Vrije Universiteitsblad 1957 - pagina 138

Personalia Brief van een correspondent aan zijn collega's D. M. van Melle Op 2 Septemtier heeft God tot zich geroepen de heer D. M. van Melle te Barendrecht, secretaris van het provinciaal comité van Zuid Holland Zuid-I voor de Vrije Universiteit. De heer Van Melle, die de leeftijd van bijna 65 jaar bereikte, heeft niet zoveel jaren het secretariaat van het provinciaal ressort behartigd, maar deed dat met grote liefde en toewijding. Zijn vrij plotseling overlijden betekent een groot verlies voor zijn vrouw en kinderen. God moge hen troosten en sterken. Het betekent ook een gevoelig verlies voor onze organisatie. Als zijn opvolger werd voor het secretariaat benoemd Ds. H. J. Riphagen te Barendrecht, die de benoeming bereidwillig aanvaardde. Verdere vacatures en benoemingen De heer Ir J. B. Ratelband te Barendrecht vertrekt dezer dagen naar het buitenland, zodat hij zijn gewaardeerde arbeid als voorzitter van het provinciaal comité voor Zuid Holland Zuid-I aan een ander moest overlaten. In zijn plaats is benoemd Mr H. H. Douma, Burgemeester van Barendrecht, een leerling van de Vrije Universiteit, die in zijn vorige woonplaatsen in de V.U.-organisatie al belangrijke plaatsen bezette en veel en goed werk in het belang van Vereniging en Universiteit deed. Ook in het hoge Noorden, voor de provincie Groningen, moest zowel een nieuwe voorzitter als een nieuwe secretaris worden benoemd. De tegenwoordige functionarissen, de heren Ds J. G. Marseille en G. van Oversteeg, moesten bedanken, de een wegens tijdsgebrek, de ander om gezondheidsredenen. Met spijt hebben Directeuren van het aftreden van deze actieve medewerkers kennis genomen en schriftelijk van hun dankbaarheid voor de verrichte arbeid doen blijken. Dat beide heren zich bereid verklaarden als gewoon lid van het provinciaal comité te blijven en een deel in de werkzaamheden voor hun rekening te houden, is verheugend. Dit laatste houdt ook in dat de naam Van Oversteeg niet geheel uit de lijst van V.U.-werkers verdwijnt. In de vacatures is voorzien door de benoeming van de heren Ds J. R.

Amices, Vindt U ook niet, dat wij als werkers in de V.U.-organisatie wel eens wat met elkaar mogen praten? Praten-perbrief dan, natuurlijk. Wij weten zo weinig van elkaar af. van elkanders moeilijkheden en mogelijkheden! En laten we eerlijk zijn: we vinden toch van ons zelf, dat we een belangrijke schakel tussen V.U. en „volk" zijn. Contact kan daarom ook nuttig zijn. Wat kan ons daarbij beter van dienst zijn, dan het Vrije Universiteitsblad, dat we uiteraard allen in handen krijgen en natuurlijk ook lezen. Persoonlijk neem ik het tenminste van a tot z door. 'k Ben tot de ontdekking ' gekomen, dat onze hoogleraren toch nog niel zo moeilijk schrijven. En het voordeel ervan is, dat je een beetje met de gang van (V.U.)-zaken op de hoogte blijft en dat is erg belangrijk. Vooral het laatste nummer vond ik de moeite waard. De nieuwe opmaak doet artistiek-modern aan: een bewijs, dat de redaktie met de tijd meegaat. De inhoud liet ook werkelijk niets te wensen over. Vooral de foto's van de jaarvergadering bezorgen mij ieder jaar

Hommes te Groningen als voorzitter en R. Valkema, eveneens te Groningen, als secretaris. Beiden hebben reeds hun sporen in het werk in de organisatie verdiend. Nog iets voor ,,personalia" uit de provincie Groningen. In de laatstgehouden vergadering van het provinciaal comité heeft de voorzitter de heer A. E. Toren te Oostwold gecomplimenteerd met het feit dat hij ruim 50 jaar ononderbroken mee werkte in de arbeid voor de instandhouding en uitbreiding van de Vrije Universiteit. Sedert de tijd dat hij als jongeman het correspondentschap van zijn vader overnam, is er veel veranderd, ook aan de Vrije Universiteit, maar zijn actieve toewijding bleef dezelfde. De reactie van de heer Toi-en op het hartelijke toespraakje van Ds Marseille: ,,ik heb toch niets meer dan mijn plicht gedaan voorzitter", tekent de jubilaris ten voeten uit. Ook wij wensen de heer Toren van harte geluk en dankeu hem voor zijü trouwe arbeid.

weer een verrassing, al zou wat beter papier zeker geen luxe zijn. En T hebt natuurlijk ook de bemoedigende opgave van nieuwe leden en donateurs gezien. Als er in de zomermaanden zo'n kleine driehonderd nieu%v'elingen ingeboekt fcuTinen worden, dan kan er in mijn correspondentschap de komende winter meer gebeuren. 't Wordt zo dan ook dringend tijd, dat we als comité weer een avond met elkaar gaan praten en een plan-decampagne maken. Onze voorzitter heeft diiar nog al eens een geheugensteuntje voor nodig, dat geef ik hem dan meestal. Zo helpen we elkaar! Omdat de voorbereidingen voor zo'n vergadering belangrijk zijn, zorg ik voor het samenstellen van lijsten van personen, die nog niet voor de V.U. contribueren en ook van mensen, die, gezien hun plaats in de maatschappij, wel kunnen verhogen. Vorige week nog maakte ik iemand lid, die tot nog toe altijd /'2,50 betaalde. De spontaniteit waarmee het lidmaatschap werd toegezegd was frappant. De persoon in kwestie was er nog nooit voor gevraagd. Zo zie je maar weer, dat het vlot kan gaan. Vooral als het hele comité er aan meedoet kun je heel wat bereiken. ^ e zijn met z'n vieren en „doen" in de wintermaanden per persoon iedere maand vijf adressen. Dat is dus twintig in totaal en per halfjaar . . ., reken het maar uit. En nooit komen we met lege handen thuis. Gemiddeld komen er uit de vijf bezochte adressen drie of vier verhogingen of nieuwe bijdragen. Als er wat systeem in zit is het zo heel goed vol te houden. Voor dat „systeem*^ moeten wij als correspondenten dan natuurlijk zorgen. 'k Heb de vorige maand maar va'st een rond bedrag van geïnde contributies naar het bureau gezonden. Er liggen nu nog wel enkele kwitanties bij mij thuis, maar het is , zowel voor de adminbtratie in Amsterdam als voor mijzelf prettig om dat geld maar in te sturen. Nadat ik hierover eens een brief van de ,,Keizersgracht" heb gehad, waarin erg vriendelijk, maar ook duidelijk was omschreven waarom er zoveel voordeel in dat tijdige afrekenen zit, zorg ik-er voor. dat ze mijn afrekening steeds vóór 1 december hebben. Want uiteindelijk moet de V.U. het toch

2714

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen