Revue 1998 - pagina 60

is. "Ik vergelijk opvoeden vaak met sport. En als de pubertijd aanbreekt wordt het juist weer spannend. Dan kom je weer in de hoogste divisie van opvoeden terecht. Het is topsport. Natuurlijk, conflicten en ruzies horen bij die periode. Maar daar moetje niet bang voor zijn. Als er een goede vertrouwensbasis is gelegd tussen jou en je kind hoeft het niet op een probleemsituatie uit te lopen." Compernolle hamert er verschillende keren op dat ouders leiding moeten geven aan hun kinderen, ook in de pubertijd. "Er is niets zo erg als slappe ouders. Het zijn vaak slappe ouders die geen respect afdwingen en die daarom meestal niet gewaardeerd en zonder respect door hun kind benaderd worden', schrijft hij. "Pubers zijn per definitie bezig de grenzen af te tasten. Dat hoort bij hun weg naar zelfstandigheid. Aan ouders die zich gedragen of ze van schuimrubber zijn, hebben kinderen dan niks. Ze kunnen zich er niet aan vasthouden, maar ook niet tegen afzetten. En juist beide zaken hebben pubers nodig." Compernolle bepleit zeker geen terugkeer naar een harde aanpak en een autoritair ouderschap. "Dat halen de media telkens weer uit mijn boek. Kijk 'Compernolle pakt lastige tieners hard aan', staat hier boven een interview. De kunst van het opvoeden is op een goede manier leiding te geven. Alleen autoritair optreden leidt tot angst, depressie en agressie bij het kind. Het gaat om het opbouwen van een vertrouwensrelatie, maar daarbij hoort ook respect van het kind voor de ouders. Ouders die altijd maar toegeven krijgen geen respect en de kinderen gaan steeds meer eisen stellen en zich steeds grilliger gedragen." Nuloptie Normaal gesproken moetje dus gewoon rustig met je kind de zaken die passeren bespreken en samen tot een oplossing zien te komen. Maar als de puber echt over de

6

vrije Universiteit

amsterdam

grens gaat moetje niet schromen tegenmaatregelen te nemen. "Als een kind ook maar één keer zijn zin krijgt door fysiek geweld te gebruiken, dan is de kans bijzonder groot dat dit een lawine van geweld tot gevolg heeft", waarschuwt Compernolle. Als mogelijke remedie heeft hij de zogeheten 'nuloptie' ontwikkeld. Het kind moet voor straf op zijn kamer blijven, waar eerst alle leuke spulletjes als radio, cassettespeler en televisie zijn weggehaald. Op grond van vooraf gemaakte afspraken kunnen de spullen door goed gedrag weer stuk voor stuk worden terugverdiend. Compernolle vindt dit geen overdreven zware sanctie. "Kijk, je doet dit alleen als het om ernstige zaken gaat, bij diefstal, agressie en dat soort dingen. Het blijkt dat ouders het er vaak moeilijker mee hebben dan het kind. Kinderen hebben een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Ze snappen best dat ze straf krijgen als ze iets heel erg verkeerds hebben gedaan. Dit soort sancties moeten wel vanuit een goed basisgevoel komen en niet ingegeven zijn door een gevoel van vijandigheid of machteloosheid." Je moet als ouders stevig in je schoenen staan wil je de topsport van het opvoeden van pubers beheersen. "Ik heb in mijn boek veel aandacht besteed aan de vraag of je als ouder zelf wel lekker in je vel zit, want dat is heel erg belangrijk." Midlife crisis Volgens Compernolle blijkt bij nadere beschouwing vaak dat de moeilijkheden niet zozeer escaleren door het gedrag van het kind, maar doordat ouders zelf problemen hebben, vanwege hun relatie, of teleurstelling in hun carrière. "Steeds vaker valt de midlife crisis samen met de pubertijd van de kinderen. Dan moeten de ouders eerst aan de eigen situatie werken, voordat ze echt de problemen met het kind aan kunnen pakken. Je moet op zes lagen beton staan om het

Revue

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen