Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 49

uit te spreken, 'dat het wenschelijk is, in 't centrum der stad een flinke sociëteit op te

richten'.'9^ De lees- en conversatiezaal in het hospitium was het eerste antwoord op die

vraag. Als trefpunt kwam ze weinig tot ontwikkeling'^', en toen de senaat in 1890 op

die zaal voor zijn vergaderingen beslag legde week het corps uit naar The American Bar

aan het Rokin.''** De locaties wisselden echter nogal eens'^', en tussen de verhuizingen

vielen lange onderbrekingen. Zoals de realisten beseften, was het corps voor een eigen

sociëteit eenvoudig nog te klein.^"

Volgens Kuyper was het niet moeilijk lid te worden van het corps. De Vrije Univer-

siteit was immers 'een hoogeschool, waar geen angst voor boos ontgroenen de gespannen

verwachting ontnuchteren komt'.^' Toen de aankomende student A.G. Honig in 1884

bij Fabius naar een groentijd informeerde, antwoordde die zeer beslist: dat heidense ele-

ment kennen we hier niet. Honigs eigen ervaring kwam daar niet geheel mee overeen,

want in het kleine corps waren de meningen verdeeld.^"^ Sommigen vonden dat wat tijd

van verplichte kennismaking heette ook niets meer dan dat zou moeten zijn, maar ande-

ren achtten het hun taak in de nieuwelingen 'pedanterie en hoogmoed te cureeren'.^3 In

elk geval kwamen reeds in 1891 de eerste klachten binnen bij de academische senaat^""*,

en het bleef gebruik dat aan de noviet opdrachten verstrekt werden: een boodschap

doen, een vers maken, een opstel schrijven, een toespraak houden, een stelling verdedi-

gen tegen een jaargenoot. Hij was niet tot gehoorzaamheid verplicht, schreef de student

Ferwerda in het corpsorgaan^^s^ maar de mos bracht het wel met zich mee. Lichamelijke

aanraking of scheldwoorden hoefde hij echter niet te dulden.

Wat het corps hem dan te bieden had bestond in de eerste plaats uit de vriendschap

van zijn medeleden. Bij ontstentenis van een sociëteit beleefde hij die vooral in de dispu-

ten, de zogenaamde oratorische verenigingen. In de negentiende eeuw waren er nog niet

meer dan drie, Demosthenes, lumbo en Forum. Ouderen oriënteerden zich meer op de

faculteitsverenigingen, want de vu-student van de eerste generaties lijkt tamelijk ernstig

en studieus te zijn geweest. Ter wille van de lichamelijke conditie waren er in de tuin

achter het hospitium wel enige gymnastiektoestellen geplaatst^"^, maar hun weldra ver-

waarloosd uiterlijk wekte geen hoge verwachtingen omtrent het fysieke welzijn van de

studenten. De even martiale als initiatiefrijke J.G. Geelkerken vond een antwoord. Hij

richtte in 1902 de gymnastiek- en schermvereniging Ursus op, die met 19 leden een

veelbelovende start maak te. ^'

Maar zoals de ouden al zeiden, Sparta's geschiedenis kennen wij slechts omdat Athe-

ne die heeft beschreven. En zo weten we van Ursus, omdat er een studentenpers be-

stond. De eersteling Vox Corporis heeft het in 1891 bij één nummer moeten laten, dat

zijn kortstondige faam ontleende aan de felle aanval op Fabius door zijn verongelijkte

leerling Tieme de Vries.^^ In 1897 echter kwamen er twee opvolgers tegelijk: NilDespe-

randum Deo Duce, en het Gereformeerd Studentenblad. In 1896 was het namelijk tot een

scheuring in het corps gekomen, rondom de vraag: generaal of speciaal? Met generaal

bedoelde men dat alle ingeschreven studenten tot het corps moesten kunnen toetreden.

ALLEEN OP WEG 1880 1905 45

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen