BRIEF UIT AMERIKA

Algemeene Synodes.

Het is weer de tijd van algemeene Synodes. Ze worden hier meestal jaarlijks gehouden. Ik wil ditmaal van vier zulke Synodes iets vertellen. Ze zijn alle van Presbyteriaansche kerken.'

De eerste is van de „United Presbyterian Church of North America", gewoonlijk de U. P. kerk genoemd. Deze kerk wordt dikwijls als nog bizonder rechtzinnig beschouwd. Toch heeft ze reeds in 1925 een nieuwe belijdenis aangenomen. In het debat over deze nieuwe belijdenis sprak men veel over den Heiligen Geest, die ons steeds dieiper inzicht in de waarheid geeft. Onder deze „voorlichtmg des Geesles" heeft men de scherpe hoekjes van het Calvinisme der Westminstersche belijdenis terdege neergefeild. Men wil de Westminstersche belijdenis vasthouden, maar een nieuwe „confessional statement" er aan toevoegen. In de praktijk is hiermee de Westminstersche belijdenis van de baan.

De algemeene Synode van de United Presbyterian vergaderde dit jaar op 25 Mei te Cleveland. Aan The United Presbyterian ontleen ik een paar bizonderheden.

Er was een „Committee on Reform" benoemd. Het rapport van deze commissie werd aangenomen. Het rapport beveelt geheelonthouding aan. Dus heeft de Synode zich officieel als voor geheelonthouding uitgesproken.

Een tweede zaak van belang was de verhouding der kerk tot de „Federal Council of Churches of Christ in America". Er was een voorstel ter tafel dat de kerk zich van de „Council" zou onttrekken. Bij de stemming bleek dat 71 voor en 121 tegen het voorstel waren. Dus blijft de kerk de door en door moderne „Council" steunen.

Moedgevend is dus deze Synode niet. Men gaat op hel ingeslagen pad door; dat pad leidt steedis verder van de oude gereformeerde waarheid' af.

De tweede Synode waarvan ik iets wil verhalen is die van „The Presbyterian Church in the United Stales". Deze wordt doorgaans de Zuidelijke kerk genoemd. De Synode dezer kerk vergaderde op 19 Mei, te Meridian, Mississippi. Aan de Preisbyterian of the South gji aan de Christian Observer ontleen ik'ditmaal de feiten.

Het meest beteekenende zijn hier wel de veranderingen in de Westminstersclie symbolen, die voorgesteld en aangenomen zijn.

Het is niet doenlijk dit in détail te bespreken. We noemen slechts het voornaamste. Dit voornaamste betreft ongetwijfeld de zaak der uilverkiozing. Zooals men weet staat de leer der uitverkiezing in hoofdstuk drie der Westminstersche belijdenis scherp geformuleerd.

In hel derde onderdeel van dit hoofdstuk spreekt de belijdenis van de uilverkiezing tot het eeuwig leven en ook van de uitverkiezing tot den eeuwigen dood. In het vierde onderdeel wordt hieraan toegevoegd, dat het getal der uitverkorenen zeker is zoodat het niet vermeerderd of verminderd' kan worden.

Deze twee secties van de belijdenis zullen nu moeten verdwijnen. Althans, de Synode van dit jaar heeft alzoo besloten. Het besluit der Synode wordt nu naar de verschillende „Presbyteries" gestuurd. Als drie-vierden van de „Presbyteries" dit besluit goedkeuren, komt het over een jaar weer ter Synode. Het besluit dat dan wordt genomen is finaal.

De „leiding des Geestes" schijnt weer het scherpgeformuleerde Calvinisme te verschuiven.

De „Federal Council" kwam ook hier ter tafel. De Zuidelijke kerk is lid van de „Council" geweest, maar heeft zich eenige jaren geleden onttrokken. Verleden jaar kwam de zaak weer naar voren. Toen wilden 38 Presbyteries van nieuws betrekkingen aangaan met de „Council", maar 48 Presbyteries waren daar tegen. De Synode van dit jaar heeft besloten om buiten de „Council" te blijven.

De Synode der „Presbyterian Church in tlie United States of America", gewoonlijk de Noordelijke kerk genoemd, vergaderde op 26 Mei te Philadelphia. Ik kon dus eenige zittingen bijwonen. Het was de 150ste Synode der kerk.

Gedurende de eerste zitting werd het Avondmaal bediend, mede door „Auburn Affirmationists", die door en door modern zijn. Daarna kwam de verkiezing van het moderamen. Vier namen werden op de nominatie geplaatst voor „moderator". En van deze vier was er een „Affirmationist". In niet één van de „speeches" voor de verschillende „candidaten" werd echter dit feit genoemd. De „Affirmation" is in de noordelijke kerk een „dead issue". Fatsoenlijke menschen spreken er niet meer van.

Dr Charles W. Welch, van Louisville, werd met de tweede stemming verkozen. Er waren 868 stemmen. McKelvey had 96; Freeman, de Affirmationist, 178; Van Nuys, schijnbaar het meest rechtzinnig, 8j en Welch 585.

De verhandelingen der Synode stonden wel in het teekeh van „church union". 'De „moderator" werd verkozen, omdat hij sterk voor vereeniging met andere kerken was. Er was een verzoek tep tafel van de Protestantsch Episcopaalsche kerk om onderhandelingen te openen, die op vereeniging aansturen. Met groote meerderheid van stemmen heeft de Synode zicli voor vereeniging met de Episcopaalsche kerk uitgesproken. Er waren, naar ik meen, maar drie stemmen tegen. Er zullen nog wel moeilijkheden opduiken, maar de eerste stap naar vereeniging met een Episcopaalsche kerk is nu genomen.

Dr John A. Mackay, president van Princeton Seminary, en Dr J. Ross Stevenson, emerituspresident van Princeton, spelen beide een leidende rol in de vereenigingsbeweging.

Gedurende de laatste zitting der Synode werd' het rapport van de „Standing Committee on Theological Seminaries" gelezen en aangenomen. De „trustees" van Princeton Seminary hadden den naam van Dr Homrighausen als professor te Princeton voorgedragen. Dr Homrighausen is liberaal- Barthiaansch. De „League of Faith" onder leiding van Drs Craig en Macartney, hadden tegen zijn bevestiging geprotesteerd. De bovengenoemde commissie had van dit protest notitie genomen. Schijnbaar wilde deze commissie Dr Homrighausen niet met algemeene stemmen voor bevestiging aanbevelen. Toen hebben de „trustees" van Princeton den naam van Dr Homrighausen maar teruggetrokken. Ik ontleen dit aan een mondehng rapport van Dr Craig.

De „League of Faith" meent schijnbaar, dat zs met deze terughouding van Dr Homrighausens bevestiging een heele victorie heeft behaald. Het beteekent echter weinig. De groote stroom der kerk gaat met overstelpende vaart naar het modernisme heen. Om zoo nu en dan eens tegen een enkele actie te protesteeren helpt al heel weinig-

Do Synode der „Presbyterian Church of America" vergaderde op 1 Juni Ie Quarryville, Pa-

Prof. R. B. Kuiper werd lot voorzitter verliozen. Ongeveer zeslig predilianten en ouderlingen waren aanwezig. De predikanten waren meestal „graduates" van Westminster Seminary.

De vergaderingen waren ditmaal heel anders dan die van vorige Synodes. Er was nu niet, zooals de vorige malen, strijd tusschen „Fundamentalisten" en Gereformeerden. De „Fundamenlalistem" zijn verleden jaar heengegaan. De Gereformeerden konden nu beginnen met opbouwend werk. En dat opbouwend werk was moeilijk. Men moest van onderen aan beginnen. Een commissie had vlijtig gewerkt aan een „directory for worship". Deze commissie is nu vergroot en zal het volgende jaar weer protesteeren.

De inwendige zending der kerk maakt goeden voortgang. Met bewonderenswaardige opoffering is er door de zendelingen gewerkt. Er zijn nu plm. 60 gemeenten en plm. 90 leeraren in de P. G. A. De kraclit is nog klein maar er wordt met moed en geloofsvertrouwen gearbeid.

De drie groote Presbyteriaansche kerken waar ik van sprak zijn, officieel althans, voor de gereformeerde waarheid zoo goed als verloren. Maar God doet ook nu Zijn getuigenis voortgaan. Het werk door Dr Machen begonnen, staat na zijn sterven niet stil; God werkt ook nu Zijn werk der genade door nietige en kleine menschen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen