1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 58

50

J. R. VAN DE FLIERT

wel zoveel minder elementaire eigenschappen bezaten dan de „hogere' die vandaag leven. Men denke bijvoorbeeld aan de Cephalaspides, een groep van zeer „hoog" ontwikkelde vissen uit het Siluur. En het is zeer de vraag of een Reptielfauna uit het Mesozoicum in dien zin „primitiever" mag heten dan een Zoogdierfauna uit het Tertiair. Door het bovenstaande zal duidelijk zijn geworden, dat de palaeontologische en min of meer biologische methoden ter bepaling van de absolute ouderdom van de aarde niet bepaald betrouwbare resultaten opleveren. In een artikel „The age of the earth from the paleontological viewpoint" zegt J. M. Clarke (Proceedings of the American Philosophical Soc, Vol. LXI, No. 4, 1922, p. 272): „I may as well frankly say at the beginning that there can be little hope of arriving either at a reliable or an approximate conclusion as to the age of the earth through this paleontological channel, unless the study of the chronological development of life may in some way afford a measure of the rate of vital processes and thus the measure of some short span or infinitesimal fraction of earth history". En verder: „I am not convinced that it is witliin the power, now or ever, of even the most refined understanding of paleontology, to accomplish this and establish such standards of measurements". En Clarke besluit zijn artikel als volgt (pag. 282): „But when it comes to a matter of determining the rates, the time measure of these changes under varying and all conceivable physical conditions, the pursuit seems to us hopeless, hopeless a priori, hopeless in observation. There are species that have held there own without change through the ages „immortal types" they have been called; and there are others which have yielded so rapidly to change that their evolution is explosive. The same facts are true of groups of animals; and for the entire organic world there have been earth-wide periods of long stagnation as well as of rapid intensive change. So long as an estimate of the age of the earth rests on evidence of the rate of change or adjustment in organisms through the acquisition of new characters, we may as well abandon the attempt to express it in concrete terms and satisfy ourselves that for the development of life the duration of that fraction of the earth's history is beyond human expression". IV. Absolute ouderdomsbepaling van de fossielhoudende formaties. Ten slotte een enkel woord over de methode van absolute ouderdomsbepaling van de fossielhoudende formaties. Deze berust op de combinatie van de radioactieve methode om de absolute tijd te bepalen en de palaeontologische om de plaats van deze absolute ouderdomsbepaling in de relatieve tijdschaal aan te wijzen. De belangrijkste absolute ouderdomsbepalingen met behulp van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen