VU Magazine 1972 - pagina 170

Vü magazine

0£ÖE)?5

Een andere vraag die per spandoek werd opgeworpen tijdens de VU-dag 1969, luidde: 'Goedemorgen broeders, al nagedacht over het VRIJE van de VU?'

dreiging van de weinig subtiele maatregelen van minister De Brauw, waarvan speciaal de verhoging van de collegegelden met 400% voor veel studenten moeilijkheden zal veroorzaken. Daarom slaat het idee goed in, dat de studenten in de universiteitsraad meer dan de acht van de veertig zetels moeten hebben, die nu aan hen zijn toegewezen, terwijl volgens de wet het er maximaal elf zouden kunnen zijn. 'Wij willen,' zo zeggen zij, 'een sterke universiteitsraad, die tegen minister De Brauw is opgewassen, als hij straks komt met collegegeldverhoging, studentenstop en studieverkorting.' Hiermee is echter wel het onbehagen onder de studenten - en niet onder hen alleen! - te verklaren, maar daarmee nog niet de vanzelfsprekendheid, waarmee zij partij kozen voor de bezetters of actief aan de bezetting deelnamen.

vestigde machten, het establishment of hoe men ook de heersende personen en groepen in onze maatschappij wil noemen. Er heerst een sterk vermoeden, dat de leiders de weg naar een verkeerde toekomst ingeslagen hebben, dat allerlei genomen maatregelen verkeerde maatregelen zijn en dat verzet geboden is. Ik vind het dan ook symptomatisch, dat het conflict zich uiteindelijk heeft toegespitst op de eis van het College van Directeuren tot ondertekening van de doelstelling van de Vrije Universiteit door de leden van de universiteitsraad. Hierin komt het denken over de toekomst van de studenten - en van een deel van de overige universitaire bevolking - in botsing met het toekomstdenken van het College van Directeuren als vertegenwoordigers van de Vereniging voor Wetenschappelijk Onderwijs op Gereformeerde Grondslag.

Gevestigde macht Het is mijn stellige overtuiging, versterkt door wat ik zie en hoor, dat het conflict aan de universiteit niet te begrijpen is zonder er het diepgewortelde wantrouwen in te betrekken, dat bij velen, vooral jonge mensen, leeft ten aanzien van de overheden, de ge14

Grondslag Op de vraag 'Wat verwacht u van de toekomst?' zal uit de kring van de vrienden van de Vrije Universiteit dikwijls een antwoord gegeven worden, dat neerkomt op zoiets als 'de komst van het rijk van God'. Dat is in

feite ook de toekomstverwachting geweest van de 'kleine luyden', die van het begin af de VU gedragen hebben. Dat was hun visie op de maatschappij en op de plaats, die zij daarin moest innemen. Daarvoor hebben zij zich ingespannen in hun werk en in hun vrije tijd. Daarom hebben zij een eigen universiteit opgericht met een grondslag, waarin gesproken wordt van het 'Evangelie van Jezus Christus, dat naar de openbaring in de Heilige Schrift de mens in zijn gehele leven roept tot de dienst en verheerlijking van de ene God, Vader, Zoon en Heilige Geest, en daarin tot dienst aan de medemens'. Deze grondslag geeft in het docentencorps een gevoel van verbondenheid met de traditie en met elkaar, waardoor het goed werken is aan de Vrije Universiteit, al weet niemand precies te vertellen, wat hij met de grondslag doet in zijn eigen vak en hoe hij deze tot uitdrukking brengt in zijn eigen onderwijs. Dat is helemaal niet zo erg, want vele emotionele banden in het leven zijn niet zo maar in zaljelijke termen te vatten, maar daarom zijn ze niet minder reëel. Erger is, dat de grondslag zijn samenbindend karakter verliest, als het gaat om de visie op de maatschappij. Het ijverig werken van de kleine luyden voor het rijk van God heeft tevens henzelf als groep tot aanzien gebracht en hen een goede en zekere plaats in de maatschappij gegeven. Hangt het daarmee misschien samen, dat de mensen, die met de grondslag van de VU sympathiseren, in het algemeen nogal behoudend zijn? Binnen de universiteit is dat thans nog slechts ten dele het geval. De één vindt het vrije particuliere initiatief en de economische groei, die er uit voortkomt, een zegen. De ander ziet er een gevaar, wellicht zelfs afgoderij in.

Schakeringen Voor beider besef hangt hun mening samen met hun aanvaarding van de grondslag. De één is voorstander van de apartheidspolitiek van de 'broeders' in Zuid-Afrika, de ander vindt, dat zijn aanvaarding van de grondslag hem er toe verplicht deze politiek ten scherpste te veroordelen. De één vindt, dat er rangen en standen moeten blijven, als het gaat om de feitelijke macht. De ander heeft een mensbeeld - en naar hij vindt een bijbels mensbeeld - waarin een geleidelijke toeneming van de medezeggenschap van arbeiders een gunstige ontwikkehng zou zijn. Zo vindt men alle schakeringen in opvatting, die ook in de bevolking als geheel te vinden zijn, en dit doet de vraag opkomen, of de grondslag nog wel echt betekenis heeft. Dat is verdrietig, maar het is niet anders. In een universiteit, waar meer dan twintig keer zoveel studenten als docenten rondlopen, is het niet aUeen van belang hoe de docenten de grondslag interpreteren, maar ook wat de studenten ervan vinden. Het blijkt, dat voor hen de combinatie van bin-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen