GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1975 - pagina 69

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1975 - pagina 69

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Er bestaat nog steeds een verrassende mate van openheid en wil tot correctie. Zo werd binnen een maand nadat, via onderzoeksresultaten, bekend werd dat het grondbezit in steeds kleiner aantal handen dreigt te geraken, met name via ambtenaren en militairen, dit punt als eerste van vijf problemen op de agenda van een vergadering van alle gouverneurs van Indonesië geplaatst. Het tragische is echter dat men altijd denkt dat die correctie van bovenaf moet komen en niet gepaard mag gaan met sociale controle van onder af. Soms zijn de maatregelen die men treft ingegeven door paniek en veelal overhaast. Zo komt het vaak voor dat een proefproject dat op kleine schaal geslaagd is bij presidentiële beschikking opeens van toepassing wordt verklaard voor het hele land. Hierbij worden dan allerlei problemen van selectie, training, logistiek en schaalvergroting over het hoofd gezien. Een duidelijk voorbeeld hiervan vormt het zgn. Butsi Programma. Dit is een soort vrijwilligersprogramma waarbij afgestudeerden naar de desa trekken om daar voorlichting te geven en de boeren bij te staan. Aanvankelijk liep het project aardig toen er nog maar enkele honderden deelnemers waren die enigszins goed geselecteerd werden. Nu, voor het Tweede Vijfjaren Plan moeten er opeens enkele duizenden komen en dreigt de organisatie in elkaar te storten. Boze tongen beweren dat deze schaalvergroting voor-

K

namelijk is ingegeven om het toenemend aantal werklozen onder de afgestudeerden op te vangen, maar zelfs Indien men in betere intenties gelooft dan nog Is de overhaaste maatregel door zijn naïviteit fataal. Want nu komen 'steedse' jongens de desa binnen en worden daar veelal passief en met onwil door de boerenbevolking ontvangen. Men gunt zich de lange weg van langzaam opbouwen niet, alles lijkt ineens te moeten. De problematiek in dit land waar bijna aan alles een tekort is, vooral aan toegewijde kaders, is ook schrijnend. Maar het staat ook vast dat één van de redenen om paniekerig te doen is ingegeven door het schuldgevoel van de elite te weten dat men zelf in overvloed leeft. Tegen deze achtergronden is het zeer begrijpelijk dat een nederlands socialistisch minister voor ontwikkelingssamenwerking, sprekend voor eigen achterban en zich niet bewust dat zijn opmerkingen in Indonesië genoteerd zouden worden, zijn ernstige twijfels heeft over het Tweede Vijfjaren Plan. Ja zelfs verdere hulp dreigt te koppelen aan een meer sociaal gerichte ontwikkeling. Maar ook is het zeer begrijpelijk dat aan indonesische zijde een dergelijke inmenging van een vertegenwoordiger van de oude koloniale overmacht niet geduld wordt (al zijn vele Indonesiërs het in hun hart eens met de strekking van Pronk's uitspraken).

Zou het wat Indonesië betreft niet mogelijk zijn, zich te onthouden van algemene opmerkingen over wenselijke ontwikkelingen en zich juist beroepend op de eigen plannen van het Tweede Vijfjaren Plan, alleen dan en daar te steunen waar de uitvoering enige kans van slagen heeft? Dat zal dan veelal op relatief kleine schaal zijn en daar waar al initiatieven genomen zijn door plaatselijke kaders, dus 'van onder af'. Van binnenuit (en hiermee sluit men zich dan aan bij Javaanse concepties) kan men dan toch verandering bewerkstelligen. Want inmenging blijft samenwerking toch altijd.

* Als een van de beste kan worden genoemd; Ben. O. Anderson; 'The Idea of Power in Javenese Culture'. Hcofdstk 1 in 'Culture and Politics in Indonesia', Claire Holt, ed. Cornell University Press, 1972 Ithaca en Londen.

Bij elke kampong herinneren opschriften aan poortjes aan de 17e augustus 1945, toen Soekarno en Hatta de onafhankelijkheid uitriepen.

In Klaten (Midden-Java) is de gemiddelde bedrijfsgrootte per gezin 0.14 ha! Ongeveer zo groot als dit vak.

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1975

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1975 - pagina 69

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1975

VU-Magazine | 484 Pagina's