Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 48

De Onderwijscommissie

Naast de subfaculteitsraad wordt in de praktijk van de democratisering de onder-

wijscommissie als een van de belangrijkste verworvenheden beschouwd^'. Die

onderwijscommissie heeft het druk. Zij krijgt, behoudens sanctionering door de

subfaculteitsraad, m veel opzichten het feitelijk beheer over de kandidaatsopleidm-

gen. De doctoraalopleidingen vallen onder de competentie van de vakgroepen,

maar ook daar heeft de onderwijscommissie van tijd tot tijd mee te maken Zo

bereidt de commissie de aanvragen voor voor plaatsmgscommissies en numerus

fixus, die gebaseerd worden op het principe van "nauwste doorgang", te weten de

begeleiding van het doctoraalveldwerk. Er volgt al snel een stroom van voorstellen

voor de stroomlijning en inhoudelijke verbetering van de kandidaatsopleidmgen.

Bovendien wordt er (op instigatie van Wiggers, die geen vreemdeling in Jeruzalem

IS maar zelf geen vuile handen wil maken) onder studenten een enquête uitge-

voerd. Daaruit komt eind 1972 naar voren dat er het nodige is aan te merken op

het onderwijs in de prekandidaatsfase, met name waar het gaat om de geologie'*'*.

De betrokken docenten worden op de hoogte gesteld van de resultaten van de

enquête en het VSF-bestuur neemt m overleg met het universiteitsbestuur maat-

regelen om tot verbetering te komen.

46 De 5-jarige herprogrammering

Al spoedig gaat ook de oriëntatie op de opzet en inhoud van een verkorte opleiding

een rol spelen m het werk van de onderwijscommissie. Over de mogelijkheden tot

studieduurverkorting werd binnen de VSF genuanceerd gedacht. Een enkeling meen-

de dat elke vorm van studieduurverkorting onverantwoord was gezien de hoge

complexiteit (multidisciplinariteit) van het vakgebied en de noodzakelijke intensiteit

van het doctoraal veldwerk Het merendeel van de wetenschappelijke staf was ech-

ter van oordeel dat een 5-jarig curriculum voldoende mogelijkheden bood voor een

opleiding die internationaal gezien aan de maat kon zijn. Tegen een 4-jange oplei-

ding bestonden, juist ook gezien de traditioneel sterk internationale arbeidsmarkt

waarop met buitenlandse afgestudeerden geconcurreerd moest worden, grote

bezwaren. Wel werd het mogelijk geacht om een 4-jarige "algemene" (d.w.z. niet-

beroepsgerichte) opleiding in de aardwetenschappen te verzorgen.

De discussie omtrent studieduurverkorting speelde zich ook af binnen de Weten-

schappelijke Raad, die onder meer tot taak had landelijk de studieprogramma's in

de geologie vast te stellen Het ging er daarbij met name om te komen tot een

opzet die het studenten mogelijk zou maken om na de basisopleiding te kiezen

voor het volgen van een gespecialiseerde voortgezette opleiding aan een subfacul-

teit van hun keuze. Gedacht werd aan een landelijk zoveel mogelijk uniforme prope-

deuse, waarna m het vervolg van de basisopleiding een keuze voor hoofdaccenten

aan de orde was. De verdeling van de verschillende specialisatierichtingen over de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen