Vrije Universiteitsblad 1956 - pagina 112

grote eerbied afdwingen en ons met verlangen doen uitzien naar de tijd, waarop een billijker staatsregeling practisch deze deugden zal kunnen aanmoedigen, door haar beoefening gemakkelijker te maken voor in de regel weinig gevulde beurzen". Prof. Nauta constateerde, dat Pierson zich niet daarom zo waarderend'uitliet over die Universiteit omdat hij met de beginselen van Kuvpers Universiteit zo van harte instemde. Integendeel. Pierson stond sceptisch, uiterst sceptisch tegenover de mogelijkheid, dat de leer, die vooral aan Calvijn haar ontstaan en haar ontwikkeling dankt, op enigszins ruime schaal ten grondslag wordt gelegd aan de beoefening der wetenschap. Het was prof. Nauta toevertrouwd de vraag, of hel wel aangaat Calvijn voor het heden nog als leidsman en voorbeeld te kiezen, bevestigend te beantwoorden.

Ondertussen had Pierson zich dan maar zo waarderend uitgelaten over die burgerklasse met een zedelijke overtuiging, met een wilskracht en een toewijding, die grote eerbied afdwingen. En dit alles deed hem dan toch maar met verlangen uitzien naar de tijd, waarop een billijker staatsregeling practisch deze deugden zal kunnen aanmoedigen, door hare beoefening gemakkelijker te maken voor in de regel weinig gevulde beurzen. Die tijd van een billijker staatsregeling is nu aangebroken. Onze V.U. geniet nxi 85 % subsidie voor haar uitgaven. Of ook in deze tijd onze beurzen in de regel weinig gevuld zijn is een niet gemakkelijk te beantwoorden vraag. De volksmond zegt, dat je niet in iemands portemonnaie kunt zien. Maar ik meen, dat in deze de tijden toch ook wel wat veranderd zijn. Maar nu de vraag: heeft deze billijker staatsregeling, naar de verwachting van Pierson, nu ook die zedelijke overtuiging en die wilskracht en die toewijding aangemoedigd ? Als Pierson dit verwachtte is hij er van uitgegaan, dat die deugden niet overstag zguden gaan, wanneer het financieel gemakkelijker zou worden. Het ging er blijkbaar van uit, dat die burgerklasse innerlijk zo aan de zaak van haar Universiteit zou zijn gebonden in liefde en trouw, dat als grotere mogelijkheden werden geopend, die deugden des te schitterender naar voren zouden komen. Nu de vraag: Is dat nu zó. Nu weet ik wel, dat de vrees is uitgesproken, dat uu door de rijkssubsidie de inkomsten voor de V.U. zouden dalen en de toewijding zou inzinken en de wilskracht verslappen. En ik wil er de ogen niet voor sluiten, dat dit inderdaad bij sommigen het geval is geweest. Maar ik wil er toch ook op wij^ei), dat o)) die 75ste gedenkdag van de stichting der V.U. door die door 2626

Pierson genoemde burgerklasse toch ruim een millioen voor onze Universiteit is bij elkaar gebracht. Ten behoeve van de nieuwe huisvesting van de faculteit der geneeskunde, dat aan Directeuren der Vereniging toen is overhandigd een bedrag van ƒ1.085.351,39, terwijl de dames een extra bedrag van ƒ88.701,67 bijeenbrachten. Terwijl juist in die tijd ook van andere Chr, Organisaties belangrijke bijdragen werden gevraagd. Wat zit daar dan achter? Daar zat dan toch zeker ook zedelijke overtuiging en wilskracht en toewijding achter. Dit kan dan ook eigenlijk niet anders. Want als christelijke volksgroep moeten wij inzien, dat als grotere mogelijkheden zijn geschapen, de opdracht zwaarder wqrdt en de roeping wijder wordt. Da» zal die volksgroep, en dat zijn wij, in haar geloof in Jezus Christus, de Verheerlijkte, die aUe krachten en mogelijkheden van dit leven nu vanaf 's Vaders troon ontsluit tot de volle ontplooiing van Zijn geweldig konink rijk, die mogelijkheden ook aangrijpen. Dan zullen wij daarin zien een gunst van de Here, die immers tot dankbaarheid noopt. Dan zal die burgerklasse, innerlijk verbonden aan de zaak van haar Universiteit om der wille van de naam des Heren niet inzinken, maar juist de dienst van Christus, haar koning, op dit terrein van Zijn koninkrijk, rijker en grootser vervullen. Bij grotere mogelijkheden, wordt dan de toewijding intenser!

Nu gaan wij de medische facvilteit een nieuwe huisvesting geven, nu gaat de eerste paal voor een acader misch ziekenhuis straks de grond in, nu kunnen wij een geheel nieuw complex universiteitsgebouwen in de toekomst neerzetten. Als daar bij ons blijft, die innerlijke verbondenheid aan onze Universiteit, als daar blijven onze liefde en trouw aan onze Universiteit, liefde en trouw, die beide voortspruiten uit en versterkt wofden door onze in^ nerüjke geloofsverbondenheid aan Je?;us Christus, door Wien de Vader alle ding regeert. Innerlijke verbondenheid. Maar hier noem ik een zwaar ding. Er is allerwegen een inzinking van elan, van toewijding aan de zaak van Christus Koninkrijk. Ik denk aan de verldezingsdagen, ik denk aan het slinkende ledental van het C.N.V. Ik denk aan nog veel meer. En nu kunnen wij propaganda maken en met papier de mensen bestormen. Maar als er één zaak terug moet keren in deze tijd, dan is het die innerlijke gebondenheid van de mensen aan de zaak, die ze voorstaan. Innerlijke gebondenheid aan de beweging waarvan men lid is geworden. Innerlijke gebondenheid, die er was, toen deze woorden werden neergeschreven: Van een binden van het Hoger Onderwijs aan de Christus was geen sprake meer: 's-mensengeest zou voortaan eniglijk het hoger-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen