Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 180

De natuurwetenschappen aan de VU: samen verder?

Aan de Vrije Universiteit start m het najaar van 1985 overleg tussen het CvB en de

decanen van de subfaculteiten binnen de WN-Faculteit over de toekomstige facul-

taire indeling. In een concluderende notitie van juni 1986 laat het CvB er geen mis-

verstand over bestaan dat het, gegeven de komende opheffing van het subfacultai-

re niveau, zijns inziens zal moeten komen tot (functioneel herstel van) een faculteit

Wiskunde en Natuurwetenschappen, waarvan de VSF integraal deel zullen uitmaken.

Eventueel (als men de wiskunde en informatica anders zou willen positioneren) is

het CvB bereid een faculteit Natuurwetenschappen te overwegen. De argumenten

voor die keuze worden ingegeven door managementoverwegmgen. De kwetsbaar-

heid van de beta-sector, qua staf- en studentenomvang landelijk de kleinste, speelt

evenals gedurende de TVC-operatie een belangrijke rol in de positiebepaling. Als

er één subfaculteit omvalt zou een domino-effect kunnen optreden, zo wordt gere-

deneerd Voorzien wordt een situatie waarin de facultaire beleidsvoorbereiding

grotendeels terecht zal komen bij een 8-tal studierichtingcommissies, alsmede bij

een facultaire wetenschapscommissie (die eventueel kamers kan omvatten). De be-

stuurlijke betekenis van de vakgroepen zal afnemen, grotere organisatievormen als

onderzoeksinstituten zullen zich ontwikkelen Tevens wordt de nodige winst voor-

zien in een aanpassing van de beheersorganisatie".

Vanuit de bestaande subfaculteiten worden ernstige bezwaren tegen de benadering

178 van het CvB naar voren gebracht. Het gaat daarbij vooral om het verlies van identi-

teit en ruimte voor eigen beleid. Maar er bestaan, met de gang van zaken geduren-

de de '70-er jaren (zie hoofdstuk 2) nog in veler geheugen, ook grote twijfels ten

aanzien van de effectiviteit van de middelenverdeling in een geclusterde faculteit.

In december 1986 doet het College enkele concessies die echter het verzet niet

breken In februari 1987 legt het VSF-bestuur een beleidsnotitie voor aan de Raad.

Daarin worden lokale en meer algemene overwegingen tegen de vorming van een

faculteit naar voren gebracht. Gewezen wordt op het belang van een volwaardige

(i e. facultaire) positie ten opzicht van Utrecht, waar men er voor gekozen heeft de

afzonderlijke natuurwetenschappelijke subfaculteiten te verzelfstandigen tot facul-

teiten Kernpunt van het betoog echter is dat, gegeven de grote interne diversiteit

en de daarmee gepaard gaande belangentegenstellingen, de kwetsbaarheid van de

beta-sector met wordt opgelost door optische schaalvergroting. Integendeel, sterke

elementen (waartoe de VSF zichzelf rekenen) dreigen het slachtoffer te worden van

een constructie die er op gericht lijkt te zijn zwakkere elementen te beschermen.

In feite komt het betoog van de VSF er op neer dat het universiteitsbestuur een

veel te rooskleurig beeld heeft van de interne samenhang binnen de eigen natuur-

wetenschappen en daarmee van de bereidheid tot en de mogelijkheden van onder-

linge samenwerking. Samenwerking op vrijwillige basis, zo meent (niet alleen) de

VSF, IS een illusie en zal slechts leiden tot een hervatting van de strijd om de mid-

delen. Wil samenwerking gerealiseerd kunnen worden dan dient dat te gebeuren

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen