VU Magazine 1973 - pagina 138

leerd dat die problematiek er vanaf kwart over vier wel is.'

Spreiding - de vervoers- en parkeerproblennatiek is bepalend voor het spreidingspatroon. Gedacht nnoet daarbij worden, aan de ontwikkeling van nieuwe woonsteden, van regionale industriecentra, van recreatievoorzieningen, waarbij de vraag van het toekomstige verkeersnetwerk voortdurend meespeelt. 'Hoe klein we ook zijn als land, we kunnen niet buiten de mobiliteit. Met de beste wil van de wereld kun je in ons land niet alle afstanden overbruggen met de fiets of bromfiets. Is dat niet een kwestie van de kip of hét ei? Bij de aanleg van nieuwe woonkernen wordt maar al te vaak uitgegaan van min of meer massaal autobezit. Dan kan men toch niet verwonderd opkijken wanneer de invalswegen naar een grote stad dagelijks verstopt zitten? 'Een voorbeeld daarvan was destijds in Utrecht te zien. De stad Utrecht had geen woningcapaciteit meer. Er moest dus een satelliet gebouwd worden. De keus ging tussen Houten, dat aan een spoorlijn ligt en Nieuwegein. Om voor velen volstrekt onduidelijke redenen is Houten niet gekozen, met het gevolg dat er verkeersproblemen rezen. Overigens gaat het niet alleen over het verkeer tussen woonkernen en steden. Het verhaal

gaat veel verder: er moeten mensen naar recreatiegebieden kunnen gaan. De kust is bijvoorbeeld moeilijk te bereiken met het openbaar vervoer. Wanneer we ons tot de steden beperken, dan staan we voor het dilemma, dat een aantal functies niet meer kunnen worden opgevangen in de oude stad bij gebrek aan

Tenzij de werkgelegenheid plaatst.

BE8 NEDEKLMiDTEN

cSD RIJBEWUS CPErmif, de condmire")

30

De term 'slaapsteden', die u gebruikt, brengt treurigheid over.

De wand van een nieuwe zgn. verkeersoplossing in Amsterdam, werd door een actiegroep van een duidelijke tekst voorzien.

ruimte. Er moeten dus functies van de stad worden gedeconcentreerd, maar zodra je dat doet, kom je met een extra stuk mobiliteit te zitten.'

/ TfOMJimRIM

miljoen mensen zouden kunnen wonen en werken. In dat geval zou er misschien een situatie kunnen bestaan, waarin binnen één gemeente zou kunnen worden voldaan aan alle behoeften van de mensen: waarin niet alleen wonen, werken en recreëren tegelijk kan plaatshebben, maar waar ook mutaties (verandering van baan, verhuizingen) kunnen worden opgevangen. In onze slaapsteden-formule blijf je geconfronteerd met de verplaatsingsnoodzaak.'

wordt meever-

'Ik ben bereid in veel te geloven, maar niet in de mogelijkheid om alle functies van de mens (wonen, werken, recreëren) lokaal op te vangen. Dat lukt niet, om de doodeenvoudige reden dat je dan van een status quo zou moeten uitgaan, die niet bestaat. Er hebben in Nederland jaarlijks honderdduizenden verhuizingen plaats (verbazngwekkend in een land, dat toch al enige decennia geteisterd wordt door woningnood). Mensen veranderen van baan, ze maken promotie, het ene bedrijf sluit, het andere breidt zich uit. Er is sprake van een geweldige dynamiek en die kun je onmogelijk op plaatselijk niveau opvangen. Stel je het theoretische geval voor, dat je een stad zou kunnen bouwen, waarin twee-

'Slaapsteden en -wijken zijn inderdaad vervelend, onder meer omdat in zo'n slaapnederzetting het hele maatschappelijke leven in feite op een laag pitje draait. Mensen, die hun toevallige woonplaats beschouwen als'a parking place for the night' (parkeerplaats voor de nacht), zullen over het algemeen weinig betrokken zijn bij de situatie van hun woongemeenschap. De animo om deel te nemen aan het verenigingsleven of het kerkelijk leven is niet al te groot. Er is al heel lang, langer dan een eeuw, een proces aan de gang, datje 'ontbinding van de territoriale eenheid' zou kunnen noemen. We zitten niet meer in een stad die gesloten is. Lange tijd is de situatie zo geweest, dat men woonde in de plaats waar men was geboren; te midden van familie, vrienden en bekenden. Dat is nu niet meer zo. Men kiest zijn vrienden niet meer noodzakelijk in de eigen woonwijk; men recreëert niet meer in de eigen woonwijk, maar men trekt eruit. Je kunt misschien iets aan die ontwikkeling doen, maar de hele zaak terug-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen