1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 143

KERNENERGIE EN NEDERLAND

115

van de christelijke toekomstverwachting is de wederkomst van Christus...." Komt deze verlegenheid, waarin we ons hier bevinden, niet voort uit dezelfde spanning, die eigenlijk ons gehele leven vult: werken alsof alles van ons afhangt en bidden alsof niets van ons afhangt? Of zijn hier toch nog grenzen, die we willen overschrijden? een speciale hybris, een meer-dan-schepsel willen zijn? Wat ik hier zeg, komt waarlijk niet voort uit het verlangen met een paar „vrome woorden" te willen eindigen; als men bij de Bijbel als bij meer en anders dan een mensenboek mag en wil leven, komen vragen, als waarmede we hier bezig zijn, m.i. onvermijdelijk en onweerstaanbaar aan de orde en het niet-weten van een antwoord mag nog geen reden zijn vragen niet expliciet te formuleren. Dat hier zonder meer ,,grenzen" zouden liggen, lijkt me moeilijk te aanvaarden. „Grenzen der wetenschap" is een aantrekkelijk onderwerp en is dan ook enkele jaren geleden het thema geweest van een reeks interfacultaire colleges aan de Vrije Universiteit. Maar het is zó natuurlijk en — als het om kortere termijnen gaat — zelfs duidelijk noodzakelijk, te trachten in de toekomst te zien, dat het me niet verantwoord lijkt, als het om een honderd jaren gaat, ineens „halt" te roepen. Dat wij bij de wederkomst trouw in ons aardse bedrijf gevonden moeten worden, wordt dikwijls geïllustreerd met woorden van Luther, dat ook dien dag de bloemetjes begoten moeten worden of van die monnik, die zoveel van biljarten hield en het liefst biljartende gevonden zou worden. Maar dit mag gelden voor de dingen van lederen dag, het simplificeert de situatie toch wel al te erg. Hoe staat het t.o.v. de plannenmakers, de leidinggevende figuren, de staatslieden, de bedrijfsleiders e.d.? Als ik hierover denk, valt het me op, dat wij mensen een geraffineerde manier hebben van omgaan met onze verantwoordelijkheden : hoevelen zijn wereldvredestichters, maar twistbronnen in eigen omgeving; wat voelen er zich velen door hun „verantwoordelijkheid" geroepen tot protesten in zake het drama in Zuid-Afrika, zonder een schijn van verantwoordelijkheid te tonen ten opzichte van de andere zijde. — „Wie dan leeft, dan zorgt" kan uitdrukking zijn voor een onverantwoordelijke onverschilligheid voor het lot van onze nakomelingen, maar kan ook uit een nuchtere vrome ernst voortkomen. Zo is het misschien ook niet werkelijk verantwoord de wederkomst

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen