VU Magazine 1985 - pagina 72

gen over bijbelgebruik zitten als wijzelf." Paulinische voorschriften Froukien: „Ten diepste zitten nog veel protestantse vrouwen met vragen als: mag ik mijn haar wel knippen; is het onbijbels om een broek te dragen? Jonge vrouwen vragen zich af of ze zich mogen opmaken. Het protestantse denken is veelal bepaald door een sterk dualisme. Kerk, persoonlijke geloofsbeleving en christelijk handelen staan scherp tegenover wereld, revolutieen politiek. Jarenlang hoorden de vrouwen elke zondag vanaf de preekstoel hoe ze zich te gedragen hadden. Daarbij werd een beroep gedaan op 1 Corinthiërs 11, waarin Paulus schrijft hoe vrouwen zich dienen te gedragen. Pas na de revolutie zijn veel protestanten met een schok tot de ontdekking gekomen dat er ook nog andere problemen zijn dan het al dan niet nakomen van paulinische voorschriften. Zo ontstond er in 1983, toen de dienstplicht werd ingesteld en dus ook de protestanten onder de wapenen moesten, een fikse discussie over de verhouding tussen kerk en staat. Het had tot gevolg dat er toen voor velen een proces van bewustwording op gang kwam." Hoe is dat proces in de kerken gegaan? Froukien: ,,lk kan niet helemaal overzien hoe de protestanten in het algemeen daarop gereageerd hebben. Maar bij de Baptisten, één van de grootste protestantse kerken in Nicaragua, werd er intensief gediscussieerd over de vraag of je wel of niet aan de revolutie mag deelnemen. Schematisch gezien is de leiding van de Baptisten progressief en die van de plaatselijke gemeentes in het algemeen conservatief te noemen. Maar ondanks de onderlinge verschillen probeert men toch naar elkaar te luisteren en elkaar te respecteren. In gesprekken over de relatie tussen kerk en staat spelen bepaalde bijbelteksten een grote rol. Ik denk bij voorbeeld aan Lucas 16:13. 'Geen slaaf kan twee heren dienen, want hij zal óf de ene haten en de andere liefhebben, of zich aan de ene hechten en de andere minachten'. In de 'conservatieve' uitleg is het Sandinisme de ene heer en het christendom de andere. Men moet dus kiezen. Een 'progressieve' uitleg van de tekst benadrukt daarentegen dat Lucas die twee heren met name noemt, namelijk God en Mammon. En die laatste is het geld, het kapitalistisch systeem dat niet gediend mag worden naast God.

54

^ > o < ^ VU-eredoctor JoséMiguezBonino: „Betrokken bij protestantse tak van de bevrijdingstheologie"

In aansluiting hierop onderstrepen progressieve gemeenteleden en predikanten dat God de God van de armen is. Hij is immers dezelfde God die het volk Israel uit Egypte heeft geleid, die de onderdrukten hun waardigheid teruggeeft. Dit laatste is het criterium waaraan volgens hen de revolutie in Nicaragua getoetst moet worden: krijgen de mensen hun waardigheid terug?" Danl<gebed Froukien ontdekte in Nicaragua een grote interesse in de ontstaansgeschiedenis van de bijbel. Zelfs de theorie van de bronnensplitsing werd

Heimer Ie Cointre: „Vlagen van ballingschapstheoiogie"

driftig op teksten toegepast. Heimer Ie Cointre, die in Chili stage liep had daar dezelfde ervaring. Heimer: ,,lk maakte een avond mee bij een gemeente van de Pinksterbeweging. Het was een cursusavond, waarop aan landarbeiders werd uitgelegd hoe een deel van de bijbel in ballingschap is ontstaan, hoe de bijbelschrijvers de hoop op het beloofde land, waar gerechtigheid zou heersen, levend wisten te houden. Er ging voor die mensen een heel nieuwe wereld open. Dus de bijbel was niet zomaar, op de één of andere mysterieuze wijze, uit de hemel komen vallen, maar was door mensenhanden neergeschreven. Handen van Israëlieten die wisten wat het was om balling te zijn, om gebukt te gaan onder honger en ellende. Drie mannen en vrouwen kregen voor het eerst het gevoel dat de bijbel ook voor hen geschreven was, dat het hun boek was. Eén van hen besloot de avond meteen dankgebed: 'HereGod, wij danken U dat U ons geleerd hebt dat de vorming van de bijbel een heel proces is geweest."

Je schetst een erg positief beeld van de Pinksterbeweging in Chili, maar het zijn toch juist die pentecostalisten die Pinochet steunen? Heimer: ,,Zowel in religieus als in politiek opzicht spelen de katholieken in Chili een overheersende rol. Alleen daar waar de katholieken het laten afweten, is er ruimte voor de Pinksterbeweging. Een aardig voorbeeld daarvan is het Te Deum, dat Pinochetyroeger altijd voor zich liet opvoeren door de katholieken. Toen die dat op een gegeven moment weigerden, heeft de Pinksterbeweging dat overgenomen. Dat is hoogst merkwaardig, want het past absoluut niet in de protestantse traditie. Een socioloog als Lalive heeft scherp geanalyseerd waarom de Pinksterbeweging in Chili zo'n eigenaardige positie inneemt. Haar leden komen voor een groot deel uit de onderste lagen van de bevolking. Voor hen is hetpentecostalisme een toevluchtsoord geworden, waar — althans voor een deel — de pijn van de sociale ellende verzacht wordt. Velen worden door het pentecostalisme aangetrokken omdat iedereen er op voet van gelijkheid met elkaar omgaat. De godsdienst is gedemocrati^ s e e r d : iedere gelovige heeft indivi2 d u e e l een band met God en kan elk '^ moment de Geest krijgen. De meest > ongeletterde landarbeider kan voorst gangerworden. Pentecostalisten richten zich sterk naar binnen toe. Ze houden zich afzij-

VU-Magazine 14 (1985) 2 februari 1985

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen