VU Magazine 1972 - pagina 491

misbruik, of dat nu betrekking heeft op wreedheid, slechte verzorging of het lichtvaardig doen van proeven; • een regeling, bijvoorbeeld door het instellen van een vergunningen-systeem, mag de voortgang van het wetenschappelijk onderzoek niet belemmeren.

In de loop van negentig jaar (1880-1970) gaan talloze commissies op onderzoek, zowel in de vaderlandse laboratoria als in het buitenland. Tastbaar resultaat volgt in 1888 voorlopig alleen op het proefschrift van de jurist mr. H. M. Witsen, waarin onder meer wordt gepleit voor beperking van dierproeven die toentertijd door studenten van de veeartsenijschool werden gedaan ter verkrijging van de nodige handvaardigheid. Een conclusie uit het proefschrift luidt, dat dierproeven alleen voor oorspronkelijk wetenschappelijk werk en demonstratie bij het onderwijs geoorloofd zijn. Kort na het verschijnen van het proefschrift wordt de cursus opereren voor aankomende veeartsen opgeheven. In 1902 laat minister Kuyper op vragen in de Kamer weten dat de regering niet van plan is een wettelijke regeling te treffen. Een jaar later wordt wel een aantal aanwijzingen vastgesteld met betrekking tot de dierproeven. Wanneer in de jaren daarna het onderwerp in de Kamerweertersprake komt, dan volgt meestal een onderzoek op grotere of kleinere schaal; er wordt meestal geconstateerd dat van misbruik niets is gebleken; in sommige gevallen wordt uitgesproken dat niettemin een regeling noodzakelijk is, maar zover komt het in geen van de gevallen. Voor de oorlog leidt één onderzoek tot een voorontwerp van wet, maar dat komt niet verder. In een van de fysiologische laboratoria worden de verschillende hartfuncties van een hond nagegaan terwijl dit dier op een 'trottoir roulant' (lopende band) loopt. Gelet wordt op de hoeveelheid bloed die circuleert, op de snelheid waarmee het circuleert en de versnelling die optreedt zodra de hond begint te lopen.

Onderzoek Na de oorlog komt een regeling van dierproeven onder meer aan de orde wanneer het kamerlid mej. Ten Broeke Hoekstra in 1961 vragen stelt. De ministervan sociale zaken en volksgezondheid zegt toe, dat een onderzoek zal worden ingesteld in binnen- en buitenland. Een interdepartementale commissie gaat nog datzelfde jaar aan het werk. In 1965 publiceert de commissie een rapport waarin onder meer globaal wordt aangegeven hoeveel proefdieren er in de jaren 1962-'63 in 149 Nederlandse laboratoria te vinden waren: 873.000 kleinere dieren (muizen, ratten etc), ongeveer achtduizend grotere dieren (honden, katten, apen) en bijna anderhalf miljoen lagere dieren (koudbloedige dieren, insekten). Volgens het rapport heeft het gebruik van alle soorten dieren geen onredelijk grote omvang aangenomen en is niet gebleken dat er onvoldoende verdoving wordt toegepast. De werkgroep gaat in aanvulling op haar onderzoek in Nederland ook in het buitenland aan het werk. In 1966 concludeert de commissie dat het irreëel zou zijn de dierproeven te verbieden, maar wel is een wettelijke regeling nodig. Behalve de bescherming van het dier voert de commissie ook aan, dat het aantal proefdieren met het voortschrijden der wetenschap waarschijnlijk zal toenemen. Het doelmatig gebruik van de dieren, het voorkomen van excessen en het verbeteren van de huisvesting van de dieren zou door een regeling kunnen worden gestimuleerd, aldus de commissie.

Vergunning In het wetsontwerp van 1970 wordt het

Onder de slangen van de beademingsapparatuur de kop van de aap.

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen