1955 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 18

6

K. J. POPMA

stippeling van grondlijnen niet eens gesteld kan worden. Daarom gaan in dit gesprek de grondlijnen voorop. De strijd tegen ziekte, de poging tot reïntegratie wil de menselijkheid opnieuw richten. Dus kan het nodig zijn dat in dié strijd een hand wordt afgehouwen of een oog uitgerukt. We raken daarmee een bekend, en toch moeilijk hanteerbaar gegeven: dat van de menselijke zelfverkorting terwille van het Koninkrijk Gods. Zulke zelfverkortingen zijn wellicht als een continue reeks te zien, vanaf simpele afwenning tot ernstige mutilatie. Met de vermelding van de mutilatie als factor in de strijd tegen ziekte gaan we wel heel radicaal tegen de geest van onze tijd in. Sinds enkele tientallen jaren beschikken we zelfs over een psychoanalytische interpretatie van de zelfverminking, die de houding aanneemt nu eindelijk het laatste woord gezegd te hebben; wie hiermee nog niet tevreden is, blijkt een hopeloos geval. Nu kan de zoeven geopperde reeks-gedachte ons al een wapen worden tegen psychanalytische dictatuur. Want een eenvoudige afwenning is evenzeer een inkorting van wellicht zeer menselijke strevingen. De ontzegging wordt in het Nieuwe Testament uitdrukkelijk onder de mutilatie gerangschikt: er zijn gesnedenen die zich zelf gesneden hebben ter wille van het koninkrijk der hemelen, Matth. 19 ; 12. We zien dit in één verband met de aansporingen: Indien uw hand u tot zonde verleidt, houw hem af en werp hem weg. — Indien uw oog u tot zonde verleidt, ruk het uit en werp het van u, Matth. 18 : 8, 9. Het is wel duidelijk, en wordt vrij algemeen toegegeven, dat hier geen sprake is van „letterlijke" mutilatie. Wat aan de aandacht wel eens ontsnapt is, dat de o n t z e g g i n g , waarvan de Heiland hier melding maakt, zéér ver gaat, en met het beeld van de mutilatie kan worden aangeduid, omdat bepaalde vormen van ontzegging inderdaad mutilatie zijn, al komt er geen mes bij te pas. Dit gaat rechtstreeks tegen de geest van onze tijd, en ook rechtstreeks tegen de geest van Hippocrates in. Het ogenblik kan komen, dat de medicus heeft te kiezen tussen de Bijbel en Hippocrates, 't Is eigenlijk zeer vreemd, dat de zegn. medische ethiek volslagen onbijbels is; men vraagt zich af wat de medicus ertoe beweegt om zijn Bijbel op eens hermetisch te sluiten, zodra hij zijn medische ethiek in zijn medische practijk moet gaan toepassen. Het zou veel meer voor de hand liggen, als de geneeskunst-beoefenaar het bevel van de Heiland in zijn medische practijk opneemt, opdat dit bevel die practijk geheel doorzure.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen