VU Magazine 1988 - pagina 378

Sergei Nilus: overal manifesteert zich het kwaad Rachkowski, hoofd van de Russische veiligheidspolitie

wegens "het aanzetten tot haat en minachting jegens de Regering". Joly's kritiek vindt nauwelijks poHtieke weerklank. Vereenzaamd en verbitterd maakt hij in 1878 met een pistoolschot een einde aan zijn leven. Intussen is het boek vrijwel vergeten. Maar niet helemaal. Een Duitse vertaling komt onder ogen van Hermann Goedsche, journalist bij de Pruisische Kreutz Zeitung. Goedsche, een wegens valsheid in geschrifte ontslagen postbeambte, is niet afkering van een beetje plagiaat. Onder de schuilnaam Sir John Retcliffe verwerkt hij de ideeën van 'Machiavelli' in een sensatieroman. Naar Sedan (1868). Maar nu worden ze verwoord door duistere 'joodse leiders'.

P

Maurice Joly: volksverlakkerij

laats: de joodse begraafplaats in Praag. Een klok slaat middernacht. Plotseling weerklinkt uit een graf een schrille metaalklank. Een blauwig schijnsel verhcht een kring van knielende gestalten. "Gegroet, Hoofden van de Twaalf Stammen van Israël", spreekt een holle stem. "Wij groeten U, Zoon van de Vervloekte", antwoorden de gestalten gedwee. Dan brengen ze, één voor één, verslag uit over de gemaakte vorderingen bij de vervoering van de christelijke wereld. "Laat ons onze eed hernieuwen. Zonen van het Gouden Kalf', zo besluit de leider van het Huis Aaron de honderdjaarlijkse vergadering. De politieke boodschap is duidelijk. In de meeste Europese landen zetten zich grondwetshervormingen door, die de joodse minderheden voor het eerst gelijke burgerrechten toekennen. Door de eeuwenoude mythe van een 'joods verbond met de Duivel' op te rakelen, probeert de conservatieve pers stemming te kweken tegen het liberalisme. Aan het eind van de negentiende eeuw komt het antisemitisme op als een georganiseerde politieke beweging. Het spookverhaal van Retcliffe alias Goedsche, krijgt dan internationale verspreiding als politiek pamflet, onder de titel Toespraak van de Rabbi. Een uitgever weet te melden dat de snode plannen zijn uitgebroed door ene 'Hoofdrabbi John Readclif. Anderen betonen juist eer aan deze 'Britse diplomaat'. 12

'de grote kenner en waarschuwer' die, zoals iedereen weet, met gevaar van eigen leven getuige is geweest van de lugubere bijeenkomst. Tijdens een huiszoeking doet Pjotr Rachkowski, Hoofd van de Russische veiligheidspolitie Okhrana in het buitenland, een goede vangst. Tussen de papieren van een verbannen dissident treffen zijn mannen in 1879 het manuscript aan van een politieke satire op Sergej Witte, de machtige Minister van Financiën. Hele lappen tekst zijn, lichtelijk aangepast, overgeschreven uit Joly's boek. De ervaren politiechef ziet ogenblikkelijk de bruikbaarheid van het materiaal. Een van zijn standaardmethodes om de oppositie aan te pakken is onveranderlijk: liberalen, socialisten en anarchisten maken allemaal deel uit van een wereldwijd joods complot.

V

anuit het Parijse Okhranahoofdkwartier zet Rachkowski zijn helpers aan het werk. Met opzet laat hij in het geschrift actuele details uit de Franse antisemitische pers opnemen. Eén van de vele alarmerende berichten: Joodsefinanciersleggen metro's aan om christelijke hoofdsteden op te blazen! Zo wil hij munt slaan uit de hetze die in deze jaren woedt tegen de van spionage beschuldigde joodse officier Alfred Dreyfus. Het einddoel van de ambitieuze functionaris is de schepping van een veiligheidspolitiek bondgenootschap tussen Rusland en Frankrijk. Met zijn buitenlands-politieke ma-

noeuvres speelt Rachkowski een te hoog spel. In 1902 wordt hij teruggeroepen naar St. Petersburg. Hier zet hij zijn intriges voort. Hij laat zijn materiaal uitlekken naar de populaire pers, die het publiceert als groot nieuws: 'Uittreksels uit de geheime archieven van de Centrale Kanselarij van Zion' of, kortweg. Protocollen van de Wijzen van Zion. De uitgevers verspreiden het pamflet samen met de reeds bekende Toespraak van de Rabbi. Het ene geschrift bevestigt de boodschap van het andere. "Als de Tsaar wil dat de joden worden gedood, heeft hij zijn leger. Maar wij zullen de joden geen kwaad doen." Zo spraken de boeren van Bessarabië in 1884, toen het overige Zuid-Rusland het toneel was van grootschalige pogroms. Bijna twintig jaar later doen de 'Protocollen' en de 'Toespraak' de stemming omslaan. De alom actieve pogromsJiki, beroeps-agitatoren, vinden dan gehoor voor hun oude gruwelverhaal: de 'Yids' plegen rituele moorden op christelijke jongetjes! De BeVU'MAGAZINE—OKTOBER 1988

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen