1954 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 28

16

A. HOEKEMA

Indien de ernst en de eerlijke overtuiging van de schrijver niet boven elke verdenking stonden, zouden wij haast opmerken : „Du sprichst ein grosses Wort gelassen aus". Want met recht mag de Christen zich in de staatkundige en maatschappelijke sector, waarin hij geplaatst is, afvragen: „Wat moet ik nu in concreto doen, om in de lijn van dit boek te blijven?" Wi] willen daartoe op enkele der bovengenoemde problematieken wat dieper ingaan. Allereerst de relatie Overheid-bedrijfsleven, of wil men het algemener, de maatschappij. Geen vraagstuk is moeilijker, zo men er theoretische formules over wil maken, dan dit. Het is bekend, dat Minister Zijlstra, toen nog hoogleraar in de economie aan de V.U., in een rede voor de Christelijke Werkgevers de souvereiniteit in eigen kring ten deze „een lege doos" noemde. „Als men aldus de feiten tot norm stelt, zal er nog gelegenheid te over zijn, lege dozen weg te gooien. In Rusland zijn ze bijna alle leeg", aldus de schrijver (pag. 79). De uitdrukking ,,lege doos" moge in de mond van de econoom Zijlstra wat prikkelend zijn, niet minder prikkelend zijn uitlatingen, als de boven geciteerde van prof. van Riessen. Want geen sterveling kan ontkennen, dat de staatstaak, feitelijk zowel als principieel, anders is en gezien wordt, ook door onze mensen, dan b.v. een eeuw geleden. „Es wachst der Mensch mit seinen hoheren Zwecken" moet Goethe eens gezegd hebben. Het staatsmansinzicht in de staatstaak is in de loop der tijden meermalen veranderd, zonder dat men a priori kan stellen, dat de ene conceptie christelijker is dan de andere. Want als de schrijver een voorbeeld aanhaalt, hoe dus de staatstaak is gedenatureerd ten detrimente van de beginselen van „souvereiniteit in eigen kring" en „gezag en vrijheid", dan had hij moeilijker een ongelukkiger voorbeeld kunnen aanhalen dan de Winkelsluitingswet (pag. 328). Als er toch één terrein is, waar de maatschappelijke krachten kennelijk te kort schoten — het individualisme van de middenstand mag als bekend worden verondersteld — dan was het op dit terrein. De ene winkelier dwong de andere open te blijven, op straffe van debietverlies en uiteindelijke ondergang. Is dit nu waarlijk de vrijheid bij uitnemendheid, dat deze „Wild-West"-toestanden weer terugkeren bij onze winkelstand? Men moet maar eens bij onze Zuiderburen horen, wat daar, bij een grotere vrijheid, van rust en ontspanning terecht komt. De sociale verzekering komt er iets beter af, omdat het hier gaat om „bescherming in een grenssituatie" (pag. 331). Waarom niet bij de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen