Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 60

derd. Deze bestaat uit nog maar twee personen; een alge-

meen directeur en een directeur-hoogleraar.

Behalve deze verandering vond er nog een andere, meer

wezenlijke verandering plaats. Al sinds het eind van de ja-

ren zestig leefde er de wens bij het p.i. om nog een ander

deel van de hulpverlening te bestrijken, namelijk het semi-

residentiële gedeelte. Dit deel van de hulpverlening was

bedoeld voor kinderen die een probleem hadden dat te

'zwaar' was om ambulant te worden behandeld maar waar-

bij het niet noodzakelijk was het kind de nacht te laten

doorbrengen op het instituut. Vaak kwamen ouders met de

vraag om hulp maar verzochten het p.i. hun kind 'niet af te

nemen'. Aan deze wens kon door het starten van de semi-

residentiële hulp, ook wel dagbehandeling genoemd, tege-

moet worden gekomen. In 1977 werd deze vorm van hulp-

verlening gestart als experiment. Dit was onder meer mo-

gelijk omdat vlak voor dit experiment twee leefgroepen een

andere behuizing hadden gekregen. Het project werd ge-

start met vijf kinderen. Gezien de belangstelling in de daar

op volgende jaren voor deze vorm van behandeling, blijkt

welk een goed initiatief deze vorm van behandeling was.

Zodoende gaat het p.i. met drie verschillende hulpverle-

ningsmogelijkheden (residentieel, semi-residentieel en am-

bulant) de jaren tachtig in.

IX D E LAATSTE

TIEN J A A R

1980-1989

De jaren tachtig begonnen feestelijk voor het p.i. Allereerst

was er het vijftig-jarig jubileum. Precies op de dag dat het

58

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen