Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 59

wijziging van deze grondslag stem ik van harte in, omdat de oude formulering eigenlijk nooit goed gefunctioneerd heeft. Van de oprichting af zat men met de vraag: Wat betekenen de gereformeerde beginselen in de praktijk voor elke faculteit afzonderlijk? Desondanks trachtte men in mijn tijd er ernst mee te maken in alle faculteiten, ook de toen in opkomst zijnde B-faculteiten en men spaarde de principiële kritiek niet van de Schrift op wantoestanden in kerk, staat en maatschappij ! Met name de Wijsbegeerte der Wetsidee werd druk beoefend I Maar in plaats dat dit ons wanmoedig maakte, bezielde het ons juist om, gewapend uit het arsenaal der Vrije Universiteit, de strijd aan te binden op elke plaats waar we terecht kwamen. Als predikant heb ik bijv. 40 jaar lang gepreekt over het achtste gebod en ik verzeker u, dat de brokken er af vlogen naar de kant van werkgevers en werknemers. (God verbiedt alle gierigheid, verkwisting van zijn gaven, vals gewicht, el, maat, waar, woeker enz. Daarenboven GEBIEDT Hij, dat we trouw en naarstig arbeiden zullen in ons (goddelijk) beroep OM DE NOODDRUFTIGEN te helpen. Wat een stof om de fiolen van Gods toorn uit te gieten over allerlei ongerechtigheid.) Meer dan eens heb ik daarbij de stelling geponeerd: Ik kan veel feller schelden op de zonden van de samenleving dan de vurigste marxist of communist, omdat ik de profeten van het Oude Testament en de Bergrede van

Jezus én de brieven van Jacobus en de andere apostelen op mijn hand heb. Het kwaad zit zelfs zo diep, dat wij het met al ons aktivisme nooit uitroeien zullen. Daarvoor zal Christus moeten wederkomen ten oordeel. Het is een bodemloos optimisme, te denken dat wij langs horizontale weg het Koninkrijk Gods op aarde stichten kunnen. Maar dat is geen reden, de moed te verliezen! Integendeel, die zekerheid, dat Christus alle dingen nieuw maakt, kan ons altijd weer bezielen om met alle kracht dat Koninkrijk te verkondigen met woord en daad als Gods medearbeiders (1 Corinthiers 15: Weest standvastig, onbewegelijk, altijd overvloedig in het werk des Heeren, WETENDE dat uw arbeid niet ijdel is in de Heere, want Hij is opgestaan van de doden!). Wanneer de studenten van nu er dan aan wanhopen, vraag ik mij af: Wordt er dan anders college gegeven dan in mijn tijd? Die gedachte komt ook telkens bij mij op, wanneer ik hoogleraren voor en na hoor beweren met nadruk: ,,Wij beoefenen de wetenschap op precies dezelfde wijze, met dezelfde resultaten als aan de rijksuniversiteiten : 2 X 2 is bij ons ook 4. Ik behandel hetzelfde wetboek evenals mijn collega's dat doen op andere universiteiten". Of: ,,De proefdieren die wij gebruiken, zouden op dezelfde wijze dienst kunnen doen in Utrecht met ongeveer dezelfde uitkomsten". Of, zoals ik het een paar jaar geleden hoorde van prof. Vlijm: ,,Het enige onderscheid van de Vrije Universiteit

met andere ligt in de wijze, waarop wij met elkaar omgaan" (de liefde). In mijn jeugd beweerden voorstanders van het openbaar onderwijs altijd: er bestaat geen christelijke rekenkunde of aardrijkskunde. Wij geven die vakken precies eender als op de christelijke school! Nogal wiedes, als men het zo formeel stelt. Maar., is daarmee alles gezegd? Laten we dan toch onmiddelijk de Vrije Universiteit sluiten". Ik kreeg direct bijval van een doctor in de Economie, die eerst aan de Economische Hogeschool te Rotterdam gestudeerd had, maar aan de V.U. gepromoveerd is (midden veertiger) en het verschil duidelijk had gemerkt in zijn tijd. Hij illustreerde dit met een ervaring in het buitenland. Toen hij in Duitsland-West aan een professor vroeg: Hoeveel tijd besteden jullie aan de principiële voorvragen ?, kreeg hij ten antwoord: W e doen er niets aan. Economie is economie, punt! Op dezelfde vraag, gesteld in de Oostzone, was het bescheid: Meer dan de helft van de tijd geven we college filosofie! Een andere econoom in de groep beaamde dit alles. En een niet-afgestudeerde merkte op: Voor het geloof is 2 x 2 ook weleens 5 of 3. Functioneert de grondslag aan de communistische universiteiten dan soms beter dan aan de Vrije Universiteit (al of niet in nieuw formulering?). w.g. ds. J. Bos, Montfoort

veldwerk van hydrogeologen in portugal Naar aanleiding van een bericht in Trouw enkele weken geleden onder de titel ,,Instituut van V.U. gaat grondonderzoek in Portugal doen", zijn bij verschillende groeperingen binnen en buiten de Vrije Universiteit vragen gerezen en ook gesteld omtrent de wenselijkheid of toelaatbaarheid in dit land onderzoek met studenten te verrichten. Bij de discussie staan steeds twee vragen voorop. Ten eerste: geschiedt het onderzoek op verzoek van de Portugese regering, zoals in Trouw werd vermeld, en ten tweede: aan wie komen de (eventuele) resultaten van dit onderzoek ten goede? Ten aanzien van deze vragen kan de volgende informatie worden gegeven. Dr. L. Bramao, die als Portugees vele

jaren verbonden is geweest aan de F.A.O. te Rome als Chief of the World Soil Resources Office, is sinds zijn pensionering weer in Portugal woonachtig. Bij een bezoek aan Amsterdam in het najaar van 1969 heeft hij, op advies van een met hem bevriende hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam, contact gezocht met het Instituut voor Aardwetenschappen van de Vrije Universiteit, in verband met het feit dat hij, getroffen door de slechte situatie waarin de landbouw in een deel van de provincie Algarvië verkeert, wilde nagaan of er mogelijkheden bestonden in dat gebied water aan de ondergrond te onttrekken ten behoeve van irrigatiedoeleinden. Een ieder die wel eens gezien heeft welke mogelijkheden er in

een dergelijk klimaat als dat van ZuidPo rtugal zijn voor de teelt van citrusvruchten en groenten in plaats van de primitieve cultuur van vijgen en olijven, indien men over irrigatiewater van goede kwaliteit beschikt, kan zich dit voorstellen. Op voorstel van dr. Bramao heeft het Instituut voor Aardwetenschappen besloten in het betreffende gebied een verkennend onderzoek in te stellen. Het onderzoek staat dus niet, zoals wel is verondersteld, ten dienste van de drinkwatervoorziening van de toeristencentra, doch van de irrigatie in gebieden met een sterk verouderde landbouw. Een eerste verkenning heeft reeds aangetoond dat in het zuidelijke deel van Algarvië slechts zeer beperkte mogelijkheden aanwezig zijn voor water-

13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen