VU Magazine 1981 - pagina 213

keistraat een klein bedrijf passeerde, dan stond immers op de gevel in gekrulde letters gescnreven ,,Jansen & Zoon", of, als het een wat groter bedrijf betrof, ,,Janssen & Zoonen". Vrouwen leken in die wereld alleen een rol te spelen als schooljuffrouw of verpleegster, afgezien van die enkele weduwe die, door de omstandigheden gedwongen, het genotmiddelenbedrijf van haar overleden echtgenoot voortzette, zoals de Weduwe Van NelIe en de Weduwe Douwe Egberts. Voor meisjes golden inderdaad andere zekerheden. Daar kwam je als jongen in het kinderspel al gauw achter. tVleisjes werden moeder en bij het,, vader en moedertje" spelen was je als jongen óf kind — en dan had je niets in te brengen — óf vader — en dan werd je alras het huis uitgewerkt omdat je buitenshuis de kost moest verdienen. Daar was je immers een jongen van stavast voor? Voor meisjes lag daarmee de zaak overigens tamelijk simpel, het voorbeeld hadden ze thuis en konden ze eindeloos naspelen, fvlaar voor jongens lag het toch wat moeilijker. Je werd geacht ,,wat" te doen, maar wat dat ,,wat" was en hoe je daarmee de kost moest verdienen...? Je vader deed het weliswaar, maar wel ergens anders, en watie daar deed, wie zal het zeggen? Vandaag de dag lijken deze zekerheden van weleer de een na de ander als sneeuw voor de zon te versmelten en het zal nooit meer worden zoals vroeger. Op digitale wijze prijst ,,Jansen BV" zijn goederen aan en ook in de manvrouwverhouding dreigen de bordjes verhangen te worden, als je de hedendaagse kritici van het feminisme tenminste mag geloven. En dat is natuurlijk

vu-Magazine 10 (1981) 5 (mei)

tegen het zere been van menig man, want welke zekerheden hem ook in de loop der eeuwen ontnomen zijn, de zekerheid van de mannelijke suprematie was altijd in voor- en tegenspoed recht overeind blijven staan. En zo wordt het feminisme al gauw behandeld als het zwarte schaap van de hedendaagse maatschappelijke bewegingen. Maaar waar zijn die kritici van het feminisme nu zo bang voor? De meeste feministen streven niet een komplete omkering van de man-vrouwrelaties na, doch slechts een wijziging in die verhouding waardoor zowel vrouwen als mannen niet alleen wettelijk maar ook in de praktijk gelijke mogelijkheden krijgen om zich in de maatschappij te ontplooien. Daar zou toch elke demokraat blij mee moeten zijn? Daarom denk ik dat die angst voor het feminisme niet door redelijke, maar door emotionele argumenten wordt ingegeven. Dergelijke kritici realiseren zich waarschijnlijk dat ze funktioneren in een maatschappij die vrouwen uitsluit van het maatschappelijk gebeuren en nu zijn zij bang dat ze op hun beurt buiten aan de deur zullen staan, en slechts door het raam naar binnen mogen kijken. En als je altijd gewend bent geweest de lakens uit te delen, althans buitenshuls, dan valt het niet mee om ze te gaan delen. Delen is dan zoiets als er afstand van doen, en dan nog wel aan inkomplete wezens. Want psychologen hebben in het verleden al uitgemaakt, dat vrouwen die streven naar het delen van de lakens die uitgedeeld moeten worden hiertoe aangezet worden vanwege haar ,,penisnijd", terwijl watgenoemd wordt ,,normale vrouwen" deze nijd kom-

penseren door het baren van kinderen. Het hedendaags feminisme heeft deze mannelijke theorieën over vrouwen als inklompete wezens die lijden onder een penisnijd overigens danig op de tocht gezet. Sommige feministen bemoeien zich zelfs niet meer met de lakens uitdelende mannen en gaan naar vrouwenhuizen, vrouwencafés, vrouwenboekhandels, vrouwenfestivals e.d. of kiezen voor het bewust ongehuwd moeder zijn en maken gebruik van een zaadbank of sluiten zich bij het lesbisch front aan. En datdoetpijn, alsof er op ie pik getrapt wordt: voor het eerst sinds eeuwen voelen bepaalde mannen zich echt buitengesloten, ze zijn gewoon niet nodig en bovendien niet altijd meer gewenst! En dan vertellen die feministen ook nog het verhaal van die eerste ruimtevaarder die na zijn terugkomst op moeder aarde op een vraag van een geestelijke of hij God gezien had antwoordde ,,Ja, en ze is zwart". Of om het meteen variatie op MattheiJs te zeggen, zij die gegeten hadden waren ongeveer vijftienduizend vrouwen en kinderen, mannen niet medegerekend. Zolang de ene groep mensen de andere uitsluit uit angst om zelf uitgesloten • te worden, zolang er iemand buiten voor de deur staat maar niet opengedaan wordt, zolang zal de zaak voor de aarde misschien eenvoudig genoeg zijn. Die draait maar om z'n as en vervolgtz'n baan om de zon en heeft er geen weet van. Maar de mensen die tobben met moeite en zorg en veel verdriet door de dagen, alsof 't zonder die moeite, die zorgen en dat verdriet geen avond zou worden. En ik? Ik weet niet.... D

Bamaby komt twee jaar naarde VU De vorig jaar tot eredoktor benoemde kerngeleerde Dr. Frank Barnaby komt twee jaar lang gastkolleges geven aan de VU In polemologische vraagstukken. Nu Is hij nog direkteur van het SIPRI (Internationaal Instituut voor Vredesonderzoek van Stockholm) in Zw^eden, een bekend Instituut dat o.m. cijfers publiceert over de haars Inziens zorgwekkende bewapeningswedloop. In Nederland kreeg hij bekendheid door het boekje „Vredesverwachtingen", een Indringend relaas over de kernwapendreiging, en een lange uitzending van NCRV's Hier en Nu waarin hij als deskundige kommentaar gaf op fragmenten uit NAVO-propagandafilmpjes. Van oktober 1981 tot oktober 1983 zal hij onder de vlag van zowel de fakulteit wiskunde en natuurwetenschappen als de subfakultelt sociaalkulturele wetenschappen hoorkolleges geven over vredesonderzoek en de betrokkenheid van de natuurwetenschappen bij de bewapeningswedloop. Ook de Bradforduniversiteit in Engeland had belangstelling voor een gasthoogleraarschap van Barnaby. Barnaby ziet echter speciale mogelijkheden liggen in kleinere landen als Nederland om de wapenwedloop te keren, omdat zij minder verstrengeld zijn In de belangenstrijd van de grote machten. Naast zijn gasthoogleraarschap doet Barnaby samen met VU-hoogleraar Egbert Boeker een onderzoek naar alternatieven voor het huidige verdedigingsstelsel, zoals die In meer of mindere mate zijn ontwikkeld In landen als Roemenië, Joegoslavië, Zweden en Zwitserland en die volgens beide hoogleraren binnen het NAVO-lidmaatschap zouden kunnen dienstdoen. (FST)D

195

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen