KORTE BERICHTEN

— NOODGEMEENTEN: KERKJE SPELEN. We ont-' vingen van een militair uit Indië een uitvoerigen brief, waaruit wé een gedeelte kunnen overnemen; we laten den schrijver zelf zooveel mogelijk aan het woord. „Na ruim 3 maanden vertrokken we eindelijk naar Java. Daar werden wé overal in en rond Batavia in af deelingen ge> ' plaatst, Wij lagen het verst weg maar in een ihaand kregen we slechts twee preeken te hooren midden in de week. Wij konden ook niet naar Batavia. Dagsluiting werd niet gehouden.

Nu was de Ds in Malakka begonnen met een belijdeniscatechisatie. De lessen waren ook schriftelijk, , zoodat de jongens ook bij verzuim konden leeren. Bij ons werd nog eenmaal Cat. gehouden en Ds vroeg toen of ze voor Paschen in Batavia belijdenis wilden doen, hoewel ze onvoldoende les hadden ontvangen. Er deed een jongen be-Ujdenis die tegen mij had verteld niet in de opstanding te gelooven en ook niet in den geheelen Bijbel. De Ds kende de jongens verder niet en had ook nooit een intiem gesprek met hen, anders had hij ook dit moeten weten. Deze jongen deed bel. in de Ger. kerk te Batavia , na onderzoek door den kerkeraad.

Daarna lagen we 2 maanden dichter bij Batavia en bezochten we daar detkerk. In de laatste maand werd weer dagsluiting gehouden maar weldra opgeheven. i, Het was de moeite niet volgens den Ds voor die paar man die er kwamen". De meesten jvisten het niet eens.

Toen werd het bekend, dat we spoedig het binnenland in zouden gaan, en werden de Prot. op een middag opeens bijeen geroepen ter oprichting van een noodgemeente. Wij wisten van niets, niet wat het Inhield en niets van het doel.

Op den bewusten middag was slechts een klein ge-' deelte aanwezig. De Ds sprak over de noodzakelijkheid van een noodgemeente, we konden straks niet naar een bestaande kerk gaan enz., daarom was het noodig en geoorloofd een noodgemeente op te richten. Daar wij er verder niets van af wisten was er geen bezwaar tegen. Verder stelde de Ds twee Off., een Sérgt. en een korporaal voor om hen te benoemen als ouderlingen en vroeg hij of er iemand wettig bezwaar had tegen een van deze personfe. Nu waren er bij ons wel bezwaren, dat allen geen goeden naam bij het Batj. hadden, echter aUeen maar door geruchten, die konden we zoo maar niet zonder bewijs ten berde Isre'ngen. Maar het zou dan een voorloopige kerkeraad zijn. Volgens mij waren de personen er niet voor geschikt, wat later ook wel bleek. Direct hield de Ds een korten kerkdienst en werden de nieuwbei^pemde „Ouderlingen" bevestigd dopr middel van het gewone Formulier.

Na enkele dagen werden briefjes rondgedeeld waardoor" gevraagd werd wie mee wilde-werken aan de noodgemeente, zoo ja, , jdan was men lid.

Spoedig vertrokken we en Volgde er een periode van strijd, actie's. Vaak ook 's Zondag^ en konden we zoo nu en dan naar de kerk. Dagsliiiting werd nergens gehouden/ Na een maand begon de Cat. weer voor hen dié bel^denis wilden doen. Ook anderen konden komen om later in Ned. Bel. te doen. Maar er kwam weimg van terecht en er werd weinig geleerd. Oolc hier weer de-jongens zelden opzoeken, wel bij de Off. komen. Na verscheidene weken hield de Ds eens in de week een onderwerp over Esther wat al gauw "weer stopgezet werd.

wy vertrokken toen naar een buitenpost, zware diensten patrouille loopen was eiken dag onze taak. 's Zondags een korte dienst door den Ds gehouden. Er was dan, een goede, opkomst. In de drie maanden dat we daar geweest zijn, is de Ds misschien 3 of 3 maal in de barak geweest. Bij acties nooit te zien. Van den kerkeraad hoorden of zagen we niets. Nieniand dacht meer aan de noodgemeente. Bij de kerkdiensten waren ze ook niet als ouderling.

Deze toestand verdroot mij zeer, de jongens hun geestelijk leven vervlakte, ze lazen niet meer in den Bijbel enz. Kan het ook anders/bij zoo'n geestelijke verzorging? En al die jonge menscherf in den oorlog ook al verwaarloosd. Daarom zijn we zelf begonnen met dagsluiting, de opkomst werd steeds beter en sommige jongens die thuis er niet veel aan deden werden trouwe bezoekers. Ik besprak onze moeilijkheden van - vergaderplaats enz. met den Ds, we wilden ook een soort J.V. oprichten. Hij beloofde te helpen dat dit alles voor elkaar kwam, maar er kwam niets en < Ke hborden ook niets' meer, zelfs geen vraag hoe of het mét alles liep.

Zoo ging het enkele maanden, tot men mij eens kwam roepen of ik bij den Ds wilde komen. Die vertelde mij toen (fat hij de( volgende week vertrok en daarom moest er opeens weer een volledige kerkeraad zijn, of ik nu niet een geSchikten Herv. wist om met mij op tal te zetten voor ouderUng. Ik wist niet wat ik hoorde en kon ook geen geschikt persoon aanwijzen. Ik vertelde toen den Ds dat ik nietsi, meer voelde' voor een noodgemeente. Het antwoord was dat ik alleen door propaganda uit het-

Moederland zoo van gedachten veranderd kon zijn. Ik verte'telde dat juist alleen al door de practijk ik zoo .veranderd pf was. Ds werd kwaad omdat ik niet mee wilde wérken* en gjfyroeg oj ik in ieder geval geen „propaganda" wilde vóe-|§? ren en een ander voor mij in dè plaats op wilde zoeken. fc> : Nu, een ander wilde wel, maar later bleek dat hij ook griiet ambtelijk .wilde werken. '

Den volgenden middag was er vergadering. Veel jongens wisten niet eens waar het over ging en verstonden niets van de hoogheid van' het kerkelijk "ambt en die moesten nu een ambtsdrager kiezen? Het mooiste was ; : dat de Ds zoo maar een Herv. Luit. ook op tal zette, __! tenvijl de Luit. nergens van afwist. Om dèn Ds niet al te gveel tè blameeren schikte hij , zich er voorloopig in. Hij |%; werd ook "gekozen maar nam het niet aan. Die Luit. had "verder ook bezwaren tegen het leven van sommige ouderlingen. Zoo werd er bij onze Comp. geen oud. gekozen en moest de kerkeraad er later maar voor zorgen.

Toen ik den volgenden avond bij den Ds kwam om nog eens te praten over het gaan naar het Avondmaal dat dien Zondag gehouden moest worden, vertelde hij: „Vanmorgen kreeg ik juist eei^ rapport van de Ger. kerken over deze zaak. Die keuren de noodgemeente goed. Het is als een verhooring van God dat net vandaag dit rapport komt, ik dacht, van de week: Wat moet het toch worden, , er komt niets van terecht als' het zoo doorgaat. Ik wist haast geen raad meer. Eerst ben ik ook tegen de noodgemeente geweest, maar Ds Koningsberger wil het en dat ismijn Chef» En ik ben 'tlater gaan zien als een noodzaak'om nog eenig contact te houden, 'er zijn wel bezwaren, maóir nood breekt wet. Wij hebben in HoUand te lang aan de letter der Kerkenordening vastgehoudeti, maar ik heb geleerd dat Christus boven de Kerkenordening staat. Zoo sprak een Ger. Pred.

Er kwamen 4 Oud.; van 2 Comp. geen. Donderdags 's morgens was er in de kerk bevestiging. Dit gebeurde met het officieele formulier, 's Avonds werd een onderzoek ingesteld bij diegenen die belijdenis wilden doen. 's Zondags daarop werd door een 26 personen belijdenis afgelegd, één gedoopt en daarna Avondmaal gehouden. Den volgenden dag vertrok de Ds.

Nu is het al weer enkele maanden geleden en van den .kerkeraad hooren of zien we niets. We hebben nu ala Veldprediker een Ds van een ander batj. en die daar ook nog zijn werk heeft. Een enkele maal werd bezoek ge-/ bi'acht op dé buitenpost en éénmaal per Zondag wordt . daar gepreekt. Dat is op heden al onze geestelijke verzorging. Geen Cat., geen J.V.; niets.

Het is een voortleven in een wereld van verleiding' en vol zórgen. In dit leven vol spaaning en levensgevaar dreigt de jeugd der kerk steeds verder, weg te - zinken. Als er geen herder is worden de schapen verstrooid, dat is hier zeker waar.

Als het Ifevcn der' ouderlingen niet zoo is, dat ieder er respect voor heeft, wordt het een bespotting. Zoo was eep van de.ouderlingen dokter en die verklaarde soms tegen de jongens als ze last van uitslag hadden, maar eens naar de vrouwen te gaan, dan had jé geeft last meer. Laat dit geen ernst geweest zijn, de jongens hadden" zoo iemand niet hoog.

Is het daarom niet beter niet aan het Avondmaal te g^an 'dan met een mengelmoes? 's Zondags zitten velen aan het Avondmaal en in den dienst vloeken ze en doen mee aan vuile praatjes!

Waarom geen actief Pred., geven van Cat. en onderling contact me; t een goed voorbeeld van een Christelijk leven? En dan zonder noodgeriieente!

Tot zoover de brief. Het is bekend, dat bij ons de instelling der z.g. „noodgemeenten" op scherpe bestrijding is gestuit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen