Revue 1998 - pagina 78

Faculteit der Geneeskunde

acadëimisch z i e k e n h u i s

Meten is weten Prof.dr. Maarten Boers is de nieuwe hoogleraar klinische epidemiologie aan de faculteit. "Hoe meet ik wat ik meten wil", zo beschrijft hij het centrale thema van zijn leeropdracht. Met zijn bijdrage aan de opleiding van arts-assistenten en door het opzetten van klinische onderzoeksprojecten, wil hij bevorderen dat bruikbare hulpmiddelen voor de dagelijkse ziekenhuispraktijk worden ontwikkeld. Boers heeft onder meer onderzoek gedaan rond reumatoïde artritis, een van de vele soorten reuma. "Het is op zich al lastig de meer dan honderd verschillende reumatische ziektebeelden uit elkaar te houden", vertelt hij, "maar dan blijkt vervolgens ook nog dat allerlei onderzoeken naar reuma onderling niet te vergelijken zijn, doordat allerlei verschillende meetinstrumenten en maten door

24

vrije

elkaar worden gebruikt en verschillend worden geïnterpreteerd. Dat is erg betreurenswaardig. De klinische epidemiologie kan helpen hierin verbetering te brengen." Ook bij andere medische problemen is Boers' vak actueel. Zo worden bij de invoering van nieuwe medische technieken steeds meer vragen gesteld naar hun doelmatigheid en financiële onderbouwing. Boers: "Als we doelmatigheid definiëren als het beste effect tegen de laagste kosten, dan moetje wel alle effecten en alle kosten op een rij krijgen. Dat valt vaak niet mee. Wat weegt bij een wachtlijst bijvoorbeeld zwaarder: het leed van de patiënt en het verlies van arbeidsuren, of het efficiënt gebruik van operatieruimte en het voorkomen van operaties doordat de patiënt al wachtende vanzelf herstelt? Of een ander voorbeeld: is het zinvol veel aandacht te besteden aan de prijs van geneesmiddelen, als een belangrijk deel van de pillen ongebruikt in het badkamerkastje blijft staan door gebrekkige therapietrouw?" De klinische epidemiologie richt zich overigens niet alleen op deze toegepaste vragen, maar ook op meer basale vraagstukken. Neem de zogenoemde 'transculturele validering' van meetinstrumenten voor zaken als pijn. Allerlei culturele verschillen maken het onmogelijk om voor een woord als pijn een exact equivalent te vinden in een andere taal. Een ander probleem met het meten van pijn is

Universiteit

amsterdam

dat we daarvoor vaak gebruik maken van iets dat de visual analog scale wordt genoemd. Hierbij geven mensen met een streepje op een lijnstuk (de schaal) aan hoeveel pijn ze hebben. Het blijkt dat het vermogen om dit betrouwbaar te doen afhankelijk is van de vraag of mensen al dan niet kunnen lezen. Vandaar dat men voor onderzoek naar pijn bij analfabetische populaties niet zomaar gebruik kan maken van dit instrument. Om hier een oplossing voor te vinden is basaal epidemiologisch onderzoek noodzakelijk.

Prof.dr. Maarten Boers

Revue

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen