VU Magazine 1975 - pagina 321

1 ^ magazine 11

'Ze legden uit, dat er planken werden gelegd van een tussenmuurtje naar de tafel en dat het hele gezin daarop sliep'

steun wordt gemaakt van de waterbeheersing niet zou leiden tot uitvoering, wanneer alles zou blijven zoals het is, dan maakt dat de zaak er voor de boeren nauwelijks rooskleuriger op. Door de overstromingen wordt niet alleen de oogst voortdurend bedreigd, ook de huizen staan dan enkele maanden onder water. Van Apeldoorn; ,, We zijn bij een boeren-familie thuis geweest. We konden zien dat het water de klei uit de muren had weggevreten. We vroegen, hoe ze konden levert met het water tneer dan knie-hoog in huis. Ze legden uit dat er planken werden gelegd van een tussen-muurtje naar de tafel en dat het hele gezin daarop sliep. Een kind van de huren was op een nacht van de planken gevallen en verdronken. Vandaar dat de vrouw in het gezin waar wij waren, in die maanden nauwelijks durft te slapen. In deze dorpen is verdrinking een veel voorkomende doodsoorzaak. Hun directe situatie bestaat er uit, dal zo nu en dan de maïs wegspoelt, dal de oogstzo nu en dan door de grootgrondbezitter wordt vernietigd, dat maanden per jaar alteen per punter transport mogelijk is, dat wanneer hel water extra hoog komt er huizen worden weggeslagen en dat er levensgevaar voor de kinderen bestaat".

Grootgrondbezit Zoals gezegd, ishet perspectief wanneer ooit de tijd mocht aanbreken dat het water-kan worden beheerst, niet minder somber. De grootgrondbezitter zal definitief toeslaan. Ook in de huidige situatie staan de boeren al voortdurend bloot aan repressie van die zijde en niet zelden neemt die barre vormen aan. Uitlatingen bij voorbeeld van kleine boeren in het gebied waar het Bolivar 1-project (een irrigatie- en landhervormingsproject dat onder leiding staat van de Colombiaanse instelling Incora) wordt uitgevoerd, laten aan duidelijkheid niets te wensen over: hoewel het project officieel vooral aan hun ten goede had moeten komen ^ - grondbezit van meer dan 50 ha was in het gebied waar het project werd uitgevoerd niet toegestaan — werd er in de praktijk vooral door de grootgrondbezitters van geprofiteerd. De Nederlandse deelneming aan het project bestond onder meer uit het aanleggen van irrigatie-kanalen. De plaatselijke boeren waren niet kapot van de bijdragen van de Nederlandse technici. In het rapport zeiden ze daarover:,, De technici slaan geen acht op de boeren. Ze nemen besluiten op grond van hun boekenkennis, maar ze kennen deze grond niet. Het beste inzicht heeft de man die hier geboren en getogen is. Deze grond laai niet gemakkelijk water door. Hier moet je het water twintig dagen voor de oogst weg laten stromen. Maar de technici zeggen, dat het er tien moeien zijn en omdat de grond dan niei droog is, kunnen de machines niet goed werken. Er gaat rijst verloren en dat verlies draagt de boer. Die kanalen liggen niet goed".

Bloemlezing

Gert Jan van Apeldoorn

Een kleine bloemlezing over wat deze boeren te zeggen hadden over hun verhouding tot de grootgrondbezitters: ., De grootgrondbezitters verdelen de grond tussen hun vrouw en kinderen zodat ze hem de grond niet kunnen afnemen (via landhervormingswet). Zij zitten er rustig, ze hebhen vee. ze hebben rijstvelden en de arme hoeren bevinden zich in een crisis". ,, Ofschoon het een irrigatie-district is. hebhen de meeste hoeren hier geen land gekregen, omdat de landheren een groot gedeelte van de grond gemonopoliseerd hebben. En

de boeren die wel land hebben gekregen, hebben ook veel problemen, omdat ze daarop niet voor eigen gebruik mogen telen en omdat ze geen voldoende prijzen voor de rijst krijgen". .,Er is een grootgrondbezitter die van de Incora zijn water krijgt en die het niets kan schelen wat er met het overtollige water gebeurt dat van zijn land afkomt. Dan overstroomt dus het dichtbij gelegen land en alles wat daarop staat gaat kapot. Maar niemand die ook maar iets vergoed. De grootgrondbezitters hebben nu het land dat voor ons, campesinos, (boeren), bestemd was en wij, die hier ook wonen in dit bevloeide gebied, lijden onder deze grootgrondbezitter. A Is de Incora werkelijk zou opkomen voor de campesinos dan zou het wel iets anders doen dan wat liet nu doel. Veel campesinos werken op stukjes grond van 5, 6. 7, 8 en 10 hectare, terwijl er verschillende grootgrondbezitters zijn die 500, 600, 700 of 800 hectare met rijst verbouwen. Vanhenzijn .sommigen ook eigenaar van rijstpelmolens. Zij maken ons volledig kapot. Wij hebben geen vaste prijzen voor onze oogst. Met hun oogsten verzadigen zij de hele markt en onze rijst raken we niet kwijt. De rijst die we nu oogsten is al over tijd en daarom van tnindere kwaliteit. Meer dan twintig dagen geleden kon er alge-oogst worden, maar toen waren er geen zakken, dus werd er niet ge-oogst. Ook hebben de grootgrondbezitters alle kunstmest en zulk soort spiülen ingepikt. Op sommige stukjes land kon een plaag niet bestreden worden omdat de grootgrondbezitters insecticiden hadden gehamsterd". ..Gisteren zag ik dr. Coronel (een grootgrondbezitter) bezig zijn rijst te verkopen. Dat betekent: beslag leggen op de verpakkingen die eigenlijk voor ons zijn. Want wij zijn niet in staat om die ergens anders vandaan te halen en zij wel. (...) Zij Itehben 20 tot 30.000 zakken nodig en krijgen die zonder problemen en wij blijven zonder iets zitten". ,,Er is een grootgrondbezitter die de beesten van de artnen doodt wanneer ze op zijn land komen". ,,In hel vakbondskanloor toonden ze ons dat er 2.900 boeren zonder land zijn. Dertig hoeren zonder land bezetten het landgoed van A tenojenes Coronel en plaat.sen er otn-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen