Voor bepaalde tijd. Lustrumboekje Faculteit der Letteren 2005 - pagina 63

vu Kunstgeschiedenis in primitieve <en minder primitieve) tijden

1955. De naar schatting i 0.000 uit schenkingen verkregen afbeel-

dingen waren aanvankelijk bestemd voor algemeen universitair

gebruik en de Platenkast kreeg vanaf 1957 een eigen plek in de

bibliotheek, op de bovenverdieping van het pand Keizersgracht

162. Toen besloten werd om de collectie verder uit te bouwen en

te systematiseren, werd geleidelijk aan de weg ingezet naar een

specifiek kunsthistorische ontsluiting. Als advsieur daarbij betrok

men Rookmaaker, die van 1957 tot 1964 als medewerker van Prof.

H. van de Waal aan de Leidse universiteit belast was met de uit-

werking van diens iconografische classificatie-systeem Iconclass.

Door een ordening naar onderwerp, en niet naar kunstenaar, kreeg

de Platenkast een eigen profiel onder de bestaande reproductiecol-

lecties (GU, Leiden, Utrecht, RKD) en na schenkingen uit andere

collecties telde de VU-verzameling in 1959 zo'n 65.000 platen. In

dat jaar werd begonnen met een Iconclass-indeling, waarvoor een

vast assistentschap werd verkregen voor halve dagen (voorheen

uitsluitend vrijwilligerswerk). De bestemming van de collectie voor

kunsthistorisch gebruik was mede te danken aan de visie van CA.

(Bert) van Swigchem, Jurist, historicus, archltectuurhistoricus, en

in de Jaren vijftig bestuurder aan de VU. Al in 1956 schreef Van

Swigchem aan Rookmaaker: 'wij worden er ons hoe langer hoe

meer van bewust, dat het initiatief van de Platenkast vergaande

consequenties heeft en dat zich wijde perspectieven openen'. De

beeldverzameling bleek inderdaad een belangrijke wegbereider te

zijn voor de toekomstige leerstoel(en), hoewel de toevoeging van

kunstgeschiedenis aan de Letteren Faculteit kennelijk geen zaak

was van grote urgentie. Vergaande consequenties waren er uitein-

delijk ook voor Van Swigchem persoonlijk, want eindjaren zestig

zou hij naast Rookmaaker komen te staan als tweede VU-hoogle-

raar kunstgeschiedenis, wel part-time en voor de architectuur.

Eenmaal gesticht, bleek Kunstgeschiedenis goed te zorgen voor

de verzameling. Tot lang na het overlijden van Rookmaaker in

1977 bleef de collectie groeien, zowel in omvang alsook in ge-

bruikswaarde voor onderwijs en onderzoek, tot een hoogtepunt

werd bereikt in de jaren tachtig met de huisvesting van de inmid-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen