GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1972 - pagina 238

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1972 - pagina 238

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

van het Nederlandse bedrijfsleven. alle landen dat?

Doen

Ja. Als u het heel scherp wilt stellen, kunt u zeggen: in alle landen is het departement van economische zaken bijna gelijk aan de lobby voor het bedrijfsleven, zoals u er zeker van kunt zijn dat in alle landen het departement van landbouw de bedrijfslobby van de boeren is. Dat geldt voor arme en rijke landen ? Ja, alleen is het effect in de rijke landen nadelig voor de arme landen, terwijl je het omgekeerde nauwelijks kunt stellen. Hoe waardeer je het werken van zo'n lobby? Dat hangt er hoofdzakelijk vanaf, hoe zo'n industrie zich opstelt. Ze kunnen de bedrijfsadviseurs niet thuislaten, want dat zou inhouden dat de ambtenaren alles wisten en dat is natuurlijk niet zo. Ze moeten hun inlichtingen van dat bedrijfsleven hebben, waar moeten ze die anders vandaan halen? Een probleem is wel, dat die gekleurd kan zijn.

Ik heb het gevoel, dat we in de EEG bezig zijn ons druk te maken over Afrika, terwijl de enige gebieden in Afrika waarover je je echt druk zou moeten maken Nigerië en de noordkust zijn. De rest is zo dun bevolkt dat ze geen voedselprobleem behoeven te hebben. Ze hebben een ontwikkelingsprobleem, akkoord, maar vergelijk dat eens met de toestand in Azië, waar ze voortdurend op de rand van de hongersnood leven, en bepaald niet voldoende landbouwgrond hebben, of niet voldoende kapitaal om die landbouw op te voeren, zodat er een heel ander economisch patroon ontstaat. Die mensen kCin je niet tot zelfvoorziening verdoemen. In Afrika kunnen veel landen zich zeif nog wel redden. Ze zijn dan natuurlijk veel ar-

Ik vind het één van de grootste economische en politieke gevaren die er bestaan. Het is dé manier om het neo-kolonialisme te introduceren of te handhaven, en het is dé manier om Azië in de puree te laten zakken. Want dat zou betekenen dat de VS de baas zouden spelen en blijven spelen in Zuid-Amerika; dat de EEG met nu al 200 miljoen inwoners en straks 250 miljoen, alleen voor die anderhalve Afrikaan zou zorgen. Maar wie zal er dan iets voor Azië doen? Japan in z'n eentje? Azië is driekwart van de bevolking. U rekent de communistische mee.

'Er zijn optimisten die beweren dat je synthetische koffie en cacao leunt maken. Ik heb het nog niet gezien en ik maak me er dan ook niet zo druk over' (foto van een cacao-oogst op Midden-Java).

informatie

Een ambtenaar die er voor drie maanden zit, kan moeilijk onderscheiden. Maar als hij er drie of zes jaar gezeten heeft, weet hij langzamerhand wel wie waardevolle inlichtingen te geven heeft, en wie niet. Die anti-verwerkingstarieven zouden niet alleen voor de allerarmste landen moeten gelden, maar voor iedereen. Ik vind dat argument van die allerarmste landen niet terecht, maar dat is mijn persoonlijk inzicht. Het afwegen van de armoede is zo'n onzin. U kunt veel beter straatarm zijn in Ethiopië met vijftig dollar per jaar en een eigen-gebouwd huisje met genoeg grond en genoeg wild (ze hebben daar veel vlees), dan dat u tweehonderd dollar hebt in Calcutta. Er is geen zinnige reden waarom je zou zeggen: Ethiopië is het arme land en India is zo arm nog niet. Alle mensen in de subsistence-sector (die zelf buiten de markt-economie in een bestaantje kunnen voorzien), zou je niet mee moeten tellen bij het uitrekenen van het nationaal produkt per hoofd, en dat doen ze wél. Het maakt de indruk, dat ze iets gevonden hebben waaraan ze wat kunnen doen, zonder dat het al te moeilijk is. Minister Boertien sprak in een interview in de NRC over de armste landen, die we dan extra zullen gaan helpen. Dat kost dan misschien twintig miljoen voor Nederland. We hebben dan een geste gemaakt. Maar veel meer is het niet. Dit is een hoogstpersoonlijke mening, hoor. Ik geloof dat de meeste mensen het daar niet mee eens zijn.

bepaald rijk gebied, b.v. de V.S. verlerien hulp aan Zuid-Amerika; de EEG-lanöen aan Afrika).

mer dan wij, maar ze sterven niet van de honger. Bovendien wonen er in heel zwart Afrika ± 270 miljoen mensen (waarvan Nigerië met 62 miljoen). Alleen al Indonesië heeft 115 miljoen mensen, en dan heb je nog niet eens gepraat over India met 524 miljoen inwoners en Pakistan. Dat vind ik zoveel erger. We hebben binnen de EEG door de Fransen een neiging ons blind te staren op Afrika. Dat is net alsof je gaat praten over Lutjebroek terwijl het over Amsterdam gaat. Dus over tiet algemeen bent u niet zo erg gecharmeerd van een dergelijke vertikale opbouw (vertikale opbouw wil zeggen: een

landen niet

Laten we wel wezen, de rijke communistische landen zijn niet zo rijk als wij, dat ten eerste. Ten tweede doen ze het niet. De hoeveelheid ontwikkelingshulp, die de rijke communistische landen geven, kan op een theelepel. Er is wel eens een spectaculair projekt, maar dat is geen hulp, maar handel. De Assoeandam in Egypte hebben ze geleverd in ruil voor zoveel duizend ton katoen in dezelfde periode. Dat noemen wij handel. De hele termijn waarop ze krediet geven is, geloof ik, twaalf jaar. Hoe kun je nu iets in twaalf jaar aflossen? China is een andere affaire. Het gemiddeld inkomen is daar op z'n hoogst honderd dollar. Hoe móeten ze in vredesnaam? Ik kan me niet voorstellen dat India geholpen wordt door China, maar ik kan me ook niet voorstellen dat Japan verantwoordelijk zou moeten zijn voor heel onderontwil<keld Azië. Dus die hele verticale opbouw vind i k . . . het is net alsofje hier zou zeggen: we hebben honderdduizend werklozen, maar voor die twee wil ik wel zorgen. Wat zijn de terreinen waarop de landen uit de derde wereld in Chili het meest doeltreffend vragen zouden kunnen stellen? Waar liggen hun beste kansen of, eventueel, hun macht? Dat vind ik een moeilijke vraag voor een econoom, want je ontdekt telkens weer dat irrationele elementen daarbij een grote rol kunnen spelen. Als econoom zeg je: daar zijn ze nog in geen honderd jaar aan toe, maar dan blijkt het opeens onder - laten we zeggen - redeloze pressie hier en daar soms wel te werken. Politiek is geen zuiver rationeel vak, dat uitsluitend wordt beheerst door economische factoren. Als econoom zou ik zeggen, dat ze op drie dingen zouden moeten ha-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1972

VU-Magazine | 570 Pagina's

VU Magazine 1972 - pagina 238

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1972

VU-Magazine | 570 Pagina's