Vrije Universiteitsblad 1966 - pagina 194

Directeuren hebben moeten besluiten de V.U.-gebouwen aan de Keizersgracht van de hand te doen. Dat is in zekere zin een moeilijke beslissing geweest. In deze gebouwen immers heeft de V.U. geschiedenis gemaakt. In 1883 werd het pand Keizersgracht 162 aangekocht en na een grondige verbouwing in gebruik genomen. Niet alleen voor onderwijsdoeleinden overigens, ook een twintigtal studenten moest er in ondergebracht worden. De universiteit groeide, en het kon niet bij die éne verbouwing en dat éne pand blijven. In 1900 werd Keizersgracht 164 gekocht. Dit huis zou voorlopig dienen als woning voor dr. Kuyper en later zou het als aula ingericht worden. Het een noch het ander is ervan gekomen. In 1923 werd nr. 164 voor de universiteit in gebruik genomen en nadien kwamen er ook nog de panden Keizersgracht 160 en 166 bij. Van de oorspronkelijke bouw is in de loop van de jaren weinig overgebleven. Desondanks zijn de gebouwen aan de Keizersgracht voor vele V.U.-vrienden een begrip geworden. Intussen is het duidelijk dat die gehechtheid tenslotte niet gebouwen, maar de universiteit zelf geldt. Anders hadden wij niet met zoveel blijdschap en dankbaarheid op 12 oktober jl. een achttal nieuwe V.U.gebouwen in gebruik genomen, met blijdschap ook daarom omdat deze nieuwbouw de verdere ontplooiing van de V.U. niet in de weg staat (wat het vasthouden aan een historische plek wel zou doen), maar juist kan stimuleren. De vraag of er voor de oude, vertrouwde panden een bestemming gevonden kon worden die op enigerlei manier de relatie met de V.U. zou illustreren, is zorgvuldig overwogen. Om meer dan één reden moest het antwoord negatief zijn. In de eerste plaats golden financiële redenen: het geschikt maken en vooral het onderhouden van één of meer der panden aan de Keizersgracht zou een voortdurende geldelijke zorg betekenen en tevens inhouden dat het hieraan bestede geld voor een w e r k e I ij k e taak van de V.U. niet gebruikt zou kunnen worden. Praktische overwegingen speelden mede een rol. Gesteld dat men er in geslaagd was een goede bestemming voor de gebouwen te vinden, dan zou de ligging ervan in de steeds moeilijker bereikbaar wordende binnenstad het nuttig effect van zulk een bestemming gauw tenietdoen. Bovendien, het zou waarlijk niet in de geest van de stichter van de Vrije Universiteit zijn om uit welke historisch-gevoelige motieven ook een verleden in stand te houden dat het heden en de toekomst niet dient, maar eerder met een zorg extra zou belasten. We gaan dus nu definitief afscheid nemen van de Keizersgracht.

U

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen