Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 74

ven aan Kuyper toegezonden.3^^ Kuyper vond in dat boek zichzelf geheel terug-''*^^ en

was er dan ook zeer mee ingenomen. 'Ziet, dat gij mr. Anema tot hoogleeraar aan de vu

krijgt,' instrueerde hij Heemskerk^**^, 'hier is eene zuiverheid van beginsel en eene rijp-

heid die verbazend is op zoo jeugdige leeftijd.' Heemskerk was niet ongenegen erop in te

gaan, en ook, erkende hij, 'is daarbij natuurlijk het feit, dat dr. Kuyper dezen wenk geeft,

van gewicht'. Kuyper vond Rutgers aan zijn zijde, maar ze beseften dat het voorstel be-

ter van Fabius kon uitgaan.^^9 Dat spoor liep dood. De juridische faculteit, dat wil zeg-

gen Fabius en Woltjer, adviseerde curatoren 'voorloopig de verdere ontwikkeling en

openbaring van mr. Anema's talenten af te wachten zonder eenig contact dezerzijds te

zoeken'.39

Het is niet onwaarschijnlijk dat Kuyper zijn bemoeienissen met de zaak heeft voort-

gezet. Waarom zou anders H.H. Kuyper in een ernstig gesprek met Van Schelven op be-

noeming van Anema hebben aangedrongen? Het was buigen of barsten, wist Kuypers

zoon. Komt de voordracht niet af, 'dan zullen directeuren wel grootendeels bedan-

ken'.39' Fabius hield vol, en zette tegenover directeuren zijn bezwaren uiteen. Maar hij

wilde die niet genotuleerd hebben, zodat wij het moeten doen met Woltjers verklaring,

'onbekend te zijn met eenig verdienstelijk werk, op juridisch terrein, van mr. Anema'.39^

Woltjer was ongetwijfeld een veelzijdig geleerde, maar hier kan toch meegesproken heb-

ben dat Kuyper en hij wederzijds enige wrevel voelden over de scepsis van de ander ten

aanzien van de professorale kwaliteiten van hun zonen.393 Ten slotte legden Woltjer en

Fabius zich bij de feiten neer. Anema, Diepenhorst, en R.H. Woltjer werden allen be-

noemd. Van Gelderen kreeg een lectoraat, dat twee jaar later in een ordinariaat werd om-

gezet. Zo werd ook in Kuypers afwezigheid de Vrije Universiteit nog steeds in zijn geest

bestuurd.

DE FACULTEIT DIE ONTBRAK

'Wij missen onder de faculteiten een zuster, die nog niet geboren is.'394 Met die woorden

vertolkte ds. J.J.A. Ploos van Amstel in de bidstond van 1892 een gevoelen dat krachtig

leefde bij alle vrienden van de Vrije Universiteit. President-curator Felix had al in 1881

de benoeming van een hoogleraar in de medische faculteit aangemerkt als de meest drin-

gende behoefte.395 Twee jaar later was de medicus S.R. Hermanides de hoofdspreker op

de jaarvergadering, met het onderwerp: 'De voorziening in de behoefte aan artsen die

niet vijandig staan tegen de belijdenis van den Christus naar de Schriften', en daar wer-

den ook reeds de eerste giften aangeboden voor de stichting van een medische facul-

teit.396 Dat geld werd sindsdien afzonderlijk geboekt en voor het speciale doel opzij ge-

legd.397 Er zou echter heel wat nodig zijn, en zelfs als de kas rijk gevuld zou zijn, dan

waren volgens curatoren de mannen nog niet te vinden.39^

De moeilijkheid was ten eerste, dat het niet voldoende zou zijn kundige medici te be-

noemen die tegelijk christen waren. Neen, het ging ook hier om christelijke wetenschap.

70 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen