Een handvol filosofen - pagina 329

2 Terugblik 32J

Hoewel definanciëlesituatie van het instituut vanaf het begin wankel is geweest - het

was zelfs genoodzaakt om het instituutsgebouw aan College Street 229 te verkopen

om schulden te kunnen voldoen - bestaat het na ruim vijfenveertig jaar nog steeds. Al

lijken de financiën er sinds 2010 beter voor te staan, de lasten van het instituut zijn

niet gering. De studenten zijn afkomstig uit vele landen, van Australië, Japan en

Zuid-Korea tot Rusland, West-Europa en Zuid-Amerika. Hun aantal is klein geble-

ven, per jaar slechts enkele tientallen. Naast studenten die voltijds aan het instituut

studeren, zijn er anderen die een deeltijdse studie doen en die ook studeren aan de

universiteit van Toronto of een andere instelling.

2 Terugblik

De Centrale Interfaculteit werd in vrijwel de hele periode van haar bestaan, van 1964

tot 1987, geconfronteerd met bepaalde spanningen, zowel in eigen gelederen als in

haar relaties met andere faculteiten. Enerzijds was zij een bolwerk van de reforma-

torische wijsbegeerte die door Zuidema, Van Riessen en Troost op strijdvaardige

wijze werd verdedigd. Anderzijds lokte de stelligheid waarmee zij deze wijsbegeerte

doceerden bij een aantal studenten zoveel kritiek uit, dat zij zich van hen afkeerden

en openlijk protesteerden. Ook vervreemdden zij zich van collega's van andere fa-

culteiten, die hun politieke en kerkelijke opvattingen als reactionair beoordeelden.

Smit profileerde zich minder duidelijk dan Zuidema cum suis, maar hij deelde door-

gaans hun opvattingen wel. Hoewel deze hoogleraren terecht constateerden dat de

Vrije Universiteit in de jaren zeventig en tachtig haar koers verlegde en een ruim

beleid ging voeren inzake benoemingen van wetenschappelijk personeel en dat bij-

gevolg de betekenis van de doelstelling van de universiteit werd gemarginaliseerd,

werd hun houding niet gekenmerkt door meedenken in een veranderende univer-

sitaire situatie, maar door confrontatie. Vanwege hun compromisloze verdediging

van de reformatorische wijsbegeerte, die zij beschouwden als een integraal-christe-

lijke filosofie en als een filosofie die antithetisch stond tegenover verschijnselen van

'afval' van het doelstelling van de Vrije Universiteit, traden zij op als 'hoeders' van

de doelstelhng en bevorderden zij dat de Cenrale Interfaculteit binnen de univer-

siteit in een isolement terecht kwam. Dit laatste was een onbedoeld effect van hun

optreden, dat zij echter aanvaardden als een gevolg van hun radicaal-christelijke fi-

losofie.

De meerderheid van de wetenschappelijke staf van de Centrale Interfaculteit was

de reformatorische wijsbegeerte niet alleen toegedaan, maar zij werd er ook door

geïnspireerd. Deze wijsbegeerte met haar visie op de modale aspecten van de mense-

lijke ervaringswerkelijkheid motiveerde hen in hun onderwijs in de wijsgerige vor-

ming in andere faculteiten en/of in hun onderwijs en onderzoek in diverse vakfilo-

sofische richtingen.

Hoewel Van Peursen geen aanhanger van deze wijsbegeerte was, steunde hij de

wijsgerige vorming en de uitbreiding van de vakfilosofische richtingen, maar wel op

grond van zijn eigen argumenten. Hetzelfde gold voor de theologen die een leer-

opdracht in de filosofie hadden, Meuleman en Mulder, en die ook lid van de Cen-

Democracy without Secularism (2012).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen