Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 353

stroom de invitatie in.«5 Evenmin nam de Vrije Universiteit deel aan de in 1979 georga-

niseerde conferentie van de International Association for the Promotion of Christian

Colleges of Higher Education (IAPCHE). Zij stelde als voorwaarde dat geen instellingen

uitgenodigd zouden worden die de apartheid steunden,*^^ en sloot daarmee zichzelf uit.

De oude relaties stierven echter niet geheel af. Er bleven contacten bestaan met Calvin

College in Grand Rapids en het Institute for Christian Studies in Toronto, en in meer

informele zin ook met tegenstanders van het apartheidsregime in Zuid-Afrika.

1969-1980

Toen in de jaren zestig de oude structuren begonnen te wankelen onder de drang van op

vernieuwing beluste jongeren, kon ook de Vrije Universiteit daar niet aan ontkomen. Zij

kreeg een nieuwe bestuursinrichting, met aan het hoofd een College van Bestuur, dat

deels de erfgenaam was van het College van Curatoren, deels ook van directeuren, en een

nooit eerder vertoonde universiteitsraad, samengesteld uit alle geledingen. Van hoog tot

laag mocht nu plotseling iedereen meebeslissen over alles wat zich afspeelde in en om

een universiteit. Dat was het eerste grote probleem waar de Vrije Universiteit in deze ja-

ren voor kwam te staan. Ze moest leren te werken en te leven met een heel andere be-

stuursvorm, die niet was toegesneden op de behoeften van de instelling, en meer nadruk

gaf aan gelijkheid dan aan deskundigheid.

Op den duur viel misschien wel met deze naar hun aard ondoelmatige structuren te

werken. Daarom was een tweede probleem ernstiger. Daar bestond geen uitzicht op ver-

betering of gewenning. Een deel van de nieuwe bestuurders, met name onder de studen-

ten, vond zijn inspiratie noch in de idealen van de Vrije Universiteit, noch in de normen

en waarden van de burgerlijke liberale cultuur, doch in een radicaal, van elk compromis

afkerig marxisme. Op de hogere niveaus leidde dat tot vertraging van noodzakelijke be-

stuurlijke actie, en stonden groepen en mensen principieel wantrouwend tegenover el-

kaar. Op de lagere niveaus was de invloed van extreem linkse studenten veelal groter.

Daar hoefden zij het niet te zoeken in vertogen en protesten, maar konden zij ook stre-

ven naar politisering en inhoudelijke verandering van de studie. Daar dreigde gevaar dat

de universiteit belemmerd zou worden in haar algemene doelstellingen, onderwijs te ge-

ven en onderzoek te verrichten.

Een derde probleem kwam van buiten. In de jaren zeventig verschilden de elkaar op-

volgende kabinetten nogal sterk van samenstelling en kleur, maar voor onderwijs en we-

tenschap volgden zij alle dezelfde lijn. Universiteiten moesten doelmatiger en goedko-

per gaan werken. Of de regering nu rechts of links was, ze bezuinigde op hoger

onderwijs, en wilde tegelijk dat de opzet van universitaire studie ingrijpend gewijzigd

zou worden. De oude plannen van Maris en Posthumus dreven niet weg op de golven

van de democratisering. Onder de nieuwe naam tweefasestructuur bleef het beleid ge-

IN DE SCHADUW VAN MARX. 1969-1980 349

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen