VU Magazine 1979 - pagina 304

1 ^ magazine 38

yyZegt u maar rustig dat u er moeite mee heeff'

penis maken. Bij een aantal mensen doet de chirurg dan wel wat, als ze het pertinent graag willen maar het kan niet funktioneren, je kunt er geen erektie mee hebben. Seksueel kunnen ze veel minder geholpen worden. Daar staat tegenover dat ze er maatschappelijk beter aan toe zijn, want je herkent een vrouwelijke transseksueel niet. De stem zakt, er ontstaat baardgroei. Ze zijn niet meer te herkennen. Kleden ze zich uit, dan kun je het zien natuurlijk. En dat is bij de mannen net andersom: de mannelijke transseksueel herken je wel. ondanks z'n kleding. Kleden zij zich uit, dan zijn ze op dat punt beter toegerust. Het verbazingwekkende is dat de meeste vrouwelijke transseksuelen wel een vaste levenspartner hebben en de meeste mannelijke transseksuelen niet. Wat dat precies is moeten sociologen nog maar 'es uitzoeken." - Hoe kunt u hegeleiding geven als mensen ,,onderweg" zijn van de ene sekse naar de andere? Ik moet me helaas beperken; wij kunnen niet zoveel hulp aanbieden. Nog steeds is transseksualiteit een zaak die eigenlijk afgewezen wordt; aan subsidie hoeven we niet te denken. Juridisch en medisch wordt het afgewez;en, ook emotioneel Tnaar als ik iets kan doen, dan doe ik dat, al moet ik naar Maastricht. Het tweede punt is: als er voorlichting gegeven kan worden bij vader, moeder of de kinderen of bij de echtgenote, dan doe ik dat ook. Naar kinderen ga ik toe, die vraag ik niet hier. Een vrouw kan ik nog vragen of ze meekomt. - Wat doet u met hen? Ik help bij de voorlichting. Het is bij kinderen erg belangrijk dat het gebeurt in een sfeer van rust. Als je zegt: er is zoiets ergs gebeurd, papa wordt een vrouw, dan is dat iets ergs voor kinderen. Als je het tegen een rustige achtergrond kunt vertellen is dat best moeilijk maar het gebeurt bij meer mensen, we zorgen er intens voor en

papa is misschien even lief met een jurk aan. Je hoeft echt niet meteen ,,mama" te zeggen, dat is ook onzin. Waarom zou je niet ,,papa" kunnen zeggen als papa een jurk aan heeft? Die rust . . . dan is het niet meer gevaarlijk, niet meer bedreigend, dat is het punt. Die hulp kunnen wij een aantal mensen bieden, er zijn er ook die het zelf prima kunnen. - En op het werk? Dat begint door de bedrijfsleiding uit te leggen hoe het zit en wat er wel en niet mogelijk is. Het heeft twee extremen: of het is keihard vakbondsonderhandelen of je voelt een principiële bereidheid en dan is het het aanbieden aan een bedrijf van onze deskundigheid bij de introductie in het bedrijf. Je praat met de leiding, eventueel met personeelszaken en dan op een gegeven moment met de crew zelf. Voorlichting geven, zeggen: dit is er aan de hand. - Doet u dat samen met de transseksueel? Nee. Omdat ik graag wil dat men alle vrijheid heeft om zich uit te kunnen spreken. Ik houd een inleiding van ten hoogste een kwartier. Je kunt er eindeloos over praten maar dat doe ik beslist niet. Én ik zeg ook dat ik me heel goed kan voorstellen dat ze er moeite mee hebben. Net zo goed als wij bij ons thuis in het begin heel erg moesten wennen. Zegt u maar rustig dat u er moeite mee heeft, of dat u het eng vindt of wat dan ook. Daarvoor zijn we bij elkaar en dat gaat beter als de transseksueel er niet bij is, of er alleen het laatste halfuur er bij komt. Anders is het als de bedrijven onwillig doen. - Moet de transseksueel niet zelf deze gesprekken doen, om te leren voor zichzelf op te komen? ,,Het zit zo: als een transseksueel dit allemaal zelf doet, is hij misschien geneigd om te zeggen: geef mij na m'n

operatie ander werk te doen op een andere plaats in het bedrijf. Op dat moment reik je misschien een grond voor ontslag aan als daarvoor geen mogelijkheid ontstaat. Daarom moet hij altijd zeggen: dat hij graag bereid is hetzelfde werk te doen als vóór de operatie, ook al wil hij dat in feite absoluut niet. Dan neem je de ontslaggrond weg en is het hun probleem geworden. Op het moment dat het echt onderhandelen wordt moet er iemand van ons bij zijn om het goed in de gaten te houden. - Hoe kan je je nu het beste opstellen tegen een transseksueel die in z'n overgangsperiode verkeert ? ,,Klinkt gek. maar er is geen verschil met de opstelling jegens gehandicapten. Hoe gewoner hoe beter. Dat is werkelijk .. . dan kunnen ze er ook normaal over praten. Ook moetje ze niet speciaal in de watten leggen. - Positieve diskriminatie? Ja. Dat zeg ik ook altijd in de bedrijven. Ga alsjeblieft niet bijzonder doen tegen een transseksueel. Nee hoor. daarom moet er iemand van ons naar toe. Je moet ook bóós op zo iemand kunnen worden, 't Is toch onzin als je dat niet meer tent. Dan gaat «en relatie ook kapot. De transseksueel moet zelf óók boos kunnen worden. Daardoor zullen er wel problemen komen, maar dat is normaal, 't zal in dit geval wat extra moeilijkheden geven. Maar er is geen andere weg." ,,Vroeger bemoeide ik me na de operatie niet meer met ze. Maar de periode na de behandeling is een zware, moeilijke tijd, lichamelijk en geestelijk. Vrijwel allemaal zitten ze dan bij tijd wijle in de put. 't Is echt noodzaak dat ze dan nog wat begeleiding krijgen. zeker eens in de veertien dagen. Op het punt van de lichamelijke zorg voor zichzelf, maar ook psychisjih. - Komt het wel eens voor dat iemand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen