Vrije Universiteitsblad 1954 - pagina 18

Dat ook de Jeugd van ons volk meewerkt werd reeds op verschillende wijze tot uitdrukking gebracht en moge ook uit o.s. regels, die we dezer dagen ontvingen van de heer A. Froom, Secretaris van de Nederlandse Bond van Jongeliagsverenigingen op Gereformeerde grondslag, blijken: „Op onze jaarlijkse Toogdag, die wij tweede Paasdag tezamen met de Prov. Afd. van de Meis-

jesbond op G.G. te Breukelen hebben gehouden en waarvan de morgen vergadering in het teken van de V.U. stond, is na de toespraak van ons oud-bestuurslid Prof. Mr I. A. Diepenhorst onder het zingen van de lievelingspsalm van wijlen de stichter van de V.U. een collecte gehouden voor het Jubileum 1955 en deze inzameling bracht tot vreugde der beide besturen een bedrag van f 160,— o p . "

Het wonder van de m e d i s e h e w e t e n s c h a p Welke uitroep zou in de loop der eeuwen het meest door de mensen gebruikt zijn? Dat is moeilijk na te gaan, maar als wij het zouden kunnen onderzoeken, zou misschien wel deze uitroep boven aan de lijst komen: 'Au!' Als het 'au' uit alle ziekenhuizen zich in één moment verenigen kon met het samengebalde 'au' van alle mensen uit alle tijden, dan zou één ijslijke kreet van pijn snerpen door het heelal. God, Die onze door tijd en ruimte rondtollende aarde in één oogwenk overziet, hoort boven alle andere geluiden uit één gebrul van pijn opstijgen uit de wijdopengesperde mond van de lijdende mensheid van alle eeuwen. De Egyptenaren hebben al zoveel pijn gehad, dat ze zich zelfs hun godenwereld niet zonder pijn konden indenken: de godin Isis had een ontsteking aan de borst en de god Horus leed aan een oogontsteking. ' t Wordt een mens vreemd te moede, als hij even een opgegraven Meitegeltje in handen houdt, waardoor'de wanhoopskreet van een prinses over zeeën en eeuwen heen tot in onze oren doordringt: 'Pijn', staat daarop in spijkerschrift te lezen, 'pijn in mijn Uchaam! Moge God die pijn eruit rukken!' En hoe meer er opgegraven werd, des te hoger werd ook de stapel 'au's' van onze voorvaderen — één huiveringwekkend getuigenis van de heerschappij van de Pijn. U kunt het ook zien op schilderijen van Breughel of Frans Hals: van pijn misvormde gezichten met ogen die uitpuilen van angst. U kunt de biografieën nalezen van alle grote mannen uit de geschiedenis: Columbus hep krom van de rheumatiek. Erasmus had last van niersteen, Luther klaagde over jicht en oorpijn, Calvijn kon soms niet preken door barstende hoofdpijn. Napoleon liep over St Helena heen en weer: 'm'n maag, o m'n maag!' En duizenden onbekenden hebben liggen krimpen in duizenden krampen. Denkt U ook eens even aan de gruwelijke epidemieën die over de wereld gegaloppeerd hebben: eens heerste de pest van Perzië tot aan de Rijn, er stierven er 13 milUoen in Griekenland, 13 duizend in Leiden. In Parijs werd in de carnavalsoptochten de cholerabespot; op dezelfde dag brak 't ook in Europa uit en de eerste slachtofifers werden in hun carnavalspakje begraven. Scheveningse vissers zagen een stuurloos schip ronddrijven, klauterden aan boord — deinsden terug: het lag vol lijken. Zó kwam de ziekte ook ons land binnen. 2422

'k Weet nog goed hoe ik vroeger met rillend griezelplezier de plaatjes bekeek in oude boeken — van barbiers, die tegelijk chirurg waren en die tussen geraamten en opgezette krokodillen benen afzaagden en armen doorsneden. Is het wel ooit goed tot ons doorgedrongen, dat het vroeger inderdaad zó toeging? Dat de patiënt gillend naar de tafel gesleurd werd, door 'n paar stevige kerels vastgehouden en gebonden en dat hij dan bij 't volle bewustzijn het roodgloeiende ijzer op zijn vlees en de zaag door zijn botten voelde gaan? Dat zelfs kiezen trekken zo'n pijn deed, dat in Alexandrië bij een christenvervolging één van de ergste martelingen bestond in het vastbinden van de christenen aan een pilaar, waarna men hen één voor één de tanden uittrok? Dat Koning John van Engeland, toen hij 10.000 dukaten wilde afpersen van een burger, de arme man dagelijks bij zich liet komen om hem met eigen koninklijke handen een tand uit te trekken, totdat z'n weerstand gebroken was? Als wij dit alles goed tot ons laten doordringen, gaan wij plotseling God danken voor het wonder van de moderne medische wetenschap. Dan zien wij in de hand van de verpleegster die het kussen voor ons opschudt, en van de dokter, die tot. diep in ons lichaam alles weer recht legt, niets minder dan de uitgestoken hand van God. Dan begrijpen wij, hoe de hele wereld in opschudding was na de uitvinding van de verdovingsmiddelen en hoe de mensen na de eerste pijnloze operatie elkaar snikkend om de hals vielen. J a , wij zijn alweer zo gewoon geraakt aan onze drankjes en asperientjes! We danken God wèl na het eten en niet na het innemen van onze medicijnen. Wij zijn zo gewend aan de stilte in onze ziekenhuizen, dat wij die niet meer ervaren als een hemels wonder van de eerste rang. Een operatiezaal waar alleen maar gefluisterd wordt, is een stukje goedheid van God, dat wij niet over het hoofd mogen zien. Nu wil God ook aan de Vrije Universiteit het wonder van de medische wetenschap laten openbloeien en Zijn zorg voor de mensen concretiseren in de stenen van kliniek en ziekenhuis. Zijn goedheid is zeer groot — 'zo vast als een huis'. En wij worden van louter dankbaarheid medearbeiders van deze royale God. O. J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen