VU Magazine 1973 - pagina 83

'De directie van Thomassen & Drijver-Verblifa NV, de grootste blikindustrie van ons land, zal vanmiddag aankondigen dat de Verblifa-bedrijven in Utrecht, Dordrecht en Krommenie zullen worden gesloten,' zo Drs. A. Walravens meldt het Algemeen Nederlands Persbureau de ochtend van de 16de april 1969. Rond 900 man zal worden ontslagen. 'Na de fusie van Thomassen & Drijver met Verblifa, drie Een van de omvangrijkste taken waarvoor de jaar geleden zag de toekomst van de vooronderzoekers stonden, wilden zij hun opmalige Verblifa-bedrijven er al niet meer dracht (nagaan van het gevoerde sociale berooskleurig uit. De bedrijven die voornameleid) ten uitvoer kunnen brengen, bestond lijk afwijkende modellen blik vervaardigen in uit het verzamelen van informatie. Alle artikleine series, bleken in mindere mate winstkelen die over de bedrijfssluitingen verschegevend dan de zogenaamde "open toplijn" nen in dag-, week- en maandbladen, werden (Thomassen & Drijver), de fabrieken waarin opgevraagd, maar dat alleen was niet volblik voor de conservenindustrie in grote hoedoende. Een van de voorwaarden die, wat de veelheden wordt vervaardigd,' aldus het persVU betreft, aan het onderzoek was verbonbureau. De dag daarop laat Het Vrije Volk den hield in, dat de onderzoekers toegang de heer R. Schraal, tien jaar lid van de onderzouden hebben tot alle stukken. Drs. Walnemingsraad aan het woord: 'In 1967 behaalravens: 'Wanneer bedrijf en vakbonden ons de de NV twintig miljoen winst. Eind devragen een evaluatie te geven van het beleid dat cember werd er gezegd: het resultaat in 1968 zij in die tijd hebben gevoerd, dan is het absois hetzelfde als in 1967. Dus weer twintig luut noodzakelijk dat we alle informatie hebmiljoen winst. Nee, begrijpen kunnen we 't ben. Het was ondanks de toezeggingen toch nog allemaal niet.' Hij schudt het hoofd. 'Maar een hele toer die te krijgen. Je kon merken dat er, toen wij ons materiaal aan het verzamelen waren, hier en daar een stemming bestond in de geest van: moet dat nou allemaal, is dat allemaal belangrijk, hebben jullie al die gegevens per se nodig? Het was duidelijk dat het voor hen een unieke ervaring was, dat onderzoekers geïnteresseerd waren in vijf jaar beleidsstukken van zowel de afdelingen sociale zaken, als van directie-vergaderingen. Men vroeg zich af of dat nodig was als onderzoek wordt gedaan naar gebeurtenissen rond de sluiting van die drie bedrijven. We hebben toen uitgelegd dat het voor het maken van een mag ik nu naar huis om 't mijn vrouw te versociologische analyse noodzakelijk is inzicht tellen?' Dan stapt hij op zijn fiets. Ook van te hebben in de historische ontwikkelingen. vakbondszijde wordt gewezen op het feit dat Sociaal beleid wordt namelijk niet gemaakt op de bedrijven niet verlieslijdend zouden zijn. het moment dat een bedrijf gesloten wordt, in- De heer H. Boode van de Katholieke Metegendeel: in zo 'n soort crisis-situatie doet men taalbond St. Eloy is door de argumenten van precies wat in de jaren daarvoor is ontwikkeld, de directie om de bedrijven te sluiten allerzeg maar: is geleerd. Wanneer je de bronnen minst overtuigd. Het gaat om slechts drie van dit of dat beleid wilt opsporen, dan moetje procent van de produktie in een bedrijf dat een aantal jaren terug in de geschiedenis van als totaliteit kerngezond is. Hij spreekt van een bedrijf. Vandaar dat we die beleidsstukken het amputeren van een arm waarop een steenwilden hebben.' puist zit.

ÏTBN' rf^K

In het rapport geven de VU-onderzoekers een verslag van wat er na het bekend maken van de sluitingen gebeurde. Ze doen dat niet aleen geruimte tijd later dan de dagbladen, maar ook met een geheel ander oogmerk. Niet nieuwsvoorziening staat voorop, maar het analyseren van de manier waarop dit sociaal conflict tot een einde werd gebracht. Daarbij stellen de onderzoekers zich vragen als: Hoe was de houding van de werknemers? Lieten ze zich door de directie overtuigen dat sluiting nodig was en streefden ze bijgevolg alleen naar beperking van de schade, door bijvoorbeeld vervangende werkgelegenheid te eisen of een gunstige afvloeiingsregeling? Waren de slachtoffers van de sluiting het oneens met de directie, maar slikten zij hun bezwaren in, om niet de kans te lopen dat gunstige regelingen aan hen voorbij zouden gaan? Of was het misschien zo, dat de werknemers de regelingen pas accepteerden toen hen duidelijk was geworden hoe machteloos ze stonden tegenover de directie? Een gevoel van machteloosheid zou kunnen voortkomen uit het feit dat allerlei instellingen waarop de arbeiders hun hoop hadden gevestigd (vakbonden, politieke partijen, overheid) onvoldoende steun boden. Ook zou gebrek aan solidariteit onder de arbeiders zelf het gevoel van machteloosheid kunnen versterken. Drs. Walravens daarover tot VUmagazine: 'Het gebrek aan solidariteit bij de arbeiders onderling is me sterk opgevallen, maar is niet zo verwonderlijk. De mensen staan in een concurrentie-positie tot elkaar. Wanneer een bedrijf, bijvoorbeeld zeven vestigingen heeft, waarvan er drie dicht moeten, dan is het toch logisch dat er in tenminste twee andere vestigingen wordt gezegd: gelukkig, we hadden gedacht 'dat wij het waren. In zo'n uitgangspositie kun je niet verwachten dat er in die overgebleven vestigingen hard zal worden geprotesteerd. De mensen daar zijn allang blij dat het hen niet is overkomen. In vragen die we daarover hebben gesteld werden zulke gevoelens ook naar voren gebracht. Er werd dan geantwoord in de trant van: als Krommenie was opengebleven, dan was Leeuwarden misschien dicht gegaan.' In de beschrijving van de afloop van het conflict wilden de VU-sociologen nagaan welke 29

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen