Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 25

Bestuur verdenkt van het gebruik van een geheim dossier.

Hij vindt het een blamage dat hij geen invloed mag uitoefe-

nen op de keuze van het personeel van het p.i., terwijl an-

dere instellingen in Amsterdam de personeelsselectie ge-

heel aan hem overlaten. Hoewel Waterink formeel het on-

derspit delft, de directrice wordt gewoon aangesteld, komt

hij toch als morele winnnaar uit de strijd. Hij houdt de fei-

telijke leiding en kan doen en laten wat hij wil. De ruzie was

niet alleen het gevolg van persoonlijke tegenstellingen maar

was ook een verschil van mening tussen Waterink als

hoogleraar van de v.u. en het Bestuur van de Vereeniging.

Beide hadden niet altijd dezelfde belangen. Zo pleitte Wate-

rink regelmatig voor uitbreiding van het wetenschappelijke

werk waar het Bestuur niet altijd de noodzaak van in zag.

Zij hielden meer de verzorgende kant in de gaten en be-

stuurde het p.i. veel meer van die kant. Waterink daarente-

gen zag het P.i. behalve als verzorgend instituut natuurlijk

ook als een onderwij s-instelling en als een instituut waar

wetenschappelijk onderzoek werd verricht. Voor hem, als

hoogleraar aan de v.u., moest het ook een instituut zijn dat

praktisch gericht onderwijs gaf en dit streven werd hem

door het Bestuur niet altijd in dank afgenomen.

In de loop der jaren groeit het aantal kinderen dat het in-

stituut bezoekt gestaag. De belangrijkste groepen zijn de

zgn. 'debielen', 'imbecielen' en 'idioten'. Buiten deze catego-

rie worden er tal van anderen geobserveerd en verpleegd,

zoals kinderen met onderwij smoeilijkheden, moeilijk op-

voedbaren en doofstommen. Waterink wilde namelijk

voorkomen dat het P.I. de naam zou krijgen van een insti-

tuut dat uitsluitend idioten en achterlijken opnam. Hij bena-

drukte daarom altijd dat het instituut ook openstond voor

kinderen met bijvoorbeeld school- of opvoedingsmoeilijk-

heden Voor deze laatste groep hield hij in het begin regel-

matig spreekuur. Men moest vooral niet de indruk krijgen

dat het P.I. een soort verpleeghuis was waar men maat-

schappelijk niet aanvaarde kinderen kwijt kon.

De verhalen over kinderen, met welke afwijking dan

ook, zijn legio en zouden vele pagina's kunnen vullen. Deze

verhalen zijn een goed voorbeeld van de ontwikkeling van

de pedologie in deze jaren. Men was vaak zeer verbaasd

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen