VU Magazine 1976 - pagina 421

magazine 23 wordt gehanteerd en dat ze de aanduiding Ambonezen mogen blijven dragen. Maar voortaan zullen a/Ie landaarden worden onderscheiden: Javanen, Soedanezen, Madoerezen, Menadonezen, Alfoeren, Timorezen, Boeginezen, Atjehers en Maleiers. Formeel wordt de bezoldiging gelijkgesteld (in feite blijven nog verschillen gehanteerd). Ontweken wordt in deze regeling een duidelijk antwoord van Nederlandse zijde op de loyaliteitsvraag, de kern van de zaak. Dat de Ambonezen in het KNIL (zoals het leger sinds 1933 heette) geen huursoldaten waren, zonder verdere drijfveren maar loyaal aan Nederland, blijkt tijdens de Japanse bezetting wanneer hen hetzelfde lot treft als de Europeanen. Gelijkgesteld aan de Nederlanders worden ze ook eind 1945 door het „Indonesische Volksleger" dat een oorlogsverklaring uitgeeft aan de Nederlanders en de Ambonezen. De Molukkers in het republikeinse kamp protesteren terecht heftig tegen deze verklaring. Hun loyaliteit ligt bij het Indonesische volk. Van meetaf hebben ook Molukkers deelgenomen aan de Indonesisch nationalistische beweging. De verklaring moet worden gerectificeerd. Maar onloochenbaar bevinden zich dan Molukkers in twee kampen.

Generaal Muskita Generaal-majoor J. Muskita (52) in Djakarta (thans directeur-generaal van de Handel) was luitenant bij het KNIL tot 1950; daarna ging hij over naar de TNI. ,jk ben in het KNIL geboren en getogen," zegt hij, „tot op dit moment heb ik altijd in militaire omstandigheden geleefd." Hij beschouwt zichzelf als 'n product van 't Ambonese element in 't KNIL „De Ambonees is jarenlang gezien als handlanger van de Nederlander en daarom was hij tijdens de Japanse tijd gehaat Daarna, in de bersiapperiode bedreigden bepaalde extreme elementen hem in Djakarta. Daarom nam ik dienst bij 't KNIL, om iets te doen ter verdediging en bescherming van deze bedreigde

levens onder de Ambonese gemeenschap in Djakarta. Ik ben nooit politiek opgevoed; mijn politieke inzichten waren in die tijd beperkt. Ik kon niet zien dat de onafhankelijkheidsstrijd van het Indonesische volk van zo grote omvang was en ik geloofde in evolutie naar onafhankelijkheid. Bij het KNIL ben ik in contact gekomen met intellectuelegevangenen, TNI-officieren, vooral inde staakt-hetvuren-periode. Toen ben ik tot het besef gekomen dat de Republiek een goed doel nastreefde. In 1949 kwam ik tot de conclusie dat ik Indonesiër was maar ik heb gewacht met de overgang tot ik mijn eed aan de Koningin kon teruggeven." Terugblikkend op die periode wijst generaal Muskita op twee historische figuren uit de Molukken, die beide voortleven in de mondelinge overleveringen. De eerste is Kapitein Jonker, een Moluks Compagniesdienaar, (Mohammedaan) die leefde van omstreeks 1630 tot 1689. „Algemeen wordt Kapitein Jonker beschouwd als de voorloper van de Ambonese militair in het KNIL Hij is een legendarische figuur geworden". Jonker was vaandrig onder de beruchte Vlamingh van Outshoorn. Later diende hij de Oostindische Compagnie in krijgstochten in Voor-lndië, Ceylon en op tal van plaatsen in de Archipel. In 1665 w e r d hij benoemd tot hoofd van de Ambonezen in Djakarta. De Compagnie overlaadde hem met eerbetuigingen en geschenken als dank voor de vele diensten die hij de Compagnie bewees. De Encyclopaedie van Ned. Indië meldt. „Als verdacht van eene samenzweer ing om Batavia aan te vallen en de Christenen om te brengen, kwam Jonker bij zijne gevangenneming in 1689 om het leven." Generaal Muskita: „Volgens de legende die doorverteld werd door de Ambonezen in het KNIL is Jonker op een nacht op een verraderlijke manier van achteren beschoten. Maar hij

..•'^m

M

A .m^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen