Een handvol filosofen - pagina 296

292 V E Vakfilosofische richtingen

In een discussie met zijn collega's in de

Centrale Interfaculteit had Hommes in

1969 als zijn mening te kennen gege-

ven, dat de wijsgerige vorming gericht

moest zijn op de vakwetenschappen.

Volgens hem konden studenten alleen

maar belangstelling voor wijsgerige vra-

gen opbrengen, indien deze vragen uit

hun vakwetenschappelijke studie voort-

kwamen. Vervolgens maakte hij in het

inleidend filosofieonderwijs onderscheid

tussen twee vormen: een algemeen-wijs-

gerige inleiding in de vakwetenschap

(encyclopedie als een wijsgerige intro-

ductie in de grondbegrippen van de vak-

wetenschap en de plaats ervan temidden

van andere wetenschappen) en de vakfi-

losofie. Voor een algemeen filosoof zag

hij in de wijsgerige vorming geen plaats.*

In zijn onderwijs besteedde Hommes

dan ook veel aandacht aan de encyclo-

pedie. In het eerste jaar werd dit vak his-

H.J. van Eikema Hommes torisch behandeld, wat neerkwam op de

geschiedenis van de westerse rechts- en

staatsfilosofie. Een ander deel van de wijsgerige vorming was het vak geschiedenis

van de filosofie, dat als literatuurstudie in het kandidaatsprogramma was opgeno-

men en dat later werd geïntegreerd in het historische gedeelte van de encyclopedie.

In het eerste doctoraaljaar volgde een systematische behandeling van de encyclope-

die die een filosofisch-juridische begrippenanalyse en een wijsgerige rechtssociolo-

gie bevatte.

Hommes zou zich ontwikkelen tot een productief geleerde. Weliswaar had

Dooyeweerd de uitgangspunten van zijn rechtsfilosofie geformuleerd in verschei-

dene artikelen en collegedictaten, maar hij was er niet aan toegekomen om zijn calvi-

nistische filosofie uit te werken in een omvattend rechtsfilosofisch boek. Deze taak

zou Van Eikema Hommes op zich nemen. Behalve artikelen schreef hij verschei-

dene doorwrochte en omvangrijke rechtsfilosofische boeken over de elementaire

grondbegrippen van de rechtswetenschap, de samengestelde grondbegrippen, de

geschiedenis van de rechtsfilosofie en de rechtssociologie. In al zijn boeken gaf hij

blijk van een schier encyclopedische kennis van de literatuur over de onderwerpen

die hij behandelde.' De manier waarop hij zijn gedachten uitwerkte, was volgens de

8 CIF, Notulen, 4 februari 1969, m archief cir, doos 70.

9 De belangrijkste boeken van Van Eikema Hommes op het terrein van de rechtsfilosofie zijn: De elementaire

grondbegrippen der rechtswetenschap (Deventer, 1972), Hoofdlijnen van de geschiedenis der rechtsfilosofie (De-

venter, 1972), De samengestelde begrippen der rechtswetenschap (Zwolle, 1976) en De wijsgerige grondslagen

van de rechtssociologie (Zwolle, 1986) Verder kunnen worden genoemd Hoofdlijnen der rechtssoaologie en de

materiele indelingen van publiek- en privaatrecht (Zwolle, 1975), Methode der encyclopedie en hoofdlijnen van

de geschiedenis der rechts- en staatsfilosofie (Zwolle, 1975) en Inleiding tot de wijsbegeerte van Herman Dooye-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen