Vrije Universiteitsblad 1961 - pagina 107

BIJ het afscheid van J. WILSCHUT Toen twee jaar geleden, in 1959, de heer Schouten aftrad als voorzitter van het college van directeuren, werd hij door de heer J. Wilschut opgevolgd. Thans is ook de heer Wilschut als zodanig afgetreden. Het is zeker niet gewoon te noemen, dat iemand voor zo korte tijd een zo belangrijke functie op zich neemt. Typerend voor de heer Wilschut is, dat hij dat wel heeft willen doen, na reeds 13 jaar als gewoon lid deel van het college te hebben uitgemaakt. De heer Wilschut is n.l. bij uitstek iemand die niet zichzelf zoekt, doch de zaak waarvoor hij zich geeft wil dienen en zijn persoon daarbij achterstelt. Ook in de wijze waarop de heer Wilschut de functie van voorzitter van het college van directeuren heeft uitgeoefend, is deze eigenschap duidelijk gebleken. Is dit niet een van de belangrijkste redenen geweest waardoor moeilijkheden, die zich tijdens deze twee jaar voordeden en die bijna onoplosbaar leken, toch zijn opgelost? Wie zich afvraagt waardoor de thans afgetreden voorzitter het meest opviel, zal tot de conclusie komen, dat hij mocht beschikken over eigenschappen die veelal contrasteren, maar die in zijn persoon op gelukkige wijze waren verenigd. Ik denk in dit verband allereerst aan de sterke band die hem met het verleden bond, terwijl hij tegelijkertijd toch een open oog had voor de eisen van het heden en van de toekomst. Die band met het verleden is voor de heer Wilschut wel bijzonder typerend; men behoeft er de V.U.-bladen van de laatste jaren maar op na te slaan om te constateren, dat wanneer de heer Wilschut het woord voerde, het voorgeslacht — piëtisten inbegrepen — eervol werd vermeld. Het zou wel eens kunnen zijn, dat de heer Wilschut de laatste voorzitter van het college van directeuren is geweest die zo persoonlijk en zo sterk de band met het verleden beleefde. Desondanks was de heer Wilschut zich helder bewust, dat de omstandigheden waaronder ook de V.U. leeft, ingrijpend gewijzigd zijn en in de toekomst wellicht nog ingrijpender wijziging zullen ondergaan. Wat meer is: dit heeft hem zeer verheugd,

ondanks de daaraan verbonden schaduwzijden. Ondanks zijn grote waardering voor het verleden heeft de heer Wilschut deze ontwikkeling dan ook niet trachten af te remmen, doch integendeel: in goede banen trachten te leiden. Nog een andere opvallende combinatie van eigenschappen, die zeldzaam is, bezat onze thans afgetreden voorzitter: aan een scherp zakelijk inzicht paarde hij een zuiver gevoel, een grote mate van tact en bovenal: werkelijke liefde voor de V.U. Dit alles heeft tot gevolg gehad, dat de heer Wilschut, ondanks de omstandigheid, dat de periode waarin hij leiding mocht geven aan onze universiteit slechts kort was, zowel een bij het volk achter de universiteit een geliefde figuur was, als ook een waardig en gezien voorzitter bij de buitenwacht. Was de heer Wilschut dan een ideale voorzitter? Laat ik maar eerlijk zeggen, dat zijn mede-directeuren van mening zijn, dat het niet zo heel veel scheelde. Dat hij zich deze (Zie vervolg pag 4 onderaan)

3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen