VU Magazine 1978 - pagina 357

IZI magamte 3

Moeten tandprothetici bevoegd worden? De stem van de patient komt niet of nauwelijks aan bod in deze discussie, constateerde vooraf reeds drs. A. J. C. Schoemaker, voorzitter van de Nederlandse Maatschappij tot Bevordering der Tandheelkunde. Niet uitgenodigd waren inderdaad op het congres vertegenwoordigers van de miljoenen dragers van uitneembare gebitsprothesen (kunstgebitten), om de eenvoudige reden dat deze Nederlanders zich (nog) niet hebben georganiseerd. Zodoende bleef onzeker of de VUaula al of niet in een geestdriftig applaus zou zijn «itgebarsten, toen de Voorzitter van de Organisatie van Nederlandse Tandprothetici de heer P. Brouwer meedeelde waarom o.a. zijns inziens zoveel Nederlanders rechtstreeks contact wensen met de man/ vrouw, die hun gebitsprothese maakt. Ze zouden inspraak wensen in hun uiterlijk. ,,Niet alleen het goed functioneren van de prothese is van belang, maar ook het esthetische. Want als 'n prothese esthetisch niet verantwoord gemaakt is, zal de patient er onvrede mee hebben. En 'n niet esthetische prothese wordt niet geadapteerd. En zo gaat het Nederlands publiek, waarvan ik toch aanneem, dat het niet gek is, naar de man die de prothese maakt, opdat er nog wat inspraak mogelijk is in de stand en de positie van de tanden". De heer Brouwer wilde niet beweren, dat een tandarts tegen een dergelijke inspraak zou zijn," ,,maar in het afsprakenbestand van een tandarts is het haast niet mogelijk dat de tandarts in z'n praktijk grote veranderingen in de prothese gaat aanbrengen." En in ieder geval is het zo, dat voor een verandering van enige betekenis de prothese telkens terug moet naar het laboratorium . Zoals opgemerkt ontbraken in de zaal de patiënten, die duidelijk konden maken of ze al dan niet met het betoog van de spreker instemden. Dat de tandartsenwereld een erkenning van de tandprothetici bepaald niet met

gejuich zou begroeten, was kort na de opening van het congres reeds gebleken uit de woorden van tandartsenvoorzitter Schoemaker. Hij verklaarde meteen al dat het hoofdbestuur ,,fel gekant" is tegen de ,,zogenaamde" tandprothetici, ,,die zich hier morgen ook zullen presenteren". ,,Eventuele wettelijke erkenning van de z-g. tandprothetici zal dan ook als een klap in het gezicht van de Nederlandse Maatschappij tot Bevordering der Tandheelkunde worden beschouwd". Zo zei hij. Na deze oorlogsverklaring zat een snelle verzoening binnen 24 uur er niet in. Hoe kwamen tandartsen en tandprothetici dan toch samen in één panel terecht achter de groene tafel op het podium van de VU-aula?

Jubileum Het initiatief daartoe werd genomen vanuit de de Subfaculteit Tandheelkunde, die op 14 en 15 september haar tienjarig bestaan vierde. Twee dagen stond de congresruimte van de Vrije Universiteit in het teken van de tandheelkunde, exposities, lezingen, een cabaret, een ,,open huis" en tenslotte een zeilralley bij Mijnden in de buurt van Loosdrecht, dit alles onder de naam ,,Tendens". Maar wel ter dege wenste de lustrumcommissie ook ,,enkele hete hangijzers" (Schoemaker) aan de orde te stellen op het congres. Decaan P. A. Roukema liet in het ,,Ten Geleide" in het programmaboekje woorden rollen als democratisering en bewustwording. ,,Vier jaar geleden startte een proces van bewustwording van de verschillende geledingen. De groei naar de volwassenheid en bewustwording van verantwoordelijkheden is een soort autokatalytisch proces, dat zichzelf versnelt." Kortom, er woei geen wind van alles-bij-het-oude-laten. En zo nam ook een tandprotheticus {,,Zogenaamde" tandprotheticus, zei tandartsenvoorzitter Schoemaker) achter de groene tafel plaats om de verzoe-

nende hand naar de tandartsen uit te steken. Een grote verzoendag is het evenwel nietgeworden. Uit de vage,,de facto" erkenning van de tandprotheticus door de lustrumcommissie van de jubilerende subfaculteit mag evenwel worden afgeleid dat er geen gesloten bolwerk van tandheelkundigen bestaat, die de tandprotheticus zonder meer wil terugdrijven naar een plaats ver van de mond van de patient. Dat bleek ook aan het slot van de discussie toen prof. dr. P. A. E. Sillevis Smit voorzichtig opperde dat het van belang zou zijn wanneer de jubilerende subfaculteit een initiatief zou ontwikkelen voor een nader gesprek om te zien hoe tot een structuur te komen waarin mogelijk een tandprotheticus zou kunnen werken. De kous is dus nog niet af.

Den Haag ,,Het VU-congres zal vanuit Den Haag met belangstelling worden gevolgd," liet de VU-persdienst vooraf reeds weten in een rondgezonden mededeling. ,,Tijclens een gesprek op Sjunijl. met de vaste commissies- voor Volksgezondheid en Milieu-hygiëne heeft de staatssecretaris mevr. mr. E. VederSmit gezegd, dat de resultaten van de gedachtenbepaling op het congres mede een standpunt over de kwestie zullen kunnen vormen. De aandacht zal vooral zijn gericht op de beleidsvisies in de rede van de voorzitter van de Ned. Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde, drs. A. J. C. Schoemaker." ^^nndachï voor 4 miljoen gebitsprothese-dragers", stond boven het bericht. Maar uit de rede van drs. Schoemaker bleek dat er geen nauwkeurige cijfers bekend zijn hoeveel Nederlanders een gebitsprothese dragen. (De heer Brouwer taxeerde drie miljoen). Drs Schoemaker bepleitte o.a. ..veldonderzoek om het probleem te kwantificeren en te kwalificeren''.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen