1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 48

28

DECONFESSIONALISERING?

overtuigd, dat schematisering en zakelijkheid de basis van de vooruitgang zijn. Uitingen van protest, of zij nu blijken uit een actie van provo's of uit het werk van kunstenaars, worden door „normale" mensen als „vreemd" ondervonden en dienovereenkomstig extreem verafschuwd of extreem bewonderd. Dit alles is niet nieuw. Het is door anderen eerder en beter gezegd. Niettemin wordt er in de dagelijkse praktijk nauwelijks mee gerekend. Daar heerst het schema in plaats van alleen maar te worden gebruikt. Daar is het van middel tot afgod geworden. Deze situatie vormt de achtergrond van de jonge mensen, die ieder jaar zich aan een universiteit laten inschrijven. Zij zijn er in hun eigen milieu van jongsaf mee vertrouwd geraakt. Op de middelbare school hebben zij bovendien een dosis eerbied voor de wetenschap opgedaan, die hen er toe brengt te gaan studeren, hetzij met een speciale interesse, hetzij met het oog reeds op een goede baan of misschien ook „zo maar". Zij zijn voor een groot deel nog op zoek naar zichzelf en staan wijd open voor de indrukken, die zij opdoen. Of zij later de maatschappij, waaruit zij komen, zullen accepteren, zal voor een groot deel afhangen van hun vermogen tot aanpassing, van het succes, waarmee zij zich kunnen handhaven. Wat zij in de eerstvolgende vijf jaar zullen horen en zien, zal een blijvend stempel op hen drukken. De grote meerderheid komt voor een „opleiding" en daarvoor in de allereerste plaats verschaft de maatschappij aan de universiteit de middelen. Deze opleiding moet wel „wetenschappelijk" zijn. Dit bebetekent in de meeste gevallen, dat de afgestudeerde vertrouwd moet zijn met de methodische aanpak van zijn wetenschap. De opleiding moet ook efficiënt en kort zijn, anders kost zij te veel geld en tijd. Dit betekent dat er niet te diep nagedacht moet worden, maar vooral geleerd en gedaan. In overeenstemming met deze wensen organiseert de universiteit in de eerste jaren een lawine van colleges en practica (ik spreek vanuit de natuurwetenschappen), die inderdaad voor nadenken geen tijd laat en het in sommige gevallen bijzonder effectief onderdrukt. De meeste studenten stellen zelf afzonderlijke colleges, waarin getracht wordt het nadenken te stimuleren (filosofie), dan ook maar matig op prijs. De behoefte hieraan komt bij sommigen pas veel later, bij anderen nooit meer. In deze situatie heeft het nauwelijks zin om aan te komen met een objectieve, onpersoonlijke wetenschap. Ten eerste omdat dit een vertekend beeld geeft van wat wetenschapsbeoefening is en dit is juist

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen