Vrije Universiteitsblad 1950 - pagina 18

weet ieder, hoe het staat met de ruimte in het laboratoriumgebouw, waarin de afdelingen voor scheikunde en natuurkunde werken. Gelukkig zal dit laatste nu spoedig kunnen verbeteren door den bouw van een derde verdieping, waarvoor de plannen goedgekeurd en de benodigde gelden — dank zij ook de prachtig geslaagde actie van onze Vrouwen V.U. Hulp — verzekerd zijn. H e t huisvestingsprobleem is aan de Vrije Universiteit een zorg geworden, zó groot, dat Directeuren voor enigen tijd een Commissie hebben ingesteld, die tot taak heeft, een oplossing op de kortst mogelijke termijn te zoeken. Dit aUes klemt te meer, nu de plannen voor een Medische faculteit steeds vaster vormen gaan aannemen. Hoe die oplossing voor de huisvesting er zal moeten uitzien en wanneer die gevonden wordt? E r valt weinig van t e zeggen. Ieder gevoelt met welke problemen men hier t e maken krijgt. Dit staat wel vast, er zal zoveeL mogelijk naar gestreefd (moeten) worden, een centraal Universiteitsgebouw te krijgen. Hier een gebouw en daar een gebouw, een laboratorium, b.v. voor biologie of voor zoölogie, in Amsterdam Zuid, een ziekenhuis voor de Medische faculteit in weer een ander deel van de stad en dan misschien het eigenlijke Universiteitsgebouw nog ergens anders, dat is ondoenlijk. E r moet komen één groot gebouw, of zo U wilt, één gebouwencomplex waar zoveel mogelijk alles wat van de Vrije Universiteit is, plaats vindt. Dat mag sober, maar het moet goed zijn. Ieder zal het hier wel mee eens wezen, maar niet ieder zal aanstonds ten voUe begrijpen, welke moeilijkheden daaraan verbonden zijn. En ook zal niet door allen worden ingezien, welke kapitale bedragen met een dergelijk gebouwencomplex gemoeid zullen zijn. Het gaat niet maar alleen over bouwkosten, over laboratoria, klinieken en ziekenhuizen, maar ook over de inrichting daarvan en die is duur, peperduur. Wie aan de kosten denkt, moet niet aan honderdduizenden, maar aan millioenen guldens denken. Men vindt dit toch niet ontmoedigend? Wij hebben toch, toen we onze eigen Universiteit begonnen te bouwen, geweten dat het zó gaan zou? We meenden het eerlijk, dat we begeerden een volledige Universiteit op Gereformeerden grondslag, waar niet alleen in de Theologie, de Rechten en de Letteren, maar waar ook in de faculteiten voor Wis- en Natuurkunde en de Medicijnen voor onze jonge mensen opleiding mogelijk zou zijn. We hebben daarvoor gewerkt met zeer velen in den lande en we hebben om deze uitbreiding van onze eigen Universiteit gebeden. God heeft die gebeden op verrassende wijze verhoord. Hij gaf meer dan wij durfden vragen. D a t zien we toch zo ? Maar dan moeten we ook de consequenties daarvan onder de ogen durven zien. Die worden almeer openbaar en komen nu, nu het naar de Medische faculteit en de daarmee annex zijnde hulp-

gebouwen gaat, in volle zwaarte op ons aan. Nu zal moeten blijken, dat we het inderdaad meenden. Ook hier zijn gelukkig weer lichtpunten. Eén daarvan is dat al de bestaande gebouwen schuldvrij bezit zijn van de V.U. De grote betekenis van het gevolgde systeem, om telkens als er weer een gebouw moest komen, eerst het geld daarvoor te verzamelen, komt nu naar voren. Maar vooral is dit belangrijk: het Rijk geeft ook voor de bouwkosten —• mits de ingediende plannen door den Minister goedgekeurd zijn — een tegemoetkoming gelijk aan die voor de exploitatie-kosten van het onderwijs. Dit wil zeggen, alweer naar de situatie van heden, dat van het grote bedrag dat nodig zal zijn, slechts 15% aan vrijwillige bijdragen uit de beurzen van de vrienden van de V.U. zelf behoeft te komen, indien het ook gebouwen voor de Medische faculteit betreft. D a t ook deze 15% nog een aanzienlijk bedrag is, zal n a het bovenstaande wel duidelijk zijn.

* Het offer nog nodig?, schreven we boven deze artikelen. Mij dunkt, het antwoord is duidelijk. De uitbreidingsmogelijkheden, waarvan we niet vandaag voor het eerst horen, maar waarover we al jaren — en dikwijls niet zonder zorg — hebben gesproken, liggen nu vlak bij. Liggen, dank zij de subsidieregeling, voor het grijpen om zo te zeggen. Maar, zij zijn alleen te grijpen, indien eerst de handen van Directeuren gevuld worden met pen deel van het benodigde bedrag. Er is ergens een lied, waarvan de eerste regel luidt: 'Grijp toch de kansen, door God U gegeven'. Het is een lied dat met de V.U. overigens niets te maken heeft, maar we willen die woorden toch in dit verband gebruiken. God geeft ons kansen. Ongedachte mogelijkheden. We zien die als een zegen. En we aanvaarden die, als het goed is, als plicht. Zullen Directeuren straks, als de voorstellen voor de tdtbreiding komen, durven beslissen tot zulk een grote jaarlijkse verhoging van de uitgaven als hier mee gemoeid is ? Of zouden zij moeten zeggen: 'Het gaat niet, de financiën laten niet toe onze Universiteit verder uit te breiden, het gebouw waaraan we al zovele jaren bezig zijn, nu af te maken'? Het antwoord zal afhangen van ons, van U en van allen die een taak in de organisatie hebben en van U en van allen, die door hun bijdrage zullen moeten steunen. God leide het zo, dat de beslissing met vrijmoedigheid in gunstigen zin kan worden genomen, omdat het antwoord op de vragen door onze medewerkers en door ons volk, op overtuigende wijze in gunstigen zin wordt gegeven. B. F.

)

2074

"M^^

'i

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen