VU Magazine 1986 - pagina 328

Het zijn niet enkel bestrijders van apartheid met wie hij in Nederland kennis maakt. Hij geloofde bij aankomst dat Nederlanders nuchtere mensen waren. "Totdat ik over Zuid-Afrika begon te preken op gemeenteavonden, in preken en op radio en televisie. Toen verdween die Hollandse nuchterheid vrijwel geheel. Ik was verbaasd toen mensen de kerk uitliepen nadat ik een vraagteken plaatste bij het christelijk karakter van blank Zuid-Afrika. Ik kreeg emotionele reacties via brieven en telefoontjes van mensen die veel minder van Zuid-Afrika wisten dan ik. (...) Voor hen is iedereen die tegen apartheid vecht een communist en dus is alles van de kant van het apartheidsregime geoorloofd. Het zijn vaak de mensen die in Nederland waken tegen de ,.verwording van het christendom", ze trekken ten strijde tegen de Wiersinga's en de Kuiterts en ze lopen voorop als het om 'christelijke politiek' gaat. Maar 'christelijke' apartheid blijft onbesproken. Het lot van zwarte Zuidafrikanen deert hen niet. Voor die categorie Nederlanders is het feit dat zij familie in Zuid-Afrika hebben belangrijker dan het samen in Christus zijn met zwarte Zuidafrikanen — in een heer, een doop, een geloof, een God en Vader van allen... Voor deze Nederlanders is onze roep om solidariteit met zwart Zuid-Afrika te veel gevraagd." Inhoud Men vindt in het boekje afgedrukt de brief die Boesak op 14 augustus 1979 aan de Zuidafrikaanse minister van Justititie A. Schlebusch schreef over burgerlijke ongehoorzaamheid en ook zijn toespraak in 1981 op de eerste conferentie van zwarte gereformeerden in Zuidelijk Afrika. "De verdedigers van apartheid proberen vergeefs dit onderdrukkende systeem op grond van de gereformeerde leer te legitimeren. De gereformeerde traditie eist echter juist van ons dat wij ons tegen een zo schaamteloos onrechtvaardige regering als de Zuidafrikaanse verzetten. " Ook Boesak beroept zich in zijn beschouwingen op Calvijn en zelfs op Abraham Kuyper. "Dus als Beyers Naude kiest voor de armen en verdrukten in Zuid-Afrika is hij de echte vertegenwoordiger van de gereformeerde traditie, en niet degenen die hem geband hebben en proberen zijn naam in discrediet te brengen." Boesak is ervan overtuigd dat de gereformeerde traditie in zijn land alleen toekomst heeft als de zwarte gereformeerden bereid zijn haar serieus te nemen en zich die eigen willen maken. Ook Boesaks rede in 1982 in Ottawa voor de Wereldbond van hervormde/gereformeerde kerken vindt men in de bundel. In die rede stelde hij "Omdat apartheid (...) een ontkenning is van de gereformeerde traditie, moet het systeem als een ketterij worden veroordeeld". Dat gebeurde.

286

Een eerste ere-doctoraat kreeg Boesak in 1983 in Toronto (Canada). Zijn aanvaardingsrede is in het boekje opgenomen. Ook de preek die hij in juni 1983 in de Nieuwe Remonstrantse Kerk in Amsterdam hield, de toespraak tijdens de zesde assemblee van de Wereldraad van Kerken in Vancouver en de rede in Kaapstad op 20 augustus 1983 bij de oprichting van het Verenigd Democratisch Front. Samen met blanken? Er waren verbitterde zwarten, die niet wilden meedoen, omdat het UDF ook bereid was tot samenwerking met blanken. "Zij zeggen tegen ons dat blanken geen wezenlijke rol kunnen spelen in de strijd voor gerechtigheid in dit land, omdat zij per definitie onderdrukkers zijn." Boesak kon zich deze gedachte voorstellen. "Maar het is niet waar dat alle blanken de apartheid steunen. Er zijn ook blanken die met ons hebben meegevochten, die gevangen genomen, gemarteld en monddood gemaakt zijn. Er zijn blanken geweest die hun leven hebben gegeven in de strijd voor gerechtigheid. Wij mogen niet toestaan dat onze woede over de apartheid ons vervult van een blinde haat die zich tegen alle blanken keert. Laten wij onze strijd niet voeren vanuit gevoelens van haat, bitterheid en wraak. Laten wij ook nu proberen een basis te leggen voor de verzoening tussen blank en zwart in dit land, door samen te werken, samen te bidden en samen te strijden voor gerechtigheid." Maart 1984 spreekt Allan Boesak op de theologische faculteit in West-Kaapland bij de aanvaarding van de Kaj Munkprijs en enkele maanden later voert hij het woord in Boedapest tijdens de jongerenassemblée van de Lutherse Wereldfederatie. Het boekje bevat verder de toespraken tot het UDF van 26 november 1984 en van 27 februari 198.5. Aan deze laatste toespraak is de titel van dit boekje ontleend: "Ik heb openlijk gezegd dat de Zuidafrikaanse regering een gewelddadige regering is en ik heb chris-

tenen en aanhangers van andere religies opgeroepen te bidden voor de val van de Zuidafrikaanse regering, te bidden dat God ons een andere regering geeft. Vanaf het allereerste begin heb ik deze regering bestreden vanuit mijn christelijke overtuiging. Ik zal daarmee doorgaan zolang God mij laat ademhalen. Als dit hoogverraad is, dan ben ik schuldig." Op 16 juni vorig jaar houdt Boesak een preek in Kaapstad tijdens een gebedsdienst voor de val van een onrechtvaardige regering. Op 27 augustus wordt hij gearresteerd en 20 september op borgtocht weer vrijgelaten. Lange strijd De bundel besluit met de preek die Boesak 6 oktober vorig jaar hield, kort na zijn vrijlating uit de gevangenis. Het zal een lange strijd worden, waarschuwde hij. "De chaos in dit land is het gevolg van een regeringsbeleid dat onrechtvaardig, wreed, onmenselijk en onchristelijk is. En, ouders, zolang deze regering aan de macht blijft zullen uw kinderen zich in deze chaos moeten zien te handhaven. Zolang deze regering aan de macht blijft, zal de chaos in ons land voortduren. En bedenk dat de strijd tegen dit systeem een lange strijd zal zijn. Maar terwijl we strijden, moeten we niet omkijken en zeggen dat het nu genoeg is geweest. Zeg niet: ik heb genoeg gevochten. Zeg niet: ik heb genoeg geleden. Zolang het bloed van onze kinderen dat in de straten vloeit, nog niet is opgedroogd, zolang zal dat bloed schreien tot God in de hemel, en tot u! Sluit uw ogen, uw oren, uw harten daar niet voor af!" D Dr. G. J. Schutte: Nederland en de Afrikanen. Adhaesie en aversie. 248 biz., / 32,.50. Uitg. Wever, Franeker. Rob Rozenburg: De bloedband Den Haag-Preloria. Het Nederlandse Zuid-Afrikabeleid sinds 194.5. 168blz., A 20,-. Uitgave Komitée Zuidelijk Afrika Amsterdam, giro 600657. Allan Boesak: Als dit verraad is, hen ik schuldig. 152 bIz., f 16,50. Uitgeverij Ten Have, Baarn, in samenwerking met de werkgroep Kairos.

Het antwoord op .30 mei van dit jaar van de Zuidafrikaanse politie op een vreedzame demonstratie ook blanke studenten tegen de voortdurende aanwezigheid van politie op de campus

van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen