Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 25
De geschiedenis van het Paedologische Instituut in Amsterdam 1931-1989
Bestuur verdenkt van het gebruik van een geheim dossier.
Hij vindt het een blamage dat hij geen invloed mag uitoefe-
nen op de keuze van het personeel van het p.i., terwijl an-
dere instellingen in Amsterdam de personeelsselectie ge-
heel aan hem overlaten. Hoewel Waterink formeel het on-
derspit delft, de directrice wordt gewoon aangesteld, komt
hij toch als morele winnnaar uit de strijd. Hij houdt de fei-
telijke leiding en kan doen en laten wat hij wil. De ruzie was
niet alleen het gevolg van persoonlijke tegenstellingen maar
was ook een verschil van mening tussen Waterink als
hoogleraar van de v.u. en het Bestuur van de Vereeniging.
Beide hadden niet altijd dezelfde belangen. Zo pleitte Wate-
rink regelmatig voor uitbreiding van het wetenschappelijke
werk waar het Bestuur niet altijd de noodzaak van in zag.
Zij hielden meer de verzorgende kant in de gaten en be-
stuurde het p.i. veel meer van die kant. Waterink daarente-
gen zag het P.i. behalve als verzorgend instituut natuurlijk
ook als een onderwij s-instelling en als een instituut waar
wetenschappelijk onderzoek werd verricht. Voor hem, als
hoogleraar aan de v.u., moest het ook een instituut zijn dat
praktisch gericht onderwijs gaf en dit streven werd hem
door het Bestuur niet altijd in dank afgenomen.
In de loop der jaren groeit het aantal kinderen dat het in-
stituut bezoekt gestaag. De belangrijkste groepen zijn de
zgn. 'debielen', 'imbecielen' en 'idioten'. Buiten deze catego-
rie worden er tal van anderen geobserveerd en verpleegd,
zoals kinderen met onderwij smoeilijkheden, moeilijk op-
voedbaren en doofstommen. Waterink wilde namelijk
voorkomen dat het P.I. de naam zou krijgen van een insti-
tuut dat uitsluitend idioten en achterlijken opnam. Hij bena-
drukte daarom altijd dat het instituut ook openstond voor
kinderen met bijvoorbeeld school- of opvoedingsmoeilijk-
heden Voor deze laatste groep hield hij in het begin regel-
matig spreekuur. Men moest vooral niet de indruk krijgen
dat het P.I. een soort verpleeghuis was waar men maat-
schappelijk niet aanvaarde kinderen kwijt kon.
De verhalen over kinderen, met welke afwijking dan
ook, zijn legio en zouden vele pagina's kunnen vullen. Deze
verhalen zijn een goed voorbeeld van de ontwikkeling van
de pedologie in deze jaren. Men was vaak zeer verbaasd
23
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989
Publicaties VU-geschiedenis | 72 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989
Publicaties VU-geschiedenis | 72 Pagina's