GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1932 - pagina 114

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1932 - pagina 114

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

106 BIEN E T O N N E

schijnlijk vijf centen fooi; vèèl te veel, natuurlijk. Zoo iets

geeft iemand om zijn verlegenheid te verbergen; wanneer

hij niet zeker is van zichzelf.

Trouwens, als hij z o o n pak droeg — en zulke schoenen,

zou hij ook niet weten hoe hij zich moest houden. Nu was

hij, ondanks zijn in h e t oo,g vallende hoed, volkomen be-

heerscht, wist hij precies zijn houding te bepalen en was

zijn verschijning, eih!... ,,afgestemd". Onfeilbare smaak,

inderdaad; intuïtie!

Eigenlijk moest je zoo'n, t j a , . . zoo'n typische „bour-

geois satisfait" een wenk kunnen geven. Hoe ongelukkig

zou d a t mannetje zich voelen als hij, de man die „tiré a

quatre épingles" was, hem eens aansprak. Als hij nu eens

zei; ,,Mijn waarde heer, (nee, dat zou scherp klinken), mijn

goeie man, bij een donkerblauw pak dragen we nu eenmaal

niet laarzen van juist dat bananengeel, maar eenvoudig

zwarte schoenen." W e d d e n d a t de stakkerd rechtstreeks

zwarte molières ging koopen!

Toch moest hij niet zoo zitten staren. Zou dat verlegen-

strakke gezicht onder zijn scherpe blikken zoo blozen? Dat

mannetje kon het ook eigenlijk zelf niet helpen, dat hij

geen smaak had, Maar eens kijken waar ze waren. Ah!

Eén halte nog maar!

Nu kwam de ceremonie van het opstaan-en-naar-het-

achterbalcon-loopen.

Lastig die bocht, dan moest je je wel vasthouden aan de

lus. Dat stond nou wel niet zoo goed, maar ook dat kon je

met een zekere nonchalance doen. VERREK! Daar was

hij haast igevallen. En dat nog wel over de gele laarzen van

het burgermannetje. „Zou u uw voeten niet een bèètje uit

het looppad kunnen halen, menèèr? !" Prachtig! Hij had

net d e n goeden toon getroffen! Verpletterd had hi) hem!

Hoewel h e t natuurlijk ook voor een deel zijn eigen schuld

was. Maar daarom was het toch misschien wel voor de

rest wraak geweest, voor zijn staren. Enfin, in ieder geval

had hij den man in letterlijken zin op zijn teenen getrapt!

Toch h a d hij het gevoel of hij er rood van was geworden.

Het was ook om je dood over te ergeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1932

Studentenalmanak | 158 Pagina's

Studentenalmanak 1932 - pagina 114

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1932

Studentenalmanak | 158 Pagina's