Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 34

maanden van het verblijf alleen de observatieprijs, die flink

lager was dan de behandelingsprijs. Bovendien oriënteer-

den andere plaatsende instanties, zoals de G.G. en G.D.,

zich aan de justitiële tarieven. Deze gang van zaken maakte

de financiële positie van het P.I. er niet veel beter op.

Een derde oorzaak van de versukkeling was de visie van

bestuur en directie op het te voeren beleid. De slogan in die

tijd luidde: 'Als je maar goedkoop werkt, dan komen de

kinderen vanzelf. Dit resulteerde in een zeer lage verpleeg-

prijs voor de op te nemen kinderen. Sociaal gezien was dit

uitgangspunt van Waterink misschien zeer te waarderen,

economisch gezien was het niet bijzonder verstandig.

Doordat het P.I. ZO weinig geld had, was het niet in staat

het juiste personeel aan te trekken en zocht men veelal naar

goedkope (en dus vaak slechte) oplossingen. Zo herinnert

huidig directeur-hoogleraar prof. dr. Jan de Wit zich dat

een vroegtijdig uit Indië vertrokken boekhouder werd aan-

gesteld voor de administratie en dat een vroeg gepensio-

neerde geneesheer-directeur werd gevraagd voor dezelfde

functie binnen het P.I. Allemaal goedkope oplossingen.

Uiteindelijk resulteerde dit beleid zelfs in het aantrekken

van groepsleidsters-toen nog ouderwets 'zusters' genoemd-

die niet ouder waren dan zestien a zeventien jaar! Tegen-

woordig een ondenkbare situatie. Remmelt Mulder, van

1948 tot 1953 adjunctdirecteur van het P.I., weet zich nog

te herinneren dat deze meisjes op het instituut niet meer

dan ƒ 15,— per maand verdienden. 'Als ze hun schoen

moesten laten verzolen, dan was hun salaris zo'n beetje

gelijk op'.

Mulder was ook niet de persoon om de slechte organisa-

tie en de krappe financiële situatie te verbeteren. Het leuk-

ste van zijn werk vond hij het omgaan met kinderen. De

rest interesseerde hem minder. Ook het Bestuur van de

stichting kon niet veel veranderen aan deze situatie; ze

waren te weinig inhoudelijk geïnteresseerd in het P.I. en

waren niet op de hoogte van de gang van zaken. Mulder:

'het was net een soort reünie; ze vonden het gezellig elkaar

te zien maar er werd nergens over gepraat op zo'n vergade-

ring. Die lui vonden het goed staan om met een hoogleraar

als Waterink om te gaan. Die was een beroemdheid in zijn

32

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen