1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 81

VERBAND TUSSEN ZONDE EN ZIEKTE

61

ten en ervaringen, van kennis en cultuur, was niet eenzijdig. „De esthetica van Griekenland trok de tenten van Sem binnen", aldus wordt deze cultuuruitwisseling reeds in de klassieke Talmoed omschreven. Welke omgekeerd de Joodse elementen zijn, die in de culturen van de omringende volken zijn binnengedrongen, is niet meer na te gaan, evenmin als het nog mogelijk is, de onderscheidene bijdragen van diverse culturen in de Joodse schat van klassieke literatuur aan te wijzen. Volgens de positieve philosophic van Auguste Comte maakt elke cultuur drie phasen door: die van de theologische, de metaphysische en de positieve phase. Julius Preuss omschrijft deze opvatting als volgt: de ontwikkeling van de menselijke geest voert van geloof naar bijgeloof en daarna naar wetenschap. Ook de geschiedenis van de geneeskunde doorloopt deze evolutie, van geloof naar bijgeloof en van bijgeloof naar wetenschap. De geschiedenis der geneeskunde liet deze achtereenvolgende ontwikkelingsstadia ook duidelijk herkennen: religieuze opvattingen naast bijgeloof overheersen het medisch denken en het medisch handelen. Daarna zal het de wetenschap zijn, die van beslissende invloed wordt op de geneeskunst, zodat deze zich tot een wetenschappelijke geneeskunde zal ontwikkelen. De ervaring opgedaan in een enkel mensenleven is gering. De geneeskunst in de oudheid steunt daarom ook altijd op de ervaringen, welke overgeleverd waren. Ervaringen, overleveringen, gingen oorspronkelijk mondeling over van een generatie naar de opvolgende generatie. Later werden de ervaringen ook te boek gesteld, zij gingen niet meer verloren, de opgetekende waarnemingen en beschouwingen gaven latere generaties reeds een basis voor hun handelen mede. Het waren in de eerste plaats de priesters, die ervaringen maar ook opvattingen en gedachten, van geslacht op geslacht overleverden. Bij de klassieke volken van Egypte en Babyion zijn de priesters ook de enige intellectuelen, die de kunst verstaan ervaringen te boekstaven of te kunnen lezen en begrijpen. Zij waren ook de helpers in de nood bij maatschappelijke rampen en plagen, de adviseurs in tijden van hongersnood of andere natuurrampen. Voor de zieke mens in de oudheid waren de priesters mede ook de eerste, haast natimrlijke raadgevers bij de individuele rampen die hem troffen: voor ziekte en lijden. Zij droegen kennis van de ervaringen van vroegere geslachten, zij hadden relatie tot en inzicht in de geheime, onzichtbare machten die het leven van de mens in de oudheid zo vol angst en vrees deden zijn. De klassieke geneeskunde van Babyion en Egypte is daarom in de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen