1963 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 68

48

J. Ph. FOLEY

heeft de speciale taak over bestaande verschillen heen te reiken. De visies die de sprekers op dit keerpunt ontwikkelen zijn belangrijk genoeg om er wat langer bij stil te staan. Dippel is, in een geharnast betoog, te velde getrokken tegen de vele vanzelfsprekendheden die onze westerse („mythische") cultuur, en ook het gedrag van de wetenschappelijke onderzoeker — die beter moest weten —, kenmerken. En hij ziet als datgene waarheen wij terug moeten: de bronnen van christendom en humanisme. De oude westerse cultuur staat onmachtig bij de ongekende nieuwe operationele mogelijkheden van vandaag; in de nieuwe cultuur die uit bovengenoemde bronnen moet ontstaan, zal deze haast grenzenloze wetenschappelijke en technische ontwikkeling organisch moeten zijn opgenomen. Wat Dippel precies bedoelt met deze bronnen wordt niet geheel duidelijk. Een typerende passage die ons wellicht het dichtst bij zijn bedoelen brengt citeren we hier: „Bij de bronnen van de joodse godsdienst, het christendom en de Griekse cultuur komt U in aanraking met de wezenlijke vragen en visies die U leren hoe en waar wij zijn afgeweken en hoe on-modem en hoe on-klassiek die afwijking naar de huidige westerse mythe is. Daar vindt U richtlijnen van werkelijk zorgvuldige zelfkritiek, richtlijnen om Uw mythisch ethos te herzien. Daardoor is deze verwijzing niet een achteruit-wijzing, maar een vóóruit-wijzing, naar de toekomst, een breken met het verleden dat moet uitlopen op een Brave New World, een posthistoric man of een ondergang van het Westen." En het is hier dat wij menen duidelijk distantie tot Dippel te moeten nemen. Wij dachten niet dat men de Griekse cultuur (hier blijkbaar als bron van het humanisme gezien) zou mogen zien als de plaats waar men aan wezenlijke zelfcritiek ontdekt wordt. De verdiensten van de Griekse cultuur (bedoeld zal zijn: het Griekse denken) zijn ondermeer dat zij de techniek van het abstraherende, analyserende, denken heeft opgeleverd. Wij nemen aan dat wij zo Dippels „richtlijnen van werkelijk zorgvuldige zelfkritiek" mogen begrijpen. Maar hoe geweldig deze analyse-techniek, deze denk-techniek moge zijn, zij mag onder geen beding geïdentificeerd worden met de normen waaraan men zich (denkcritisch) moet toetsen. En zo het Griekse denken al van deze „normen" heeft geformuleerd, dan zijn deze toch immanent, voortgekomen en geformuleerd vanuit en door de denkende mens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen