Jaarboek 1973-1974 - pagina 41

verbreedde. Men begon met kracht het recht op studie te poneren, men wilde meer greep op de gang van zaken aan universiteiten en hogescholen verkrijgen. Het bestaande universitaire bestel werd als nauw verweven met de gevestigde maatschappelijke en politieke orde beschouwd, die door eigen belang gedragen en door ongerechtigheid gestempeld, diende te worden omgezet. Er in wezen van uitgaande dat iemand zou mogen studeren wat hij wilde, waar hij wilde en zolang hij wilde, verlangde m.en algehele democratisering, werd aan omzetting van programma's veel waarde gehecht, en weigerde een aantal woordvoerders de leermeester-leerling verhouding te aanvaarden. Te pas en te onpas speelde men internationaal onrecht - hetzij echt, hetzij vermeend - uit. Op welke wijze de onrust buiten- en binnenslands vanaf de woelingen op de Berkeley-campus van San Francisco (1964), over ongeregeldheden in tal van Europese landen en nieuwe Amerikaanse spanningen verliep, om in de Verenigde Staten volgens voordien uitgesproken verwachting - men neme Kennan - ook het eerst weg te ebben, is in dit verband van minder betekenis. Belangrijk lijkt leerstellig dat in wat schoolmeesterachtige, weinig doordachte geest een star neo-marxisme werd gepredikt - vergeten was hoe Marx twintig jaren in het Brits Museum had gestudeerd - dat men de universiteiten in hun bestaande vorm verwierp en toch wilde benutten, door hen ondanks hun conservatisme, voor nieuwe inzichten, nog niet eens in de samenleving algemeen verbreid te laten partij kiezen, daarbij gebruik makend van de geestelijke vrijheid ten einde eigen doctrinarisme te kunnen uitvieren met een v/einig democratisch wegdringen van anderer overtuiging. Legislatief had te onzent betekenis de Wet Universitaire Bestuurshervorming 1970 die zielkundig verklaarbaar en op het bewogen ogenblik der totstandkoming uitbarsting verhoedend, bij een verstandig gebruik niet uitgesproken onbevredigend werkt maar gelezen op de manier waarop de duivel de bijbel raadpleegt een enigermate vlot universitair bestuur aan sommige instellingen verhindert en tot ongewenste resultaten als terugdringen van deskundigheid een overheersing van groepsbelangen, voert. Zulks brengt nodeloze polarisatie teweeg, welke de keuze tussen links of rechts opleggend, naar is gemeesmuild, uit een eigenmachtig tot twee ingekrompen aantal mogelijkheden ƒ790.414,— tegen in 1875 bedragen van ƒ652.789,—, ƒ223.934,— en ƒ 88.113,40; de sterkte der studenten beliep in 1875 voor Lelden, Utrecht en Groningen 859, 531 en 173; in 1912-1913 1211, 1049 en 585. Hoe anders gedurende de laatste 25 jaren de recente groei, die tot uiteindelijke vernieuwingen noopte: in 1950 moesten er 29.736 studenten worden opgevangen, in 1974 waren het er omstreeks 116.000; met het hoger onderwijs was in 1950 een bedrag van rond 35 miljoen gulden gemoeid; in 1974 beliep dit meer dan 3 miljard gulden. In 1950 kostte een student gemiddeld ƒ 1.350,—; dit zou thans zijn 4^ ƒ3.500,—, in 1974 was het ƒ20.000,—. 41

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen