GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1905 - pagina 231

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1905 - pagina 231

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

217

«Gij moest komen- . . . »

«Waar kijk je mij zoo voor aan? Geen gekheid, hoor!»

En vlijmend scher23 klonk het van haar rozenlippen:

«Hebben de rijke blanken u zoo goed geholpen, dat ge

de hulpzame hand van de arme bruine terugstoot.?»

Friedemann stond besluiteloos. Reeds onder den invloed

van haar betooverend oog, vroeg hij: «Hoe heet ge .-'»

«Tovvadei Ziet ge dat zwarte gevaarte daar in de

v e r t e . ? . . . . Kent ge den «Konigstein» nog.'»

Bevend en rillend hoort Friedemann haar aan! —

«De dag der vergelding is daar. Hij heeft zijn loon ont-

vangen. Von Brühl vlucht uit het slot.» —

En vol blijdschap, dat zijn ellende gewroken is, werpt hij

zich in de armen van het meisje.

Van dit oogenblik was hun leven verbonden. Hij, het

génie de Fenfer, gaf zich onvoorwaardelijk over aan haar,

de beauté dti diable.

De fortuin van den oorlog" echter scheidde hen spoedig

weer met geweld van elkaar.

Maar nog was Bach's lijden niet ten einde.

Van nu aan zwierf hij in hopelooze armoede rond, ver-

wilderd en menschenschuw. — —

Nog eens verhief hij zich even uit het slijk, waarin hij

rondwentelde.

Naumann en Dobbelin, schouwburgdirecteuren, herkenden

hem aan zijn spel, toen hij, in Berlijn rondzwervend,

door spelen in cafe's enz., eenigszins in zijn levensbe-

hoeften trachtte te voorzien. Zij haalden hem over de

muziek te componeeren bij een tooneelstuk, door Dobbelin

geschreven.

Die vereerende uitnoodiging prikkelde zijn geest en plotse-

ling ontwaakte bij hem het gevoel, dat hij een zoon was van

Sebastiaan Bach en dat hij zelf groot was geweest.

En weer schudde hij af het looden wicht van ellende en

matheid en hij raapte nu zijn laatste krachten samen, om

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1905

Studentenalmanak | 266 Pagina's

Studentenalmanak 1905 - pagina 231

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1905

Studentenalmanak | 266 Pagina's