VU Magazine 1987 - pagina 8

Maluku Muda wordt altijd zeer hartstochtelijk aangemoedigd.

verwijten. In het veld komt het soms tot uitbarstingen van geweld. Mout schrijft in zijn proefschrift: "Als op vele terreinen verwachtingen en aspiraties niet gemakkelijk te verwezenlijken zijn, dan komt op terreinen waarvan men meent dat het 'hier wel moet kunnen' een grotere druk te staan. Het is zowel een vorm van compensatie als het zoeken naar andere wegen tot een meer aanvaardbare positie in de Nederlandse samenleving. Maluku Muda krijgt zodoende een emancipatorische functie." Is dit nu emancipatie? Volgens sommigen werkt de grote belangstelling van minderheidsgroepen voor sport alleen

Het feit dat Simon Tahamata als voetballer de top heeft gehaald is voor hen een voorbeeld maar remmend, omdat het hen afleidt van inspanningen op terreinen die er werkelijk toe doen. Mout is het daarmee niet eens. "Ik denk bij emancipatie aan het veranderen van bepaalde verhoudingen, machtsverhoudingen vaak. Die verhoudingen kun je op een aantal terreinen beschrijven en voetbal is één van die terreinen. Ik denk dat er op andere terreinen wel degelijk iets moet gebeuren, maar ik vind het heel kwalijk als er op voetbalgebied intussen ook niets gebeurt, als er geen goede prestaties geleverd worden. Die jongens ontlenen daar een geweldig stuk zelfrespect aan, en hun achterban

ook. Het zou triest zijn als we dat zouden laten liggen en zouden gaan wachten op het moment dat er eindelijk wat op het gebied van opleiding en werk en dergelijke zou gebeuren."

O

f Maluku Muda zal veranderen in de zin die Mout voorstaat is nog de vraag, want ook op dit punt speelt de minderheidspositie van de Molukkers de club parten. "De huidige bestuurders moeten de veranderingen op gang brengen", zegt Mout. "Dat is een probleem, want dat zijn niet degenen die in de Nederlandse samenleving leidinggevende posities bezetten, dat zijn mensen die in het dagelijks leven een opdracht krijgen van de baas en daarmee uit. Ze hebben dus weinig ervaring met een bureaucratische manier van besturen. Daarom moeten ze de alternatieven voor de Molukse manier van besturen uit de sportwereld oppikken. Maar ik denk dat dat mogelijk is. Misschien is het zelfs wel goed dat de veranderingen doorgevoerd worden door mensen die niet in staat zijn dat snel te doen. Op die manier kunnen de mensen mee veranderen. Uiteindelijk gaat het om heel ingrijpende dingen - mensen zullen misschien hun eigen pela wel eens moeten afvallen. Maar als de veranderingen niet te snel gaan is het niet zo dramatisch.''

Het proefschrift van Mout besluit met een samenvatting in het Maleis. Mout hoopt namelijk dat zijn onderzoek Maluku Muda helpt bij het herkennen van het dilemma waarvoor zij staat. Uit de eerste reacties vanuit de Molukse gemeenschap in Barneveld blijkt dat het Mout in ieder geval gelukt is een proefschrift in begrijpelijke taal te schrijven. Het belang van het proefschrift is echter breder, denkt Mout. "Het levert een bijdrage aan de discussie over sport en migranten en over eigen organisaties van minderheidsgroepen. Daar is tot nu toe alleen maar filosoferend over gesproken. Deze studie geeft een voorbeeld van de manier waarop zo'n vereniging feitelijk werkt. Er is bovendien weinig bekend over het interne functioneren van de Molukse gemeenschappen in Nederland. Ook hiervan geeft deze studie een voorbeeld. Ik wil niet zeggen dat het in Assen net zo toegaat als in Barneveld, maar door studies als deze onstaat er toch een beeld." Met generaliseren is Mout erg voorzichtig. Het accent in het proefschrift ligt sterk op de beschrijving van Maluku Muda; theorieën die het mogelijk zouden maken uitspraken te doen over andere minderheidsorganisaties en hun rol in het emancipatieproces ontbreken vrijwel geheel. "Je moet ergens beginnen", vindt Mout, "namelijk bij het verzamelen van gegevens. Dat levert niet direct theorieën op waar je veel mee kunt. Pas op basis van meer gegevens zijn meer generaliserende uitspraken mogelijk. Eerst moet er langzamerhand een beeld opgebouwd worden. " D G. Mout, Maluku Muda onderweg. Eigen cultuur en minderheidspositie bij een Molukse sportvereniging, Hooglanderveen 1986. Hanne Obbink studeerde theologie en is freelance journalist

VU-MAGAZINE— JANUAR11987

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen