GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1922 - pagina 105

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1922 - pagina 105

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

BERUSTING 91

van den bevroren student de professor gevlucht was. Dat was

een historiedictaat, dus die professor een docent in de Geschiedenis.

Hij vluchtte. Ik stelde me dus de vraag: Waarom vluchtte hij ?

En kwam tot geen ander antwoord dan ik je net gaf."

Ik dacht aan den student, die door gebrek aan kennis van de

historie bevroren was.

„Maar", ging W o o d verder, „al was deze nieuwe uitvinding

niet toegepast, dan was toch een ramp niet uitgebleven. Mijn

gevestigde overtuiging is, dat velen in het gebouw van benauwd-

heid zijn gestikt. Herinner je dat gezicht boven voor het raam,

Dat was de blik van een gestikte."

Ik dacht weer aan dat gezicht en rilde. W o o d haalde een

tweede uitknipsel voor den dag en las; „Het gebouw van de

F. U. wordt te klein voor het aantal collegegangers. Reeds wordt

overwogen dit aantal te beperken."

W o o d stak een versehe pijp op en glimlachte. „Dit geeft ons

de sleutel in de hand van verklaring van het tweede geval. Het

eerste berichtje had bij de studenten hoop gewekt op een nieuw

gebouw. Nu kwam een periode van blijde verwachting. Die werd

weggenomen door het tweede bericht. W a t ontstaat er dan in

plaats van hoop?"

„Wanhoop", zei ik, blij eindelijk eens schrander te kunnen zijn.

„Berusting", was het drooge antwoord. „Je bent voorloopig

nog niet geschikt voor detective, Willy." Ik zei niets, maar gaf

in mijn nijdigheid Carro een schop. „Berusting", ging Henri

door, „die zoover gaat, dat men tevreden is met zijn celkamer

en zijn kacheltje. Je herinnert je dat in het achterhuis kachels

waren. Tevreden zit men bij zijn kachel. Buiten is het koud. Men

blijft bij zijn kachel een middag, een avond, een nacht, 24 uur

zitten."

„Waarom 24 uur?" vroeg ik.

„Omdat ze anders de bevriezing in het voorhuis wel gemerkt

hadden. Dus 24 uur. En d a n . . . dan barsten de kachels. De

muur is met papier opgevuld. Vandaar dat het huis ineens in

lichtelaaie stond."

„Henri", riep ik bewonderend, „je bent een genie."

„En jij een vleier", antwoordde hij droogjes lachend.

,,Maar is aan dergelijke toestanden geen eind te maken?"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1922

Studentenalmanak | 146 Pagina's

Studentenalmanak 1922 - pagina 105

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1922

Studentenalmanak | 146 Pagina's