VU Magazine 1978 - pagina 128

1 ^ magazine 38

Ingezonden

CDA en beginselpolitiek Geachte Dr. v. Putten, In mei vorig jaar publiceerde VU-magazine een bijdrage van Uw hand getiteld: Geen tweede kabinet den Uyl als het van het CDA afhangt. Ik had graag gezien (en van U verwacht) dat U daarop nog eens was teruggekomen, wellicht om dit artikel te toetsen aan de verklaringen van een blijkbaar ook door U betrouwbaar geachte politicus, n.l. W. Aantjes. Naar mijn gevoel zou U er niet onder geleden hebben ongelijk te bekennen. Terugkomend op de echte aanleiding voor deze brief, n.l. het artikel in decembernummer j . l . onder de kop: CDA: nog kansen voor beginselpolitiek'.' Mijn bezwaren tegen dat artikel zijn hieronder in een vijftal punten samengevat: 1) Het gebruik van een onderzoek uit 1967 voor een stelling over het CDA 10 jaar later, lijkt mij voor dit onderzoek erg problematisch. 2) Uw stelling dat belevingsstructuren goeddeels zijn gefixeerd, maakt het voor U wel eenvoudiger, maar is tegelijk een negatie van de scheppende en vernieuwende kracht van het Evangelie, in gehoorzaamheid waarvan het CDA wil opereren. 3) Uitdeenquètevan 1967tekentU de KVP-er als iemand zonder eigen gezicht, dat van een CHU-er schijnt het gezicht te zijn van een N.H. vrouw, waarvan U subtiel vermeldt dat zij tweemaal zoveel als het landelijk gemiddelde geen krant leest. Maar dan de ARP-er met zijn hoge opleidingsniveau! Ik ben ervan overtuigd dat niet weinigen in het CDA uw schetsen als hoogst karikaturaal zullen ervaren. 4) Een-besluit tot fusie in 1980 is niet definitief, althans wat de ARP betreft. Er is een principebesluit dat te zijner tijd de goedkeuring behoeft van kiesverenigingen en partijraad. 5) U constateert dat de ruimte voor beginselpolitiek in het CDA niet groot is. Daaraar\^is nog wat te doen, maar uit Uw artikel krijg ik de indruk dat U zich liever bij de toch al niet geringe massa stuurlui aan de wal schaart, dan bij het relatief geringe aantal bemanningsleden, die proberen het CDAschip op koers te krijgen ofte houden.

Overigens is er in dit land weinig ,,markt" voor beginselen, tenzij Uhet materialisme hieronder wil rangschikken. Iets wat ik niet van U aanneem. Uw waarschuwing zal hopelijk door velen met mij serieus worden genomen. Hoogachtend, T. v.d. Akker (als steeds ARP-er), NB. De Lier Antwoord: Allereerst mijn artikel van mei 1977: ,,Geen tweede kabinet-Den Uyl als het van het CDA afhangt". Ik ben ervan overtuigd dat de heren Van Agt en Aantjes oprecht hebben gestreefd naar een tweede kabinet-Den Uyl. Ik ben er evenzeer van overtuigd dat dit niet van allen in het CDA kan worden gezegd. Dat het tweede kabinet-Den Uyl er niet is gekomen, is zowel aan het CDA als aan de PvdA te wijten. Beide Kamerfrakties hebben op ongelukkige tijdstippen te zware eisen aan elkaar gesteld en bovendien in psychologisch opzicht erg ongelukkig gemanoeuvreerd. Het CDA kan zijn verantwoordelijkheid voor het mislukken van deformatie-Den Uyl niet afwentelen op de Partij van de Arbeid (evenmin als de PvdA haar verantwoordelijkheid op het CDA kan afwentelen). Misschien ga ik hierop nog wel eens nader in, momenteel ontbreekt mij daartoe de gelegenheid. Mijn laatste artikel over het CDA was geschreven voor het einde van de kabinetsformatie, dus nog te vroeg om ,,ongelijk te bekennen", aangenomen dat dit nodig zou zijn. Over de vijf bezwaren tegen dit artikel het volgende: 1. De gegevens uit 1967 zijn uitsluitend gebruikt om aan te tonen d'dttoen de latere ontwikkeling in het CDA al zichtbaar was. Meer dan ,,in "t verleden ligt het heden" heb ik met die cijfers niet willen betogen. Maar ik vind wel dat de ontwikkelingen sinds 1967 de juistheid van die gegevens alleen maar hebben bevestigd. 2. Ik heb gesteld dat de verschillende belevingsstrukturen ^etaismatii^

goeddeels voor een reeks vanjaren zijn gefixeerd. Ik bedoel daarmee dat elk van de drie partijen in het CDA zeker kan zijn van een minimum aantal verkiesbare plaatsen op de kandidatenlijst, min of meer ongeacht de kwaliteit van de kandidaten. Een duidelijk voorbeeld leveren de laatste kamerverkiezingen: ook bij verlies van het hele CDA zou de CDA-fraktie meer CHU-leden tellen dan de CHU vóór de verkiezingen in de Tweede Kamer had. Dat was nu eenmaal zo afgesproken in het CDA en zo zal het voorlopig ook wel blijven. 3. Natuurlijk is die beschrijving een versimpeling die karikaturale trekken kan aannemen. Ik ontken dat niet, maar daarnaast zijn verschillende onderzoeksresultaten nauwkeurig in cijfers weergegeven. Die cijfers zijn natuurlijk het belangrijkste. (De samenvatting is daarmee overigens niet in strijd). 4. Ik geloof er niet in dat die fusie in 1980 niet zou doorgaan. 5. Ik ben tot 1971 lid geweest van de ARP en heb mij in die partij op verschillende posten ingespannen voor wat ik zag als een goede ontwikkeling. Maar in 1971 had ik er genoeg van: ik wilde niet nog eens ,,spijtstemmer" worden. Ik heb toen kort voor de verkiezingen met leedwezen voor het lidmaatschap van de ARP bedankt. Men behoeft overigens geen lid van een christelijke partij te zijn om overtuigd te zijn van de noodzaak van bezinning op het verband tussen geloof en politiek. Aan die bezinning blijf ik graag mijn bijdrage leveren, zowel binnen de VU als daarbuiten. J. van Putten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen