VU Magazine 1981 - pagina 18

GOED NIEUWS voor allen die Gods Woord liefhebben! DERDE PAKKET bijbelstudies van D. J. Christiaanse. Duidelijke verklaring van alle boeken van het Nieuwe Testament. Prijs f 15,- franke. Drie pakketten samen slechts f 30,-. UITGEBREIDE TEKST VOOR TEKSTUITLEG V A N DE OPENBARING V A N JOHANNESES,. EERSTE PAKKET 1. De Naam boven allen naam . . . . / 5,2. 32 Geloofsmannen f 4, 3. Genade en Waarheid f 4,4. 14 brieven van Paulus f 5, 5. Het jaar 2000 / 4, 6. Gods geheimenissen i 3,7. Christus in Psalmen en profeten i 4, 7 series tegelijk f 14, TWEEDE PAKKET 1. Overdenkingen evangeliën f 6, 2. De heilige Geest f 3, 3. Lichtend uitzicht op morgen f 6, 4. Geestelijke Wapenrusting f 3, 5. Kerkgesch. In vogelvlucht 1 4, 6. De Gemeente van Christus f 2, 7. Het gebed f 3, 7 series tegelijk i 14, Beide pakketten / 25,Alles franko na girostorting op 1793613 Bijbelcursus Oudewater. P.B. 44.

Persoonlijke aandacht krijgt uw

proefschrift dissertatie en al uw drukwerk nog bij

DRUKKERIJ LOS B.V. Nikkelstraat 1 1411 AB Naarden Telefoon 02159-45613 Vraag naar de heer de Jong of Sertons

6

mentis Botswana vanaf het begin een leidend land in de ,,Zuidelijk Afrikaanse Konferentië voor Onafhankelijkheid en Koördinatie", en streeft het naar betere transportsystemen naar Zambia, Zimbabwe, en — straks — Namibië. Ten tweede: Botswana is ekonomisch gezien nog steeds een vazal van Zuid-Afrika, al worstelt het voor beëindiging van die toestand. Een derde van de werkgelegenheid wordtin Zuid-Afrika gevonden, bijna alle in- en uitvoer komt uit of gaat naar / via Zuid-Afrika. Een eigen industrie of dienstensektor ontbreekt of schiet op vitale punten tekort (wegenbouw) waardoor Zuidafrikaanse ondernemingen onmisbare schakels vormen in de ketens van ekonomische aktiviteit. Een derde van zijn overheidsinkomsten dankt Botswana aan zijn lidmaatschap, tezamen met Zuid-Afrika en nog wat vazallen (Lesotho en Swaziland) van de Zuidelijk A frikaanse Douane Unie (een soort Benelux). Men is — evenals in buurlanden als Zimbabwe — realistisch genoeg om in te zien dat deze afhankelijkheid tè vertakten diepgaand is om zomaar ineens door te snijden: de prijs daarvoor zou enorm hoog zijn. Daarnaast is er ook weleen parallellie van belangen bij voortzetting van de afhankelijkheid, waarbij vooral de zwarte elite in Botswana enige baat heeft. Anders dan in het buurland Zimbabwe is er binnen de regerende partij in Botswana geen sprake van een politiek-ekonomische analyse van de afhankelijkheidsrelatie.

Ten derde: men heeft in zuidelijk Afrika een wrange nasmaak van de boycot van het voormalige Rhodesië. Allereerst bleek Rhodesië daar een sterke ekonomische groei aan te danken die pas na 1974 door oorlogsinspanning volledig werd uitgehold. Vervolgens bleken vooral de omringende landen (Zambia, Mozambiek) de tol te betalen, en bij lange na niet voor de volle honderd procent te worden gekompenseerd bijv. door de Verenigde Naties. Juist de ekonomisch zwakke zwarte buren van Zuid-Afrika zouden aldus het hardst worden getroffen dooreen boycot. Vragen om openlijke en

daadwerkelijke steun van een boycot aan die landen komt neer op het een kreupele vragen z'n kruk door te zagen. Tenslotte: er is zeer gegronde twijfel aan de mogelijkheid van een boycot. Zuid-Afrika heeft diverse havens, en is alleen daardoor al in staat om — met hulp van z'n vriendjes en de multinationals —• een boycot te doorbreken, véél méér dan een ingesloten land als Rhodesië was. ,,Sankties zullen niet werken en waarom zouden wij dan lijden?", aldus een Botswaanse visie. En kompensatie voor dat lijden in de vorm van schadeloosstellingen uit het westen, worden steeds onwaarschijnlijker, zoals óók weer bleek in de overgang van Rhodesië naar Zimbabwe. Het westen laat zwart Zuidelijk Afrika haar meeste bonen zélf doppen. Tegen deze achtergronden wordt de ongekuiste visie van Mmusi wellicht wat begrijpelijker, al staat hij haaks op de steun van Botswana aan ekonomische sankties als voorgesteld in de Verenigde Naties en in de Organisatie van Afrikaanse Eenheid. Vanuit dat begrip voorMmusI's standpunt, is het des te interessanter om te kijken naar wat er gebeurde toen hij werd teruggefloten. Hij kreeg slechts in beperkte zin steun voor z'n,,ekonomisch realisme". De zaak werd in wezen gepresenteerd als:,,je kunt van een aantal zwakke en afhankelijke buurlanden niet vragen dat ze het voortouw nemen bij zoiets als een economische boycot; dat moeten jullie in het westen doen, kijk bij voorbeeld maar eens naar Zweden, waar dat al gebeurt." Om Oliver Tambo nog eenmaal aan te halen:,,Zodra de zwarte buurlanden (...) ekonomisch onafhankelijk zijn van Zuid-Afrika kunnen ze meehelpen bij verdere isolatie van hetapartheidsbewind. "De negen landen zelf schatten daar op z'n minst tien jaar voor nodig te hebben. Tot dan lijkt de bijdrage die zij aan een boycot kunnen leveren niet erg groot. Wie kaatst moet de bal verwachten: m/n/sfer Van derKlaauw kwam niet terug meteen mooie smoes om van een ekonomische boycot af te zien, maar integendeel: met het verzoek om in Europa zelf de boycot-gedachte verder te ontwikkelen en te praktiseren.

VU-Magazine10{1981)1 (januari)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen